Shht: “Tja, alles loopt nu dus even anders”
8 april 2020
Shht is een van de grote Belgische beloften. Onlangs verscheen het nieuwe album van de band, Noneketanu, dat als tweede plaat een stempel had moeten drukken op het weirdo-indierock-landschap. Muzikaal gezien doet het dat zeker, maar de bijbehorende release-tour werd afgezegd vanwege een maar al te bekend virus en de bandleden vrezen dat het momentum van de plaat voorbij is. Daags voor de release van Noneketanu spreken we met gitarist Nathan Ysebaert over de grootste plannen van de Belgische mannen.
Nog geen twee weken later moeten we hem nog eens bellen, omdat inmiddels alles rondom de release van het album is afgelast. Enthousiast als hij is, vertelt Ysebaert dat hij positief probeert te blijven, maar dat alles, letterlijk alles, inmiddels anders is voor hem en zijn spacerock-collega’s.
Niet alleen veranderingen in het dagelijkse leven zoals iedereen die kent, maar ook in de ietwat kleinere realiteit die Shht heet is er veel gaande. Voormalig zanger Michiel Renson schreef nog wel mee aan Noneketanu, maar verliet de band net voordat de overgebleven vier gasten de studio indoken met Pascal Deweze van Metal Molly en Sukilove. Met de verandering van een frontman, verandert meestal ook de hele energie vertelt hij: “Pascal Deweze had ons live zien spelen en ons uitgenodigd om de plaat bij hem in de studio nogmaals op te nemen. Hij vond ons studiowerk nogal ver van onze live-act afliggen en raadde ons aan om het meer zoals op het podium te laten klinken. Dat is dan ook meteen het verschil met ons eerste album Love Love Love”, zegt hij, als hij vanuit zijn tourbusje aan de telefoon soms even blikkerig klinkt als de autotune die Shht op veel nummers inzet.
“Onze eerste plaat voelde nogal als een soort flipperkast; het opnameproces was erg gefragmenteerd. De nummers zijn ook individueel geschreven. Dit album is veel meer organisch opgebouwd. Alles is uit gezamenlijke ideeën ontstaan. We zaten in een kleine, gezellige studio met een fijne vibe, dus dat hielp voor onze inspiratie en creativiteit. Het voelt nu ook fijn om te weten dat we dit zo kunnen, in deze samenstelling.”
Promotie tot frontman
Met ‘deze samenstelling’ doelt Ysebaert op het wisselen van zanger. Er waren wat kleine struggles rondom het vertrek, maar ons wordt verteld dat er inmiddels alweer een vriendschappelijk kopje koffie is gedronken. De nieuwe zanger is iemand die eigenlijk altijd al bij Shht betrokken is geweest: James de Graef begon als de band zijn geluidsman, vulde daarna de plek op van de eerder vertrokken bassist en is nu gepromoveerd tot frontman.
De droom was natuurlijk om zoveel mogelijk live te gaan spelen met de nieuwe bezetting én het nieuwe kindje Noneketanu. Er stonden negen shows in Nederland op de planning, de eerste reeks concerten in ons land met Shht als headliner op de bill. Ysebaert vertelt hierover: “Dit was de eerste keer dat mensen echt kaartjes gingen kopen om óns live te komen zien. Dat is helemaal niet vanzelfsprekend, zeker niet in een ander land. We vonden het nogal bijzonder dat we zoveel shows mochten spelen. Dat is eigenlijk ook het liefste wat we doen: zoveel mogelijk optreden. Met Noneketanu wilden we eigenlijk het momentum aangrijpen om alle shows die we deze zomer gepland hadden staan, plat te spelen. Dat loopt nu dus even anders.”
Ysebaert vertelt dat Shht dit jaar plekjes gescoord heeft op grote festivals, zoals Fusion Festival in Berlijn en Pohoda in Slowakije. Hij spreekt daarbij ook zijn angst uit dat ze volgend jaar als band wat minder relevant zijn voor zo’n groot festival, omdat ze nú een nieuw album en bijbehorende campagne hebben gelanceerd. Hopen op dezelfde line-up voor 2021 is het enige wat de band kan doen, plus weer direct gaan werken aan nieuw materiaal. Uit het veld geslagen voelt hij zich niet, maar balen dat er niet gerepeteerd kan worden of opgetreden zoals gepland, doet Ysebaert wel even. “Even, want gelukkig zijn de jongens en ik nog veilig en gezond. Ik woon samen met de drummer en toetsenist en heb op die manier nog fijne mensen om mij heen.”
Een beetje mysterie
Voor mensen die nu in thuisisolatie willen luisteren naar Noneketanu, maar nog niet weten waar ze moeten beginnen, heeft de altijd vrolijke Ysebaert wel een tip. Het nummer Morning Coffee is het meest toegankelijke van het album en een goede binnenkomer. Epos en Magic Man zijn ook favoriete tracks van de gitarist, die daar wel bij vertelt dat deze nummers iets steviger zijn. “Als mensen na het horen van deze tracks nog niet verkocht zijn, moeten ze maar een andere band opzetten. Maar dan bedank ik ze wel voor het luisteren natuurlijk, ik wil niet arrogant klinken”, lacht hij. Wat Noneketanu eigenlijk betekent is de enige vraag die aan het einde van ons gesprek onbeantwoord blijft, maar dat vindt de Gentse gitarist wel prettig. Hij houdt wel van een beetje mysterie en vindt dat mensen zelf betekenis aan hun muziek mogen geven. En waar zoveel op een album gebeurt als op deze, is daar ook veel ruimte voor.
Als Nederlandse lezers – zodra de wereld weer terug is naar normaal – een tripje naar Gent plannen, mogen ze altijd bij BarBroos langskomen, sluit hij af. Daar repeteren de jongens en werken ze achter de bar, waar ze altijd klaar én open staan voor feedback over hun platen of een vette selfie. Want zo zijn ze dan ook weer: super benaderbaar voor hun fans, al moeten die komend jaar dus wel even hun kant op komen, in plaats van andersom.
