Tussen licht en donker: Spellling en de onaardse soul van The Turning Wheel

“Little wheel spin and spin / and the big wheel turn and turn,” aldus Buffy Sainte-Marie. Wat het kleine en het grote wiel aangeven: ‘De kortstondigheid van onze tijd op aarde en de schijnbaar oneindige cycli die het leven in stand houden.’

Aldus Tia Cabral, alias Spellling, over dat nummer van Buffy Sainte-Marie, waarmee meteen maar het fundament gelegd is onder haar nieuwe plaat The Turning Wheel: licht en donker, dag en nacht, geboorte en afsterving. Dat is dan meteen al een voorzichtige koerswijziging ten opzichte van Spelllings oudere werk, dat zich uitsluitend in het duister afspeelde: gestrand tussen de koeien op Mazy Fly en meervoudig behekst op debuut Pantheon Of Me.

De verrassing is dus groot als The Turning Wheel nu dus niet aftrapt met de gekende doem-R&B, maar met langzaam opbouwende, onaardse soul: strijkers, piano, meer strijkers, harpen, bongo’s en een sitar. Omdat het licht nu eenmaal niet kan bestaan zonder duisternis gaat het eerste vers over vermoorde onschuld, verbeeld door een met pijlen neergeschoten hert. Verderop zingt ze, met haar direct in het oor springende, natte vibrato: ‘Tender lovers of the earth / Turn us back into the dirt’. Of anders, harder: stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren.

Rijp voor een nieuwe rondgang
The Turning Wheel loopt dus ook geen lineair traject van hel naar paradijs af, maar kent een relatief lichte maar niet geheel van dood en ontij verloste eerste helft, en een relatief duistere tweede helft, die met Sweet Talk op een toch relatief positieve noot eindigt. Opnieuw begeleid door harpen, én, uit het niets, de keelzang van Tibetaanse zanger Tenzin Choegyal. De duisternis heeft dus niet helemaal het laatste woord. Waarmee de cyclus rijp is voor een nieuwe rondgang.

Al gaande raakt Spellling bij vlagen zelfs rechtstreeks aan goud, zoals op de bijna-gospel van Turning Wheel. Met een een schuchter swinged huiskamerorkest lijkt de duisternis van de plaathoes ineens heel ver weg. Tegelijk wil het wiel de balans weer recht draaien met het tergende Magic Act, een nummer dat het oor (en het geduld) danig op de proef stelt met een geluidspalet dat rechtstreeks afkomstig lijkt spookhuisattractie uit Rollercoaster Tycoon 2. Dat is minder lachwekkend dan je op basis van deze omschrijving zou vermoeden, misschien.

De mens gaat dan uit tot zijn werk, en naar zijn arbeid tot de avond toe (Psalm 104:23)

Maandag 27 juni, 16:35. De tijd ontbreekt me om verder uit te wijden over het wiel dat de treinforenzen met hun zweetmaskers tot hun eindeloze rondgang dwingt, dag in, dag uit. En de tijd ontbreekt me om uit te wijden over de tiende troefkaart van het tarotspel, of de thematische gelijkenissen tussen The Turning Wheel en die andere hymne over dat grote wiel: Massive Attack’s Hymn Of The Big Wheel, dat gaat van:

“The big wheel keeps on turning / on a single line, day by day”

Licht en donker, dag en nacht: Het gaat maar door en door en door.