Borokov Borokov: “Hij reed met zijn step tegen onze auto en heeft toen als goedmaker een liedje ingezongen”
6 april 2020
Het knotsgekke Antwerpse viertal Borokov Borokov, volgens de band zelf vernoemd naar ‘de enige cocktail die ze destijds konden betalen’, bracht recent niet één, maar twee albums uit. Met Enkel Duetten, waar wij recent al over schreven, en Wachtmuziek is er voorlopig weer genoeg om van te genieten. The Daily Indie sprak met deze energieke Belgen over het tot stand komen van deze platen en over wat de mannen zoal bezighoudt tijdens deze eenzame dagen.
Het is net na de middag op een zonnige maar koude lentedag in maart, als ik vanuit mijn stoffige studentenkamer via Skype afgesproken heb met Arne Omloop, Boris van den Eynden, Noah Melis én Yorgos Tsakiridis, oftewel Borokov Borokov. Er ontstaat vrijwel meteen een chaotisch gesprek tussen de bandleden, die elkaar kennelijk ook al ruim twee weken niet meer gesproken, laat staan gezien, hebben. Iets wat eigenlijk wel te voorspellen was, gezien het chaotische karakter van de muziek die deze heren maken. Na de eerste groeten, grappen en grollen vraag ik hoe ze het uithouden thuis: “Ja het is wel heftig, maar ik ben begonnen met tuinieren”, antwoord Melis terwijl hij op zijn gemak een sjekkie draait.
Even geen muziek meer?
“Nee, de muziek heb ik eventjes afgezworen, om het zo maar te zeggen. We hebben net twee platen uitgebracht, dus de inspiratie is momenteel redelijk op. Arne daarentegen is waarschijnlijk wel al druk bezig met onze vierde plaat. Hij is recentelijk verhuisd en is een heuse eigen thuisstudio in aan het richten daar.”
Vanwaar gelijk twee platen?
“De release van het ene album werd uitgesteld en toen hadden we er nog eentje af, toen besloten we om er maar een soort ’twee voor de prijs van één-constructie’ van te maken en ze op dezelfde dag uit te brengen. Iets wat door velen werd bestempeld als commerciële zelfmoord, maar wij zagen het juist meer als een commerciële strategie”, vertelt de band ietwat geheimzinnig.
Enkel Duetten bestaat, zoals de naam al doet vermoeden, enkel uit duetten. Waar komt dat idee vandaan?
“Alles bij dit album staat in het teken van het getal twee. Het is album nummer twee en duetten zing je met zijn tweeën. Daarnaast brengen we dus niet één, maar twee albums uit, zie hier, het getal twee. Tenslotte als je twee deelt door twee, dan krijg je één. Voilà, de cirkel is rond want album één heet Eerlijk Delen. Borokov Borokov is hogere wiskunde.”
Hoe kwamen de duetten zelf tot stand?
“Soms wat makkelijker en soms wat moeilijker. Een leuke om te vertellen is denk ik van het nummer De Doordeweekse Man, samen met Mathieu Terryn van Bazart. Hij is een keer met zijn elektrische step tegen een van onze auto’s aangereden. Nadat alles netjes met de verzekering was afgewerkt heeft hij als goedmakertje dus ook een nummertje ingezongen voor onze plaat.”
Waar halen jullie je teksten vandaan?
“Bij dit album met name uit een pen, die dan schrijft op een papier. Die pen staat dan als het ware symbool voor een fallus waardoor, gezien de huidige situatie, een flink deel van de plaat toch over eenzaamheid en accesoir verlangen gaat. We hebben geprobeerd om elf liefdesliedjes te schrijven, en dat is dus tot op zekere hoogte goed gelukt.”
Het contrast in stijl tussen de albums is groot, hebben jullie zelf een voorkeur?
“Nee, ondanks dat het twee losse platen zijn, kun je ze in dit geval toch het beste samen zien. Het gaat om de mix, ze vullen elkaar aan. Het beste is eigenlijk als je ze gewoon allebei tegelijk op twee platenspelers afspeelt.”
Jullie hebben het materiaal om zowel festivals als zweterige clubs te spelen, wat doen jullie het liefst?
“Wij spelen het liefste alles wat we kunnen spelen. Festivals, clubs, picknicks, begrafenissen, kinderdagverblijven… eigenlijk voor alles en iedereen wat er geld of kostbare tijd voor overheeft om ons te zien.”
Zijn er plekken waar jullie nog eens terug willen komen?
“Eigenlijk dus ook overal waar we al gespeeld hebben. Al was het Stroomhuis in Eindhoven wel heel nice. We hebben geprobeerd om die tent echt compleet af te breken en dat is nog bijna gelukt ook. Tegen het einde van de show, volgens mij bij het laatste nummer, knalde de stroom uit in de zaal. De paniek die toen ontstond, is de mooiste choreografie die we tot op heden tijdens onze shows hebben gezien.”
Jullie hebben ook in Amerika gespeeld, hoe kwamen jullie daar precies terecht?
“We speelden toen een tour samen met Morning Hands. We zijn toen rondom Los Angeles begonnen en hebben zo langs de westkust getoerd. Eigenlijk ging dat nog best goed ook. De laatste keer dat we uitgejouwd zijn kan ik mij zo niet meer herinneren, maar dat was in ieder geval niet in Amerika. Dat de mensen daar geen Nederlands kunnen maakt ook niet zo veel uit, want het gaat in essentie om body language. De muzikale taal van afstoting en aantrekking is universeel zullen we maar zeggen.”
