HOWRAH sleept Peel Slowly And See een onwaarschijnlijke diepte in (25 september)
19 augustus 2021
We trekken je vandaag mee in de wereld van dissonante gitaren, grijze noise en boven alles: goede liedjes. Op 25 september staat HOWRAH gepland voor een knetterende show op Peel Slowly And See en The Daily Indie zorgt ervoor dat je niets tekort komt in je voorbereiding.
Meer weten over Peel Slowly And See? Lees hier ons artikel over het bijzondere jazztalent uit Zuid-Londen: Ashley Henry.
Deze keer zoomen we in op een wat lokalere band, waarover je wellicht eerder dit jaar al eens iets las op onze website. Een paar dagen voor de start van de officiële zomer verscheen namelijk BLISS, een plaat om op zijn zachtst gezegd ‘rekening mee te houden’. Het tweede album van de band, dat nog beter ontvangen lijkt te worden dan het zeer overtuigende debuut Self-Serving Strategies. Zo stond de Volkskrant bij BLISS vooraan in de rij om vier sterren op de heerlijk gemene liedjes te plakken. Wie, wat, waar, waarom? We gaan het je allemaal vertellen!
Legendarisch
HOWRAH is zo’n band waarbij je direct kunt verzuipen in de geschiedenis van alle muzikanten, maar het is een line-up waar je toch even bij stil wil staan. Waarvan je even de wortels moet volgen. Zeker met leden die verledens hebben in bands als Space Siren, Zoppo, The Howl Ensemble en eerder ook nog eens Bombay, met inmiddels oud-bassist Gijs Loots: die geschiedenissen hebben zich allemaal een weg gevreten door de duizelige lofi-pop van HOWRAH. En vergeet niet de rode draad door de vele (muzikale) levens van de bandleden: Corno Zwetsloot, de in 2014 overleden muzikant, vriend en verbinder van creatieven. Wat hij onder meer deed in zijn broeierige studio Next To Jaap, waar HOWRAH beide albums opnam.
Een band die officieel ten doop gehouden werd tijdens Van Onderen in Paradiso. Nu lijkt in pandemische tijden alles wat met live-muziek te maken ‘legendarisch’, maar dit festival dat 24 uur achter elkaar doorging op een koude januari-dag in 2017: dat was toch ook wel écht legendarisch. Liefhebbers van Zoppo zagen eindelijk weer een band die werd geleid door Cees van Appeldoorn, die met Zoppo eind jaren negentig furore maakte als muzikale hemelbestormer onder de vlag van het label Transformed Dreams. Zo waren daar ineens weer die typisch scherpe en toch drony liedjes van hem.
Minder woest, niet minder intens
De grootste verandering richting het laatste werk van de band, is zonder meer het tempo. Het is minder woest, maar daarmee niet minder intens. Alle drums en gitaren cirkelen nog meer om Van Appeldoorn heen, de zon van HOWRAH die soms achter de wolken schuilt en met momenten zijn volle kracht loslaat op de venijnige aarde die hij verschroeit.
BLISS is, zoals het label Subroutine dat mooi verwoordt, een ‘voorlopig hoogtepunt’ in het bestaan van de HOWRAH. Aan alles hoor je dat de bandleden boordevol wilde ideeën zitten, die ze liedje-per-liedje hebben weten te temmen. Niet wetende waar ze naartoe worden geleid als ze de teugels laten vieren. Als een wild paard dat naar de horizon schiet.
Iets leger, iets gedetailleerder
Vooral de precisie waarmee alle gitaarpartijen precies in elkaar schuiven is een genot om naar te luisteren op het nieuwe album. In een interview met MuziScene vertelt Van Appeldoorn mooi hoe de band het allemaal iets leger heeft gehouden en met producer Jan Schenk op die manier toch een meer gedetailleerde sound op de band wist te toveren. Daarmee is BLISS tegelijkertijd zo’n album waarop je dingen kunt blijven ontdekken: in de melancholische teksten, rondzwervende gitaarpartijen en opwindende drumpartijen. Tot 25 september heb je daar in ieder geval nog alle tijd voor, want dan krijg je tijdens Peel Slowly And See de liveversie voor je donder.
