The Daily Indie neemt je mee op reis, volgende stop: Frankrijk
1 september 2020
The Daily Indie neemt je mee op reis vanuit je luie stoel en het is alweer tijd voor onze volgende bestemming. Hoewel de vakantie er voor de meesten weer opzit, blijven wij nog even hangen op de Route du Soleil: we gaan naar Frankrijk!
Benieuwd naar onze vorige bestemmingen? Klik op de volgende linkjes voor de specials over Australië, Japan, Spanje, Zweden, Wales, Canada, Mexico, Argentinië, Zuid-Afrika, Zuid-Korea, Tsjechië, Portugal, Noorwegen, Brazilië, Marokko,Thailand en Ierland.
Of je nu op zoek bent naar een rustig weekje kamperen, of juist warm wordt van een luxe citytrip, Frankrijk is en blijft een immens populaire vakantiebestemming voor mensen uit de Lage Landen. Want zeg eerlijk, wie heeft er nog nooit uren in de file gestaan op de autoroute onderweg naar de zon? Om dit wachten tijdens je volgende trip net wat draaglijker te maken, zochten wij wederom alvast vier frisse acts voor je uit!
Ko Shin Moon
We beginnen onze reis deze week in Parijs met het experimentele duo Ko Shin Moon, bestaande uit Axel Moon en Niko Shin. Twee mannen die elkaar vonden via hun voorliefde voor alternatieve instrumenten en het oprekken van muzikale grenzen. Moon, die etnomusicologie gestudeerd heeft, de studie van muziek in zijn culturele context, speelt een groot scala aan snaarinstrumenten. Daartegenover staat Shin, die voor het vormen van de band al bezig was als sound-engineer en zich heeft gespecialiseerd in analoge synthesizers.
Het duo voegt deze twee werelden en expertises samen om zo tot zijn muzikale composities te komen. Er ontstaat een mix van traditionele geluiden met wereldmuziek uit allerlei windstreken. Tenslotte zorgen de bij vlagen Borokov Borokov-achtige synths van Shin, met name op het nummer Halay 2020, ervoor dat het geheel een frisse en eigentijdse feel krijgt.
Het tweetal bracht in 2017 zijn debuut uit met een zelfgetitelde langspeler. Daarna verscheen in 2019 het vervolg met 78 Fragments en kwam dit jaar het derde deel uit, in de vorm van Leïla Nova. Een album met een tiental dansbare tracks, dat zomaar eens de soundtrack van je nazomer-avonden zou kunnen worden.
Oktober Lieber
De volgende band toont enige overeenkomsten met de vorige: Het betreft een duo uit Parijs dat elektronische muziek maakt. De manier waarop Charlotte Boisselier en Marion Camy-Palou, oftewel Oktober Lieber, echter compleet verschillen van Ko Shin Moon is de sound. Zowel Boisselier als Camy-Palou hebben hun wortels in de postpunk-scene en dat hoor je. De muziek is minimalistisch, duister en bij vlagen ronduit vuil: een heerlijke combinatie!
Het eerste en tot dusver enige album van de band getiteld In Human, stamt ondertussen alweer uit 2018, maar dat wil niet zeggen dat het duo gelijk irrelevant is. Zo waren de twee Parijzenaren in januari nog te bewonderen op Eurosonic Noorderslag, en niet zonder reden want de muziek zit simpelweg steengoed in elkaar. Zodra je je ogen voor iets langer dan een paar tellen sluit, waan je je meteen in een vuige techno-bunker in Berlijn. Als er op Freiheit vervolgens ook nog eens een Duitstalige intercom klinkt, dan is het plaatje compleet.
Pasta Grows On Trees
Na twee meer elektronische acts, stellen we je nu voor aan multi-instrumentalist Simon en zijn project Pasta Grows On Trees. Als DIY een sport zou zijn, dan zou Simon ongetwijfeld op het hoogste niveau meedoen, want alles wat hij doet ademt deze mentaliteit. Alles wat er qua muziek geproduceerd wordt door deze Fransman is afkomstig uit zijn slaapkamer. De kamer waar hij in eerste instantie onder de naam Gepsiz werkte en vanuit waar hij onder deze naam zijn psychedelische debuut-EP Waves, Daisies and Troubled Dreams in 2017 de wereld inslingerde.
Na dit debuut veranderde Simon zijn artiestennaam in Pasta Grows On Trees. Het debuut onder die nieuwe naam kwam in 2019 met zijn eerste langspeler: Bohemian Songs. Met de nodige invloeden uit de jaren zestig en een prettige lofi-sfeer klinkt zowel boeiend als verfrissend. Ook de psychedelische invloeden van zijn eerdere werk als Gepsiz zijn nog altijd flink aanwezig, al blijft Simon experimenteren en ontwikkelen. Dit jaar bracht hij met Slow Avec Toi zijn nieuwe, drie-nummerige EP naar buiten, met daarom naast psychedelica ook jazz-invloeden. Neem het titelnummer van deze EP, het ritme loopt als een rivier onverstoord door het nummer heen, terwijl deze om de zoveel tellen zachtjes opspringt door een welgeplaatste snaredrum.
Arche
We eindigen onze reis deze week met het indierock-viertal Arche. Met slechts twee singles en een EP genaamd Le A achter zijn naam, staat de band nog maar in zijn kinderschoenen. Toch is er iets dat je aandacht trekt in de muziek. Het viertal weet een bepaalde dynamiek in de songs te stoppen die het tot een boeiende luisterervaring maken. Het ene moment heb je het gevoel naar een dromerige indiepop-deuntje te luisteren, zoals tijdens My Only. Terwijl je meteen daarna een linkse hoek op je kaak kunt incasseren door de in-your-face–shoegaze van Stop Losing.
Het is dit contrast dat het de moeite waard maakt om een oogje op deze jongens te houden. Op een EP van slechts vijf nummers bewijzen ze zowel hele degelijke popsongs als hele vuige gitaarplaten te kunnen maken. Het meest gepolijst is dan misschien wel de tweede single Back To The Sun, maar het blijft gissen welke kant de band in de toekomst opgaat. Voor nu is er in ieder geval voor ieder wat wils!
