Lewsberg: “Hoe moeilijker je achter bepaalde informatie kunt komen, hoe interessanter ik dingen vind”

Waar steeds meer artiesten kiezen om releases uit te stellen, besloten de Rotterdammers van Lewsberg hun nieuwe plaat In This House gewoon uit te brengen. Zanger en gitarist Arie van Vliet nam de tijd om een praatje te maken met The Daily Indie over het nieuwe album, de magie van het alledaagse en het zelfstandig uitbrengen van een album in coronatijd.

Vanuit hetzelfde studentikoze kamertje waar ik al weken vertoef, bel ik via Skype met Van Vliet. Net voordat ik hem de eerste vraag wil stellen worden we nog ruw onderbroken door Travis Scott, die het nodig achtte om nog even door mijn speakers te knallen, “Klinkt best lekker”, zegt een ontspannen Van Vliet aan de andere kant. Afijn, we beginnen met het benoemen van de olifant in de kamer:

Hoe houd je het uit in quarantaine-tijd?
“Ik moet zeggen dat het voor mij persoonlijk zo gek nog niet is. Ik vind het wel fijn om een beetje thuis te zitten en kom nu eindelijk aan dingen toe waar ik normaal niet aan toe zou komen. Je kunt er verder ook niet zoveel aan doen, dus ik laat het allemaal maar een beetje gebeuren.”

Wordt er wel nog muziek gemaakt of staat alles stil?
“Ik ben vooral veel aan het schrijven op het moment, al heb ik geen idee of dat ook echt muziek gaat worden, of iets in die richting. Ik ben zelf geen muziek aan het maken, maar juist aan het luisteren, aan het wandelen en van het weer aan het genieten. De rest van de band is volgens mij ook wel allemaal op zijn eigen manier bezig met het maken van dingen. We zijn in ieder geval voorlopig met optreden gestopt natuurlijk, dat is niet anders.”

Heb je wel nog inspiratie om te schrijven?
“Ja, ik krijg van deze nieuwe situatie op een of andere manier juist inspiratie en nieuwe energie. Het feit dat het allemaal totaal nieuw is en dat niemand weet wat er nog gaat gebeuren, vind ik heel interessant.”

Waar haalde je voorheen inspiratie uit?
“Voornamelijk uit het alledaagse, ik ga nooit heel erg actief op zoek naar zaken om over te schrijven. Het zijn meer de dingen die ik zie en waar ik over nadenk en vervolgens iets over schrijf.  Die hebben meestal niet echt betrekking op bijzondere dingen, maar juist meer op de normale.”

Vanwaar deze fascinatie met het alledaagse?
“Ik vind het jammer dat dat niet zoveel aandacht krijgt, maar dat alle aandacht altijd uitgaat naar het bijzondere. Ik snap wel dat het een natuurlijk proces is, dat je meer aandacht schenkt aan alles wat onnatuurlijk is, maar juist daardoor zie je denk ik veel over het hoofd. Daar probeer ik in mijn teksten een beetje tegenwicht aan te geven.”

Wat voor beeld wilden jullie scheppen met het nieuwe album In This House?
“Dat is een goeie vraag. We hebben sinds het begin van de band een manier van muziek maken ontwikkeld die voor ons erg vanzelfsprekend is. Wij denken niet echt na over wat we willen maken, hoe we dat gaan doen en wat voor effect dat gaat hebben. We voegen simpelweg alle elementen samen die voor ons logisch voelen. Daar komt dan iets uit, zoals in dit geval In This House. De muziek en teksten ontstaan vanzelf als we ermee bezig zijn.”

Heb je een lievelingetje op de plaat?
“Ik vind zelf de instrumentale nummers erg mooi geworden. Ik merk dat veel mensen wat makkelijk over deze nummers heenstappen, omdat ze het gevoel hebben dat het een soort tussennummers zijn. Alleen ik vind die instrumentale nummers even belangrijk als de rest en ik hecht daar evenveel waarde aan. Daarnaast is het een bewijs dat muziek, in ieder geval voor mij, kan werken zonder zang of tekst. Het is een liedje met een begin en een eind, daartussen zitten nu nul woorden tekst, in plaats van honderd of tweehonderd.”

Left Turn is best wel een extreem liedje om een album mee te openen, hebben jullie daar bewust voor gekozen?
“We wisten eigenlijk nog niet hoe de plaat eruit ging zien voordat we hem gingen opnemen, dat hing voornamelijk af van het verloop van de opnames. Soms heb je voor het opnemen een bepaald gevoel bij een nummer en pakt dat in de studio toch anders uit. Dat is met Left Turn denk ik ook gebeurd. Van tevoren hadden we nog niet echt een idee wat voor nummer dat precies zou worden, maar toen het klaar was wisten we meteen dat Left Turn het openingsnummer moest worden. Misschien wel als waarschuwing dat mensen er even voor moeten gaan zitten als ze de plaat gaan luisteren.”

Jullie hebben een best wel mysterieuze video gemaakt bij At Lunch, wat was het idee hierachter?
“Ik wil nooit teveel over dat soort processen kwijt, maar als je de situatie in de video bekijkt, dan zie je eigenlijk het dagelijks leven voorbijkomen. Ondertussen zit er iemand iets te drinken aan een tafeltje, maar je weet helemaal niets over deze persoon. Daarin zit denk ik wel een parallel met onze muziek en onze teksten. Aan de ene kant zie je wel iets gebeuren en aan de andere kant zie je zo weinig, dat je er zelf een verhaal bij kunt verzinnen. Ik vind het zelf vaak fijn om niet altijd alles te weten. Als ik teveel weet over iets, dan wordt het al snel saai. Eigenlijk hoe moeilijker je achter bepaalde informatie kunt komen, hoe interessanter ik dingen vind.”

Jullie brengen je muziek in eigen beheer uit, hoe is het om een zelfstandige release te doen in tijden van corona?
“Ieder facet van het leven gaat momenteel anders dan normaal. Je merkt dat er minder over muziek en nieuwe releases wordt geschreven, maar ook de distributie is anders. Onze distributeur in Engeland kan bijvoorbeeld onze platen nu niet aannemen en naar de winkels sturen. Volgens mij ligt hij in Nederland nu wel in de platenzaken, maar in het buitenland, in ieder geval ten tijde van dit gesprek, nog niet. Dat is allemaal nog heel onduidelijk, je hebt compleet geen vat op wat er allemaal gebeurt. Je kunt zo’n release wel een paar maanden uitstellen om meer controle te hebben, maar misschien krijg je over twee maanden wel weer dezelfde chaos. Ik vind die onvoorspelbaarheid en onberekenbaarheid eerlijk gezegd ook wel leuk.”

Er is dus geen twijfel geweest om de release uit te stellen?
“Nee, we zaten allemaal op één lijn. Een groot voordeel van het zelf uitbrengen, is dat niemand anders er afhankelijk van is, dus we kunnen risico’s nemen of dingen doen die niet per se voor de hand liggen. Ik heb begrepen dat vrij veel releases momenteel worden uitgesteld, maar juist door die onafhankelijkheid konden we die plaat gewoon uitbrengen, dan is hij in ieder geval de wereld in. Mocht dat dan betekenen dat op sommige plekken de fysieke release niet meteen in de winkel kan komen, dan is dat maar zo en dan zien we later wel weer hoe we dat op gaan lossen. Ik ben blij dat hij uit is, zodat ik de muziek met mensen kan delen en kan horen wat zij ervan vinden.”

---