De dissonante wielerheroïek van HOWRAH op Losing Our Edge

Het is weer de tijd van het jaar dat je middagen lang naar de koers kunt turen en Franse kastelen, meertjes en landerijen aan je voorbij ziet trekken tijdens de Tour de France. Inspirerende en rustgevende tv, zolang er tenminste niet al te veel malloten met kartonnen bordjes lopen te zwaaien.

Ook de muziekwereld barst van de wielerliefhebbers. Sommigen wijden er zelfs nummers aan. Zoals de Nederlandse band HOWRAH, met een clip vol authentieke tweewielerheroïek. Niet voor niets ging de clip al in première bij onze wielervrienden van HetisKoers!. Het nummer Losing Our Edge prijkt op het recent verschenen nieuwe album BLISS en bezingt de twijfel, de zwoegende renner die zijn beste tijd gehad heeft.

Stoere stoempers
Een terugkerend thema, want zanger Kees van Appeldoorn heeft iets met dat vertrouwen, het zelfbeeld, de zelftwijfel. De omineuze dreiging dat alles verloren gaat, zo noemen ze het zelf. De vergankelijkheid dus ook. De historische beelden – het ene moment vergeeld, het andere moment zwart-wit – spreken in elk geval tot de verbeelding. Als een soundtrack bij Andere Tijden Sport. Stoere stoempers, verweerde kerels, oude helden. Waar de heroïek verglijdt in tragiek en de zoete weemoed.

H0WRAH is lid van de eigenzinnige Subroutine-stal en bestaat uit leden van vroegere vaderlandse undergroundbands als Space Siren, Zoppo en The Howl Ensemble. Dissonant klinkend, bij voorkeur. Dit nummer (en eigenlijk de hele plaat) is in elk geval buitengewoon aan te raden, zeker als de Franse chansons van Radio Tour de France je neus uitkomen of je wel even klaar bent met de theekransjes van Dijkstra en Ducrot.

In september is HOWRAH live te zien tijdens Peel Slowly And See in Leiden.