Deze maand hebben we wonder-boven-wonder nog een zeer mooi vooruitzicht in onze agenda staan: Peel Slowly And See. Het Leidse ontdekkingsfestival gaat er gewoon voor en wat wil je met zo’n goed gevulde line-up? Wij nemen je vandaag alvast mee langs een aantal hoogtepunten van het festival.
Eerder las je op onze website al uitgebreide verhalen over twee bijzondere acts die op Peel Slowly And See spelen: zoals HOWRAH, de onbreekbare postpunk uit eigen land en we sprak met de fluisterfolk-koningin Soccer Committee.
Bovenaan aan de poster van Peel Slowly And See, een van de koninginnen van het Nederlandse indie-lied, zwevend met een aureool rondom haar hoofd: Roosbeef. Met haar laatste album Rodeo heeft ze helaas nog niet zoveel kunnen spelen als ze gehoopt had, dus wat ons betreft: laat al die opgekropte energie en creativiteit er maar uitkomen tijdens Peel Slowly And See.
Voor iedereen die op zoek is naar (het blijft een lelijke term) niet-westerse muziek, die zit de 25ste goed. Zo treedt de in Teheran geboren en in New York wonende ‘maestro’ van de kamancheh op: Kayhan Kalhor. Hij speelt in Leiden op met het Rembrandt Trio, een muzikale combinatie die in 2019 nog het North Sea Jazz Festival opende. Of neem Brader Muski, de Koerdische saz-speler en zanger die de werken van dichters als Sheikmous Hasan of Xelef Zebari muzikaal tot leven wekt.
Nu is het momenteel voor iedere muzikant bijzonder om op een podium te staan tijdens een festival, maar mogelijk nog wel het meest voor Morris Kliphuis, Timon Koomen en Remco Menting, oftewel Kapok. Het trio neemt namelijk na tien jaar afscheid tijdens Peel Slowly And See en zoals altijd: je weet nooit precies wat je kunt verwachten, dat is het hele ding van deze onvoorspelbare, maar altijd intrigerende en energieke band. Luister je in de tussentijd nog goed in en onthoud: dit is de laatste kans om de band live te zien!
In het hoekje ‘indie’ heeft het festival onder meer Kidbug, het duo bestaande uit Marina Tadic en Adam Harding. Over de eerste hebben we vaker geschreven met The Daily Indie, want Tadic kun je kennen als Eerie Wanda en Harding mogelijk wel van Dumb Numbers. Gezamenlijk brachten ze vorig jaar een zelfgetiteld debuutalbum uit die ze ‘cuddlebug sludge‘ noemden. Maar hoe je het ook noemt, het is een knetterende plaat vol fuzzy grunge-gaze voor fans van Swans, Pixies en Cocteau Twins.
Een act waar wij erg nieuwsgierig naar zijn, is enerzijds Lionstorm: een Amsterdams duo dat queer-rolmodellen miste in de hiphop en mede daarom zelf een act begon. Een heftige show met duivelse beats die sexy, agressief en absurd is. Kom maar door! Anderzijds staat Avalanche Kaito hoog op ons lijstje: de Burkinese griot genaamd Kaito Winse die op een of andere manier in aanraking is gekomen met een noisepunkduo uit Brussel. Nu is een griot iemand die ‘wordt beschouwd als bewaarder en verteller van mondeling overgebrachte tradities en geschiedenis’ en samen laten ze hun werelden als in een soort deeltjesversneller op elkaar botsen, om te kijken wat er gebeurt. Het resultaat mag gerust uniek worden genoemd.
Een aangename verrassing op het programma zijn de vrienden van Charlie & the Lesbians, de band die na jaren eindelijk hun debuutalbum aankondigde met Fade. Op 13 oktober moet dit punkjuweeltje verschijnen en de eerste single Fade Away is deze zomer uitgekomen. De band is een paar jaartjes bezig en speelde als support van onder meer Ty Segall, Sheer Mag en Oh Sees en op festivals als The Great Escape, Noorderslag, Left Of The Dial en Motel Mozaique. Poe, maak je maar ready voor deze!
Over Soccer Committee gaan we je binnenkort nog veel meer vertellen, want we hebben een interview gepland staan met de geestesmoeder van dit minimalistische fluisterfolkproject: Mariska Baars. Dit jaar kwam er namelijk ineens na meer dan tien jaar een album uit de lucht vallen: Tell From The Grass, een absolute aanrader voor fans van acts als Grouper. Don’t sleepon this one, wie weet wanneer Soccer Committee weer eens live te zien, voor je ’t weet is het 2031…!
En jongens, meisjes en anderen: dan hebben we ook nog het absurdistische Joe Kisser, de meest onbekende popster van Nederland: Meindert Talma, de altijd lekker funky psychpop van YĪN YĪN (waar je hier nog veel meer over leest) en Dead Neanderthals, wat – oef – een heel verhaal op zich is. Dat moet je gewoon maar zelf gaan bekijken.
Peel Slowly And See vindt plaats op 25 september op meerdere plekken in het Leidse Cultuurkwartier. Kaartjes zijn te koop voor 26,21 euro via de website van het festival.
Het wil niet echt lekker vlotten met die Summer Of Love, hè? Geen ‘summer’ te bekennen afgelopen weken en die ‘love’, tja. Maar terwijl wij hier rouwden om de festivalzomer waar we op hoopten maar die we niet kregen, plofte er een uitnodiging op de mat. Onze zuiderburen vroegen om eens te komen kijken hoe muziekliefde in tijden van corona eruit kan zien.
“Dit is het eerste festival dat we in anderhalf jaar spelen voor staande mensen”, roept Willem Smit, landgenoot, opgetogen bij aanvang van het optreden van zijn band Personal Trainer. Het is dan zaterdagavond en de duisternis valt inmiddels over het voormalig C-mijnencomplex in het Vlaams-Limburgse Genk, waar Terug Naar AFF plaatsvindt. Een gebrek aan routine heeft het de Amsterdammers weliswaar niet opgeleverd, horen we als de band daarna het podium afbreekt.
Ricky Cherim, tevens landgenoot en beter bekend als Meetsysteem, vertoonde een dag eerder wat meer roestplekjes. Hij staat met drummer en bassist allerminst in volle bezetting op het podium en moet ook nog de gastzangers op zijn plaat Cr:GO imiteren, zoals rapper Gotu Jim in de track Dimensies. En dan is er ook nog eens bonje over de setlist, waardoor de band tot ergernis van de stagemanager tien minuten te lang doorspeelt.
Foto: Dries De Krom
Welkom op een van de eerste festivals post-corona: Terug Naar AFF, waar de afkorting staat voor Absolutely Free Festival. Het is hier in Genk een jaarlijks terugkerend, gratis festival, dat alles wat je gewend bent net een tandje beter lijkt te doen. Er is aandacht voor duurzaamheid (je krijgt toegang in ruil voor het inleveren van drie batterijen, alle communicatie is digitaal en je drankje krijg je gewoon in hardplastic bier-, wijn- of cocktailglazen) en de artiesten die je kunt ontdekken hebben net een scherper randje. ‘Ontdekken’ betekent hier niet hetzelfde als ‘obscuur’ trouwens, want ook Thurston Moore, Wire, Blood Red Shoes en technolegende Derrick May prijkten ooit op het affiche.
In beter tijden ontving Absolutely Free Festival jaarlijks zo’n 8.500 mensen. Dat is dit jaar om bekende redenen teruggebracht naar een ‘klein zusje’ van slechts vijfhonderd bezoekers, die in twee dagen in totaal twintig optredens op twee podia kunnen zien. Dat gebeurt vanaf een statafel voor het hoofdpodium of zittend onder een tentzeil, waar je met je ‘bubbel’ van maximaal acht vrienden bij elkaar mag. Al rondlopend moet je een mondkapje op. Niet dat je dat, behalve op je voyage naar de bar, veel hoeft te doen: een rondje op het terrein heb je in dertig seconden wel gedaan. Overschakelen van het hoofd- naar elektronicapodium, waar de optredens elkaar afwisselen, omvat slechts een draai van negentig graden om je tafel. Hierdoor hoef je niet te kiezen: mits je op tijd bent, zie je alle optredens van de dag.
Foto: Tim Schrijnemakers
Zo is AFF, paradoxaal genoeg, zeer strak geregeld, maar is dankzij de kleinschaligheid de sfeer tegelijkertijd supergemoedelijk. Geen wachtrijen, toegangstesten of zeurende boa’s te bekennen. Ook niet wanneer op vrijdagavond de regen losbarst bij het optreden van STUFF.-drummer Lander Gyselinck en producer Adriaan Van De Velde, en het publiek zich in met statafels en al naar het stukje tent vlak voor het podium verplaatst. Daar is het in no time gewoon een zwetende, dansende massa, en wanen we ons vrij snel terug in de normale festivalwereld.
Door die gemoedelijkheid doen die dus vooral op de vrijdag bij vlagen vrij rommelige optredens geen enkele afbreuk aan je festival-catharsis. We kunnen de acts het gebrek aan routine natuurlijk moeilijk verwijten, en bovendien maakt de scherpe programmering het ruimschoots goed. ‘Gewoon een leuk bandje’ zie je niet op AFF. Elke act is edgy en spannend.
(De tekst gaat door onder de foto.)
Aili – foto: Tim Schrijnemakers
Zeker op de vrijdag signaleren we de eerste gitaar pas bij het afsluitende optreden van de Gentse elektrojazzrock-techneuten van Nordmann. De gezelligheid wordt daar zelfs bijna even doorbroken, als een lolbroek een toren van drinkbekers op het podium bouwt en de band die schijnbaar woedend terug naar zijn kop smijt. Daarvoor was het dus al feest bij de analoge acidhouse-met-knappe-breakbeatdrums van Lander & Adriaan. De regen blijkt ook een zegen bij onze favoriet van de dag, StuBru’s De Nieuwe Lichting-finalist Aili x Transistorcake, waarbij het publiek weer samenschoolt onder de tent en danst op de heerlijk plakkerige elektrohouse met Japanse teksten van dit Japans-Belgische duo.
Op zaterdag gaan we gewoon door waar we gebleven waren, hoewel er vandaag wat meer gitaarbands op het hoofdpodium te zien zijn. We noemden de goede show van Personal Trainer al, daarvoor zagen we nog de solide janglepopppers van Stoop Kid. Maar de punten zijn vandaag wat ons betreft toch weer voor de acts op het elektronische spectrum, zoals het Waalse Tukan, dat ons omver blaast met instrumentale acidjazz en tienduizend ritmewissels.
Tukan – foto: Tim Schrijnemakers
Op het kleinere elektronicapodium zagen we ook veel moois. Zoals Yokocho, het analoge technoproject van de voormalig zanger van punkband Psycho44, de modulaire Nintendo-elektro van Osaka Riot de geinponems van Pilkington United, een soort Belgische carnavalsvariant op De Jeugd van Tegenwoordig. Het is jammer dat dit podium bovenaan een heuveltje geplaatst is, een meter of vijftig boven het publiek. Waarschijnlijk om samenklittende dansers te voorkomen, maar de afstand doet een beetje afbreuk aan de ervaring die je waarschijnlijk wel zou hebben als je deze acts in een donkere, zwetende kelder zou zien. Bij de laatste act Vieze Meisje, oftewel de Antwerpse (maar stiekem gewoon Nederlandse) elektronica- en spoken word-artiest Maya Mertens, houdt het publiek het niet meer en klimt het alsnog naar boven.
Even later is de dagafsluiting voor de oudgedienden van The Guru Guru. Zanger Tom Adriaenssens is een soort Donny Benét on speed en gekleed in een pyjama van een psychiatrische inrichting. Hij jaagt het publiek met de compleet waanzinnige noiserock van de band naar de apotheose, onder toeziend oog van verlichte schachtbokken van het voormalige mijncomplex, die boven het festivalterrein uittorenen.
The Guru Guru – foto: Tim Schrijnemakers
Misschien hadden we sowieso niet veel nodig momenteel, maar we kunnen niet anders dan zeggen dat we ons kostelijk vermaakt hebben op AFF, waar de gemoedelijkheid zorgt voor de sfeer van een uit de hand gelopen buurtfeest, maar dan met heel goede muziek. Hopelijk kan er volgend jaar natuurlijk weer worden opgeschaald, maar de locatie op nog geen dertig kilometer van de Nederlandse grens, het duurzame karakter én een ontdekkings-lineup waarvoor menig groter (en betaald!) festival zich niet zou hoeven schamen, zorgt ervoor dat het eerste weekend van augustus voor 2022 alweer dik omcirkeld in onze agenda staat.
Als we dit nou nog een paar keer in Nederland mogen meemaken, nu evenementen met meer dan 750 mensen vanaf overmorgen weer zijn toegestaan, dan is die Summer Of Love mogelijk alsnog gered.
Meetsysteem – foto: Tim Schrijnemakers
Nordmann – foto: Tim Schrijnemakers
Pilkington United – foto: Tim Schrijnemakers
Vieze Meisje – foto: Tim Schrijnemakers
Het is een tijdje geleden dat we ons op hebben gemaakt voor een festival en daarom voelt het extra goed om eens lekker in het programma van Noorderzon te duiken. En wat voor eentje: we kunnen ons voorbereiden op anderhalve week kunst van 12 tot en met 22 augustus. Heerlijk!
In Groningen staat er een scherp geprogrammeerd affiche klaar, vol theater en muziek, literatuur, installatie-kunst, wandelingen, moderne dans, beeldende kunst en colleges. Dat alles in het heerlijk weelderige Groningse Noorderplantsoen, een ‘dorp en een podium ineen’ zoals het festival het zelf noemt. Het hele draaiboek en alle disciplines van het festival zijn hier te vinden, wij nemen je in dit artikel mee in het muziekprogramma. Daar is een hoop moois te vinden, let maar op.
Vrijdag 13 augustus | LUWTEN Zodra de koektrommel opengaat, ontsnapt er direct een schitterend licht dat de vorm aanneemt van de openingsact van het muziekprogramma: LUWTEN (foto). Oftewel Tessa Douwstra, oftewel de maakster van een van de mooiste albums van dit jaar met Draft. Toen we de muzikante onlangs spraken nam ze ons mee door de totale totstandkoming van de plaat en alle onderliggende thema’s. Een ideale voorbereiding voor de show van haar show op vrijdag 13 augustus, die ongetwijfeld een van de hoogtepunten van het festival wordt.
Zaterdag 14 augustus | Pieter de Graaf – Zondag 15 augustus | Joost Oomen & Kruidkoek – zondag 15 augustus | S10 Tijdens het eerste weekend gaat het meteen alle kanten op, te beginnen met de oude pianist van The Kyteman Orchestra, Pieter de Graaf. Hij maakt heel eigen en experimentele neoklassieke muziek, die veel te spannend is voor alle kabbelende playlistjes met langbebaarde hippe gasten. Meer info vind je hier.
Om vier uur op de zondagmiddag wordt het allemaal nog een stukje kleurrijker bij de voorstelling van Joost Oomen & Kruidkoek. Oomen is muzikant, dichter en schrijver, die eind vorig jaar debuteerde met de waanzinnig originele roman Het Perenlied. Zo vrolijk, opgepept en toch diep vind je het niet vaak en dat weet hij ook in een muzikale vorm te gieten. Deze keer doet hij dat met zijn garagejazzband Kruidkoek. Geloof ons: zo’n sappige, stralende, kleurrijke show is precies wat je nodig hebt in deze tijden. Het andere deel van de zondag is gereserveerd voor S10, oftewel ‘de kroonprinses van de Nederlandse alternatieve pop’ Stien den Hollander. Haar liedjes glinsteren van schoonheid, net als de tranen die over je wangen parelen. Haar beide shows zijn op dit moment uitverkocht, maar het kan natuurlijk geen kwaad om de ticketkanalen nauwlettend in de gaten te houden.
Maandag 16 augustus | Opera Alaska – woensdag 17 augustus | Sylvie Kreusch Poeh, de week van de zestiende wordt ook een mooie. Op maandag zien we Opera Alaska staan, een van de weinige bands die wij zelf tijdens deze pandemie live vast hebben gelegd. Mocht je de band nog niet kennen, Opera Alaska ontstond uit een toevallige ontmoeting in IKEA tussen gitarist Marzio Scholten en Moss-zanger Marien Dorleijn. Wat zouden die toch maken vraag je je af? Inderdaad, schitterende indiepopliedjes.
Onlangs vroeg iemand ondergetekende wat hij nou echt een van de sensaties van dit jaar vindt. Eerste antwoord: Sylvie Kreusch. De muzikante die velen zullen kennen van Warhaus, maar dat is een peulenschil vergeleken bij haar eigen werk. Met veel plezier volgen wij haar al jaren, zo interviewden we Kreusch begin 2019 al eens over haar waanzinnige muziek. Zoveel gevoel, zoveel ritme en gevoel voor popmelodieën. Yes, wij zetten absoluut in op Sylvie. Let it all burn!
Donderdag 19 augustus | Lady Blackbird Black Acid Soul gaat haar debuutalbum heten dat in september verschijnt en op Noorderzon krijg je een exclusief voorproefje. We hebben het over de in Los Angeles geboren Marley Munroe, oftewel Lady Blackbird. Ze wordt van alles en nog wat genoemd, van de ‘Grace Jones van de jazz’ en vergeleken met Nina Simone en Celeste. Wij zouden zeggen: luister er vooral zelf naar en kijk maar eens wat er gebeurt. Check bijvoorbeeld haar nieuwe single It’s Not That Easy, waar wij in ieder geval over weten: die komt binnen.
Vrijdag 20 augustus | Aggregat i.s.m. Clash – zaterdag 21 augustus | Noordpool Troupe & Bab Ad-daar Een portie minimale elektro gemaakt door akoestische instrumenten met een karrenvracht aan synthesizers? Streep maar af met Aggregat, de act die op vrijdag 20 augustus op Noorderzon speelt. De Duisters komen nu in persoon naar Groningen met werk van hun laatste album 1, waarmee ze onder meer een ‘online bezoekje’ deden aan Eurosonic dit jaar. Aggregat maakt muziek waar je 1.001 metaforen bij kunt verzinnen, maar het is een stuk beter om het vooral zelf te luisteren.
Weer eens iets totaal anders, is Noordpool Troupe & Bab Ad-daar, een collectief dat bestaat uit musici tussen de veertien en 24 jaar en zomaar eens een heel mooie verrassing kan worden. De ‘Troupe’ heeft muzikanten uit Groningen tot Syrië in zijn gelederen en combineert westerse en niet-westerse muziek tot ongehoorde stukken. Daartussen gebeurt er van allerlei spannends en ontstaan er muzikale spanningsvelden waarin een Groningse oed-speler zich mengt met zangeres ISZA en daarachter het koor van Babd Ad-daar opdoemt.
Zaterdag 21 augustus | Benny Sings (uitverkocht) – zondag 22 augustus | Faux Real Goed, Benny Sings is dan al uitverkocht, maar wie weet is er nog wel een kaartje te vinden op de dag zelf. Zou zeker de moeite waard zijn met deze vermaarde indiepopper, die met zijn laatste album Music een gigantische internationale klapper maakte. Een heerlijke schone plaat met toch zeker een paar verrassende randjes.
Kijken we verder naar Faux Real, zo’n heerlijke band waarbij alles klopt: van de tracks tot de fotografie, de teksten, de website, de Insta-naam (isthisfauxreal, love it) en zelfs de TikTok. Dit Frans-Amerikaanse duo piept al een tijdje bij iedereen die een radar heeft voor spannende, nieuwe bands en is nu eindelijk weer eens live te zien. Continu heb je bij deze band het idee dat je in de maling genomen wordt, maar zo simpel zit ’t niet en zo wel: dan voelt dat erg goed. En muzikaal? Van glamrock tot R&B, postpunk, boyband en avantpop, alles wordt door elkaar geroerd. We gillen het nog maar eens voor de zekerheid: niet-te-missen!
Zondag 22 augustus | Sophie Straat De afsluiter van het festival is Sophie Straat, de muzikante die we niet zolang geleden goed leerde kennen toen we haar interviewden voor onze serie Invloed van Buitenaf. De zangeres blaast de smartlap nieuw leven in en drukt ons nog eens met de neus op de feiten: gentrificatie, woningnood en alles wat bij het knusse neokapitalisme komt kijken. Al die thema’s uiten zich in een bitterzoete melange van liedjes, die je al meezingend dieper laten nadenken over de maatschappij waar we in leven.
Kaartjes voor iedere voorstelling zijn te koop via het programma-gedeelte.
Nu het festivalseizoen in feite al definitief klaar is voor ‘ie goed en wel begonnen was, kijken we bij The Daily Indie maar eens voorzichtig over de grens. En wat blijkt: bij onze zuiderburen valt er nog wel muzikaal moois te ontdekken deze zomer. En wel bij Terug Naar AFF in Genk.
Absolutely Free Festival is een kleinschalig ontdekkingsfestival dat jaarlijks plaatsvindt in een voormalig mijngebied in het Vlaams-Limburgse Genk, over de grens bij Weert. De 8.500 bezoekers van AFF krijgen doorgaans een behoorlijk scherpe internationale programmering voor hun kiezen, met veel acid, ambient en jazz.
En niet alleen de line-up is eclectisch: zoals de naam al doet vermoeden, is het festival is gratis, zo lang je als bezoeker netjes drie gebruikte batterijen inlevert!
Terug Naar AFF Dit jaar treffen de beperkingen rond het coronavirus de Belgische festivals net zo hard als hier, maar in Genk vindt er op vrijdag 7 en zaterdag 8 augustus desondanks wel een kleinschalige variant van Absolutely Free plaats: Terug Naar AFF, met maximaal vijfhonderd bezoekers. Tussen de twintig artiesten die op de vrijdag en zaterdag op twee podia spelen is echter alsnog genoeg verrassends te vinden.
De bovenste plekjes op het affiche zijn weggelegd voor Penelope Isles uit Brighton, The Guru Guru en Lander & Adriaan (freakjazzrave met onder meer de drummer van STUFF. in de gelederen) Maar daaronder ontdek je bijvoorbeeld een fascinatie voor referenties naar of muziek uit Japan, met Shoko Igarashi, Aili, Yokocho横丁 en Osaka Riot. Verder zien we nog Nordmann-saxofonist Mattias De Craene en onze eigenste Meetsysteem en Personal Trainer. En eerlijk gezegd nog veel meer moois dat de moeite waard is om naar Genk af te reizen.
De hele line-up: Vrijdag 6 augustus: Lander & Adriaan, Aili, Meetsysteem, Mattias De Craene, Victor De Roo, Tukan, Lo-Lee-Ta, Shoko Igarashi en Niels Orens.
Zaterdag 7 augustus: Penelope Isles, The Guru Guru, Personal Trainer, Vieze Meisje, Stoop Kid, Camille Camille, Aster, Pilkington United, Yokocho横丁, Osaka Riot en Fūro.
Bij zijn? Dus, al zin gekregen om je geen-festival-kater enigszins te verlichten? Kom dan zeker kijken in Genk dat weekend. Terug Naar AFF is volledig gratis, maar vanwege het beperkte aantal plekken is het wel nodig dat je je vooraf registreert met je eigen ‘bubbel’ van minstens vier en maximaal acht vrienden. Ook vraagt het festival per persoon tien euro waarborg, die je ter plekke om kunt zetten in dranktegoed. Regel het wel snel, want die vijfhonderd kaarten zijn zo weg.
Mocht je ze nog niet kennen, bij dezen: Family Time en Surfing Stingrays. De eerste een Spaanse band met allerlei onweerstaanbare invloeden van Mac DeMarco tot Tame Impala en de tweede een piekfijne psychrockband uit onze eigen hoofdstad.
Nog geen lid van The Daily Indie? Je wordt het hier voor een tientje per jaar!
Op 11 december is deze partij onruststokers te zien in Cinetol en wij mogen deze show presenteren. Hoe het er tegen die tijd allemaal uitziet? Wie zal het zeggen! Zin hebben we er in ieder geval wel in en als het kan, mogen er zeker een paar leden van ons naar de show.
Eerst nog wat meer over die bands, zo is alleen het ontstaansverhaal van Family Time al ijzersterk. De Spaanse band trok vanuit Londen terug naar Mallorca waar het een aantal frisse en benevelde songs in elkaar sleutelde. Vervolgens namen de jongens op wonderbaarlijke manier met hun indieliedjes alle hotels en resorts op het eiland over. Inderdaad, hoe dan?! Nou, ze deden zich voor doen als coverband, om op het moment suprême alle eigen liedjes af te vuren op het publiek. Zachte psychedelica die voor sommige all-inclusive-figuren misschien iets te spannend is, maar er bij ons wel erg lekker in gaat.
Met de Amsterdammers van Surfing Stingrays is het een iets ander verhaal, deze band laat zich wat meer beïnvloeden door de vrienden van King Gizzard & The Lizard Wizard en POND. In 2018 verscheen al een debuut-EP en in 2019 zelfs een debuutalbum genaamd Guilty Pleasure Dream Car, met wat toefjes Arctic Monkeys en The Strokes die zich naar beneden laten zakken om de muzikale gaatjes op te vullen. Afgelopen jaar bracht de band overigens nog de lekker opgepikte ‘quarantaine-track’ uit met Cold Skin Swimming Pool. Waarbij nadrukkelijk wordt vermeld dat deze niet op het tweede album verschijnen zal, die de band momenteel aan het afronden is. Erg benieuwd wat de band daarop gaat laten horen.
In samenwerking met Vlaams Cultuurhuis De Brakke Grond organiseert VI.BE twee shows in Cinetol op 6 en 8 juli. Beide avonden zullen er twee artiesten van het Belgische project Sound Track met een band uit Amsterdam optreden. We spraken met de geselecteerde artiesten: Jibran, Rosa Butsi, Coline & Toitoine (headerfoto) en Ratmosphere, om alvast kennis met ze te maken.
Voor deze TDI Presents-shows mogen we twee kaarten verloten per optreden! Bij zijn? Dat kan als je lid bent van The Daily Indie en direct mailt naar ons.
Sound Track is een tweejarig podium- en kansenparcours van de Vlaamse en Brusselse livesector in samenwerking met VI.BE, het aanspreekpunt voor artiesten en de muzieksector. Na een uitgebreide selectiefase met voorrondes en finales konden de achttien winnende artiesten genieten van residenties over heel Vlaanderen en Brussel, nationale aandacht, professionele feedback, artistieke en zakelijke coaching, speelkansen, opnames van singles, albums, clips en meer.
De vier winnende artiesten trekken nu naar De Brakke Grond voor een residentie vol creatie, ontmoeting, exposure en speelkansen.. Zo treden Jibran, Rosa Butsi, Coline & Toitoine en Ratmosphere 6 en 8 juli op in Cinetol tijdens The Daily Indie Presents-shows, waarin ze worden vergezeld door Josimar Gomes en GUYY.
Op dinsdag 6 juli zijn in Cinteol de door de eighties geïnspireerde broertjes Ratmosphere en het jazzy singer-songwriter Rosa Butsi te zien.
Rosa Butsi
Fototgraaf: Babeth Albert
Kun je jezelf even voorstellen aan de lezer? Wie ben je? Wat doe je? ‘’Mijn naam is Roos Denayer en ik ben de frontvrouw van Rosa Butsi. De band bestaat uit twee andere muzikanten: Trui Amerlinck op bas en Jordi Geuens op drums en we bestaan nu ongeveer een jaar in deze bezetting. De muziek die we spelen begint met gitaarspel, waar de band vervolgens meer lagen aan toevoegt. De songs zijn veel beïnvloed door jazz omdat ik een jazzopleiding heb gedaan, maar ook door songwriters zoals Nick Drake en Joni Mitchell.’’
Hoe is de combinatie tussen jazz en singer-songwriter ontstaan? ‘’Dat samenkomen ging vrij natuurlijk. Natuurlijk omdat ik die jazzopleiding deed, maar ik bleef altijd luisteren naar singer-songwriters. Als ik bijvoorbeeld één plaat zou moeten kiezen voor op een onbewoond eiland, dan zou ik geen megajazzplaat kiezen. Het feit dat mijn muzikale brein helemaal volgepompt zat met jazz, heeft voor die mix gezorgd.’’
Als je de band met behulp van een paar woorden moet beschrijven, welke woorden zou je gebruiken? ‘’Warm, zacht. Ik probeer ook verrassend te schrijven, zodat je niet op voorhand al weet wat er gaat komen. Ik denk dat het ook wel heel aangenaam in de oren ligt. Een mix van heel moederlijke dingen die de aandacht vasthouden, althans: dat probeer ik.’’
Waar komt de naam Rosa Butsi vandaan? ‘’Het is de naam van mijn Bulgaarse oma. Ik heb haar nooit gekend, maar de verhalen zeggen wel dat ze graag met muziek bezig was. Voor de rest is er in mijn familie niemand bezig met muziek. Dus als ik de muzikale genen van iemand heb gekregen, dan is dat van mijn oma. De naam is een soort hommage aan haar.‘’
Jullie doen mee met het project Sound Track, hoe is dat? ‘’Ik heb daar eigenlijk aan meegedaan zonder al te veel verwachtingen. Ik speelde toen nog onder mijn eigen naam Roos Denayer. Nu ben ik wel echt blij dat ik eraan heb meegedaan. Ik heb mijn muziekproject nooit echt gezien als iets wat ik kon doen, in dit wereldje. Maar dankzij Sound Track heb ik wel dat vertrouwen en die push gekregen om ervoor te gaan en er iets van te maken. Ik voel mij door VI.BE en Sound Track een andere muzikant en ik ben daar super tevreden over.”
Ratmosphere
Fotograaf: Alexander D’Hiet
Kun je jezelf even voorstellen aan de lezer? Wie zijn jullie? Wat doen jullie? “Wij zijn Ratmosphere, een muzikaal duo uit België. De band bestaat uit twee personen, ikzelf: Robin en mijn broer Brecht. We maken een soort artpop met een knipoog naar de jaren tachtig qua sound. Dit doen we vooral met het gitaarwerk dat erin verwerkt zit.”
De knipoog naar de jaren tachtig: hoe weerspiegelt zich dat in de muziek? ‘’Vooral in de drumsound, we maken veel gebruik van gated reverb. Maar eveneens in de songwriting. We maken gebruik van het popformat dat toen gebruikt werd, zowel gebaseerd op de stijl en sfeer van Roxy Music, Bryan Ferry en Grace Jones.’’
Als je de band met behulp van een paar woorden moet beschrijven, welke woorden zou je gebruiken? ‘’Laten we zeggen: synthpop. Energiek, gitaarsolo’s en parlando-vocals.’’
Wat zijn jullie muzikale invloeden? ‘’Op het gebied van gitaar is dat Jimi Hendrix. Daar zijn we ook mee begonnen, maar dat is nu meer geëvolueerd naar de sound van de jaren tachtig, gecombineerd met bijvoorbeeld invloeden uit de frenchtech zoals Daft Punk en Justice.”
Jullie doen mee met het project Sound Track, hoe is dat? ‘Het is een heel fris concept ten opzichte van klassieke wedstrijden, waar je vaak een geldbedrag krijgt. Waar je uiteraard een productie of iets mee kunt doen, maar als artiest loop je soms ook weleens vast. Dus het was heel interessant om een tijd goede begeleiding te krijgen.’’
Wat komt er binnenkort aan? ‘’We kijken enorm uit naar de residentie in De Brakke Grond. Daarnaast hebben we nog enkele leuke optredens in België staan. Maar voor de rest is alles nu stilletjes op gang aan het komen. Wel brengen we 25 juni een nieuwe single uit. Waarna in het najaar hopelijk een EP-release volgt.’’
Op donderdag 8 juli zijn in Cinetol het genreloze muziekduo Coline & Toitoine en elektropop/ex-straatartiest Jibran te zien.
Coline & Toitoine
Fotograaf: Victor Mustin
Willen jullie jezelf even voorstellen aan de lezer? Wie zijn jullie? Wat doen jullie? Toitoine: ‘’Wij zijn Coline & Toitoine, een duo uit Brussel. Je zou kunnen zeggen dat we een soort elektropop maken, maar we vinden persoonlijk dat we niet binnen een bepaald genre vallen. We spelen gewoon de stijlen die we leuk vinden.‘’
Coline: ‘’We zijn allebei 21 en we spelen inmiddels al twee of drie jaar samen. Recent hebben we onze eerste EP uitgebracht, genaamd Soma.”
Jullie hebben geen concreet genre, hoe switchen jullie dan tussen al die genres? Coline: ‘’Toitoine en ik hebben een achtergrond in klassieke muziek. We staan allebei open voor verschillende, nieuwe stijlen. We zijn van mening dat alle stijlen gemixt kunnen worden, omdat tegenwoordig niemand echt nog naar een specifiek genre luistert.’’
Toitoine: ‘’We denken niet echt na over het genre waar we in vallen, we maken de muziek gewoon. Waarna de mensen zeggen: “Oh, dat valt in dat genre.” Maar dat maakt ons niks uit.’’
Wat zijn jullie muzikale inspiraties? Coline: ‘’We hebben allebei enorm verschillende invloeden, maar we zijn wel fan van elkaars inspiratie-bronnen.’’
Toitoine: ‘’We hebben zelfs playlists gemaakt op Spotify, om onze inspiraties met elkaar te delen. Ze zijn op Spotify te beluisteren en de sounds zijn enorm verschillend. Maar zo blijven we toch op de hoogte van elkaars persoonlijke invloeden.” (Dit zijn de playlisten van Coline en Toitoine, red.)
Jullie doen mee met het project Sound Track, hoe is dat? Toitoine: ‘’We zijn erg blij om mee te mogen doen. Ze steunen ons na een jaar nog steeds en ze hebben ons goed geholpen met het promoten van onze muziek in Vlaanderen.’’
Hadden jullie verwacht dat jullie zo ver zouden komen in Sound Track? Toitoine: ‘’Toen we voor het eerst onze muziek opstuurden, waren we enorm blij om uitgenodigd te worden voor de preselectie. En elke ronde verder waren we enorm verrast dat we door mochten.’’
Coline: ‘’We hadden het niet verwacht, maar we zijn sinds het begin van het proces enorm gegroeid. Daar zijn we erg dankbaar voor.’’
Jullie allereerste EP Soma is net uit, hoe is dat? Coline: ‘’Het is supertof. Het is een EP van zeven tracks en het is ons eerste grote project. De nummers volgen elkaar allemaal op. Als je alles achter elkaar luistert, dan hoor je in feite één groot verhaal.”
Toitoine: ‘’Het grote verhaal is gebaseerd op het boek Brave New World van Aldous Huxley. We hebben dat boek allebei gelezen tijdens de eerste lockdown. We werden er enorm door geïnspireerd, want het is zeer dystopisch. En we zaten in een vergelijkbare situatie door de pandemie, daar moesten we iets mee doen.’’
Jibran
Fotograaf: Anneke D’Hollander
Kun je jezelf voorstellen aan onze lezers? Wie ben je? Wat doe je? ”Ik ben Jibran, een singer-songwriter uit Antwerpen. Na enkele jaren als straatmuzikant in de Antwerpse winkelstraten op te treden, schreef ik mij in 2019 in voor Sound Track. Waar ik besloot om onder mijn eigen naam op te treden, ik ben vernoemd naar de Libanese dichter en poëet Gibran Khalil. Gewapend met een gitaar en inspiratiebronnen als Easy Life, Mac Miller en Rex Orange County betrad ik voor de eerste keer ooit het podium en wist ik binnen te komen.”
Wat zijn andere muzikale inspiraties? ”Wat mijn inspiraties betreft is dat enorm ruim, de ene dag ontdek ik iets in de stijl van Mac Miller en de andere dag draait het weer uit op iets als Connan Mockasin. Mijn interesses gaan van hiphop tot pop en van dark jazz tot funk.”
Hoe lang maak je al muziek? ”In 2019 ben ik begonnen met het produceren in het teken van Sound Track en was van plan zo mijn gokje te wagen. Sindsdien ben ik ook meer concrete songs gaan schrijven en zo maakte ik een evolutie, wat betreft schrijven en producen.”
Wat kan je vertellen over Sound Track en het proces? ”Helaas is door de pandemie het programma een beetje in het water gevallen. Ondanks dat is er dankzij VI.BE en Sound Track voor mij een enorm netwerk ontstaan in de Belgische muziekwereld. Waar ik enorm dankbaar voor ben en waar ik nog steeds baat bij heb.”
Kun je uitleggen wat jullie in Amsterdam gaan doen? ”Met weinig podium-ervaring voor het project, is het voor mij echt een mogelijkheid om mij eindelijk te tonen op het podium. Dit gaat een van de eerste keren worden dat ik niet optreed in een Antwerpse winkelstraat en dan ook nog met een voltallige professionele band. Super spannend, maar ik heb er enorm veel zin in.”
Wat hoop je uiteindelijk te bereiken? ”Mijn doel is om mij opnieuw uit te blijven vinden, om te blijven experimenteren, om creatieve uiting altijd op de eerste plaats te zetten en daardoor ook te blijven spelen, creëren en groeien.”
Vanuit Theater Zuidplein presenteert Metropolis Festival op 4 juli een online editie die je heerlijk kunt volgen vanaf de bank. Of: toch nog vanuit het theater, want er zijn toch een aantal kaarten beschikbaar om aanwezig te zijn bij de optredens. Nu zijn ook de headliners bekend van het festival en dat zijn niet de minste.
De grote namen voor deze bijzondere editie zijn namelijk Froukje, Kevin en Luka. De laatste leerden we kennen toen we haar vorig jaar interviewden rondom het uitbrengen van haar debuutalbum First Steps Of Letting Go. Die kans krijg jij overigens ook, want op 4 juli zullen de artiesten geïnterviewd worden in een talkshow-achtige setting en mogen de kijkers vragen stellen aan het muzikale gezelschap. Het hele programma is vanaf 19:30 uur te volgen via de kanalen van OPEN Rotterdam en om 20:45 uur knalt de uitzending door op Operator Radio tot 22:30 uur.
Metropolis Lanceert! Om Rotterdams talent deze keer op een andere manier in de schijnwerpers te zetten, kwam het festival met Metropolis Lanceert! In die talentenpoule zit onder meer Nagasaki Swim, de band van Jasper Boogaard die wij dit jaar interviewden over zijn debuut met deze lofi-indiefolk-band. Check hieronder de speciale videoclip die de band op Texel heeft gemaakt in samenwerking met het festival.
Het leven is goed, want ons Amsterdamse clubhuis Cinetolheeft na vele maanden zijn deuren weer geopend. Zo wordt het ook ineens weer druk in onze agenda, want we hebben direct wat mooie plekken weten te bemachtigen. Vandaag kondigen we opnieuw een knetterende The Daily Indie Presents-show aan en wel met Baby’s Berserk op donderdag 29 juli.
Morgen spelen overigens Ivy Falls, Eva Serena en Noa Lee in Cinetol, een show die ‘helaas’ al uitverkocht is. Maar ja, wat wil je met zoveel talent op één avond?! Volgende week hebben we op 24 juni shows staan met HARKO en Kalaallit Nunaat, maar ook 6 en 8 juli mag je noteren: dan stellen we in samenwerking met VI.BE en De Brakke Grond allerlei Vlaams talent aan je voor met Rosa Butsi, Ratmosphere, Jibran en Coline & Toitoine. En dat is nog niet alles, want het hippe GUYY (3voor12-talent tijdens de volgende Popronde) staat eveneens op de line-up de achtste. Op 6 juli zien we Josimar Gomes terug tussen onze zuiderburen, Gomes kennen we onder meer van deze schitterende première. Houd overigens onze site in de gaten, want over deze twee avonden lees je binnenkort nog veel meer.
Wie of wat is Baby’s Berserk? Goed, terug naar Baby’s Berserk. Een band die we leren kennen als een dansbare en modebewuste postpunkgroep, die alles uit de pandemie lijkt te hebben gehaald en deze zomer met een arsenaal aan dikke tracks het toneel betreedt. Het is trouwens helemaal niet alleen postpunk wat de klok slaat, in de single What I Mean horen we bijvoorbeeld een hoop cumbia/spacedisco-invloeden terug die we de laatste jaren hebben leren kennen dankzij The Mauskovic Dance Band. In de line-up van Baby’s Berserk herkennen we dan ook een bandlid van dit gevierde exportproduct.
Goed, linksom of rechtsom: het is fris, het is de sound van deze zomer en daar wil je bij zijn! Zoals de band het zelf zegt: Baby’s Berserk laat de rockers dansen en de dansers rocken. Check hieronder een betoverende livesessie en bestel vervolgens die kaarten voordat het uitverkocht is.
Het lijkt wel een herinnering uit een ander leven, maar het laatste festival dat wij bezochten voor de pandemie was Peel Slowly And See. Tijdens het festival in Leiden hadden we een bijzonder goede avond moeten we zeggen en 25 september gaan we daar gegarandeerd overheen. Zeker als het aan deze nieuwe muzikale toevoegingen ligt.
Eerder werden niet de minste namen aangekondigd/doorgeschoven met Roosbeef, Kapok en Brader Musiki. Nu komt daar nog een lading artiesten bij die de muzikale sferen alle kanten uit laten zweven. Ashley Henry Trio, Kayhan Kalhor & Rembrandt Frerichs Trio, YĪN YĪN, Meindert Talma, LIONSTORM, Kidbug, HOWRAH en Joe Kisser komen eind september naar het Leidse Cultuurkwartier waar Gebr. De Nobel, Scheltema Leiden en Marktsteeg 10 de deuren openen.
Kijk en luister maar eens wat voor moois daar bij zit, neem bijvoorbeeld Ashley Henry: de muzikale aanvoerder van een nieuwe generatie uit Londen die met zijn trio naar het festival komt. Jazz, hiphop, pop: je vindt alles in de fruitmand van deze virtuoos.
Een wat bekendere naam voor The Daily Indie-volgers is YĪN YĪN, die in 2019 nog de volgende woorden op tafel legde voor onze interviewster: ‘Opeens hoef je niet meer na te denken over wat je de hele zomer gaat doen.’ Dat gevoel werd op een heel onverwachte manier doorgetrokken naar 2020.
En wat te denken van de ongeëvenaarde liedjesschrijver Meindert Talma die naar Leiden komt, naast nieuwe acts (als we corona even wegdenken) zoals de eerste queer rapgroep van Nederland: LIONSTORM. En Kidbug, de band van Marina Tadic (die je mogelijk kent van Eerie Wanda) en die met leden van onder meer Best Coast, Dumb Numbers en Swans vorig jaar een plaat uitbracht. Ze komt met haar vaste kompaan Adam Harding als duo naar Peel Slowly And See, totdat de rest eventueel tegen die tijd ook weer de oceaan over mag steken.
Nog vers van de pers is HOWRAH, de band die net het nieuwe album BLISS heeft uitgebracht en dat erg goed ontvangen is. Deze band gooide al langer hoge ogen, maar wat wil je als je muzikanten hebt uit de Katzwijm-kringen en die in bands speelden als Zoppo en Space Siren.
Iets verderop tussen de nieuwe namen vind je de muzikale grenzeloosheid van de Iraanse kamanchehspeler Kayhan Kalhor die optreedt met Rembrandt Frerichs Trio, een gezamenlijke act die eerder onder meer op festivals als North Sea Jazz speelde. Iemand die je in wat experimentelere kringen tegen kunt zijn gekomen de afgelopen jaren is Joe Kisser. Niet twijfelen, gewoon omcirkelen in je programma en gaan: dat wordt hoe dan ook een bijzondere show.
We mogen weer! De eerste shows staan op de planning en we zijn dolblij om een nieuwe The Daily Indie Presents-show aan te kondigen. Op 24 juni valt er in het Amsterdamse Cinetol weer livemuziek te bewonderen met optredens van HARKO en Kalaallit Nunaat.
Dat is helemaal mooi en aardig, maar wat valt er dan precies te bewonderen? Nou, er staan twee energieke gitaarbandjes op de planning. We beginnen met HARKO. Dit drietal uit Utrecht schrijft een mix van postpunk en garagerock gecombineerd met frisse melodieën. Geïnspireerd door bands als Parquet Courts, Guided by Voices en The Breeders, betekent dit een lekkere bak energie. Iets dat de band ongetwijfeld heeft na een lange tijd niet opgetreden te hebben.
Energie zal ook bij de volgende act niet ver te zoeken zijn. De noiserockers van Kalaallit Nunaat uit Rotterdam staan ongetwijfeld te popelen om weer live te mogen spelen. De scherpe gitaarriffjes en energieke drumbeats vliegen je om de oren bij deze band, wat live een heus spektakel oplevert. De band heeft net zijn eerste EP Television uitgebracht, kortom genoeg nummers om te spelen. Ook doet de band dit jaar mee aan Popronde.
Zet de show vast in je agenda door je aan te melden voor het Facebook-event.
Welcome to The Village presenteert de eerste 28 namen voor de speciale coronaversie van het festival. De organisatie streeft dit jaar voor het maximale binnen het minimale en opent zijn deuren voor vijftienhonderd bezoekers. Op 16, 17 en 18 juli zal WTTV het recreatiegebied De Groene Ster in Leeuwarden weer ombouwen tot het mooiste kleine dorp van Nederland.
Vanwege de corona-pandemie was het afgelopen jaar niet mogelijk om een fysiek festival neer te zetten. Daarom pakt de organisatie het dit jaar anders aan. Door uit te gaan van het minimale kan het festival alleen maar meevallen, is het idee. Want als er in juli meer mag, kan er altijd nog opgeschaald worden. De eerste 28 acts die van de zomer in Leeuwarden zullen optreden zijn: Ares, Bab L’Bluz, Charlotte Adigéry, Chibi Ichigo, Chung Kings, Ciel, Cloudsurfers, Dragonfruit, Froukje, Global Charming, Joya Mooi, Klein, La Jungle, Lewsberg, Lola’s Dice, Meskerem Mees, Nana Adjoa, Raw Roets, Roosbeef, Slift, Slow Worries, Sor, Sylvie Kreusch, The Guru Guru, The Mauskovic Dance Band, The Visual, Yin Yin en Zwangere Guy. Artistiek leider Eva van Netten vertelt over de aanstaande editie: “Vanwege de pandemie kunnen we geen muzikanten uit Afrika, Azië of Amerika halen, maar gelukkig barst het van de spannende en interessante muziek in Nederland en België, van dichterbij betekent niet minder divers.”
Carrouselsysteem Het festival wordt verdeeld in drie aparte, afgezonderde terreinen. Dit carrouselsysteem, zoals de organisatie het zelf noemt, moet er voor zorgen dat er te allen tijde anderhalve meter afstand gehouden kan worden. Per terrein kunnen vijfhonderd bezoekers genieten van alles wat het festival te bieden heeft. Na ongeveer tweeënhalf uur wisselen de groepen van terrein. Groep één verplaatst naar terrein twee, groep twee naar terrein drie en groep drie naar terrein één. Ieder terrein is uniek en heeft een andere uitstraling, met als middelpunt een groot terras voor een muziekpodium.
Tickets De kaartverkoop van WTTV 2021 gaat 22 mei van start en is hier te vinden. Het festival verkoopt dit jaar enkel dagtickets, die 27,50 euro per stuk kosten. Kaarten zijn in beperkte oplage beschikbaar, aangezien een groot aantal kaartkopers voor de editie van 2020 hun ticket door heeft geschoven naar dit jaar.
Benieuwd hoe Welcome to The Village er voor corona uitzag? Check hier ons verslag van 2019 nog eens.
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat je ermee instemt.Check!
