The Daily Indie neemt je mee op reis, volgende stop: Marokko
21 juli 2020
The Daily Indie neemt je mee op reis vanuit je luie stoel en het is alweer tijd voor onze volgende bestemming. Waar we in een eerder deel van onze reis al het meest zuidelijke deel van Afrika bezochten, trekken we nu naar het noorden: we gaan naar Marokko!
Benieuwd naar onze vorige bestemmingen? klik op de volgende linkjes voor de specials over Australië, Japan, Spanje, Zweden, Wales, Canada, Mexico, Argentinië, Zuid-Afrika, Zuid-Korea, Tsjechië, Portugal, Noorwegen en Brazilië.
Hoewel hoofdstad Casablanca zo’n kleine drieduizend kilometer van ons kantoortje in Rotterdam ligt, is Marokko geen geheel onbekend terrein voor The Daily Indie. In het najaar van 2019 reisde hoofdredacteur Ricardo Jupijn al eens af naar het Noord-Afrikaanse land voor een mooie repportage over de Vlaamse muzikant met Egyptisch-Libanese roots Tamino. Nu, ruim een halfjaar later, keren we met onze reisrubriek terug naar dit indrukwekkende land om je voor te stellen aan weer een viertal acts.
Soukayna Jamali
We beginnen onze reis deze week niet meteen op Marokkaanse grond, maar in Kansas City. Dit is de huidige uitvalsbasis van de in Oujda geboren zangeres Soukayna Jamali. Ze begon op haar achtste al met het maken van muziek en het bespelen van de banjo in verschillende ensembles. Door de jaren heen heeft ze in Marokko op verschillende festivals gespeeld, waar ze met name muziek maakte in de traditionele Arabisch-Andalusische stijl, die kenmerkend is voor Noord-Afrikaanse landen.
Vorig jaar besloot ze het echter over een andere boeg te gooien en haar geluk te beproeven met een solocarrière. Om deze nieuwe start extra kracht te geven verhuisde ze ook naar Kansas City om zich hier volledig op haar muziek te kunnen richten. Met enkel debuutsingle Zahrat Raman achter haar naam is de keuze momenteel nog beperkt, maar het klinkt veelbelovend. Het heldere stemgeluid van Jamali, de instrumentatie met jazz-invloeden en de Arabische teksten maken het nummer tot een uiterst interessant geheel.
Hoba Hoba Spirit
We pakken nu toch echt het vliegtuig naar Marokko en landen in Casablanca, waar in 1998 Hoba Hoba Spirit ontstond. Hoewel de band dus al ruim twintig jaar bestaat, klinkt het nieuwe materiaal nog altijd fris en relevant. Met een mix van rock, reggae en gnawa (traditionele Noord-Afrikaanse muziek, red.) die de band zelf ‘Haya’ heeft gedoopt, creëert de band dynamische nummers. Een sound die de band tijdens zijn bestaan constant bijslijpt, maar tegelijkertijd genoeg intact laat dat het te herkennen blijft. Vooral met de kwaliteit van de productie zijn door de jaren heen flinke stappen gezet. En waar op het album Trabando uit 2007 – waar de band in 2007 een Mghrib Award voor won – nog volop gitaren aanwezig waren, hebben deze langzaamaan plaats moeten maken voor blazers.
Wat verder opvalt, is dat reggae en ska een steeds grotere rol zijn gaan spelen in de muziek, zeker als je het oudere werk langs de meest recente release Kamayanbaghi uit 2018 legt. Waar voorheen met name rock met Arabische invloeden de klok sloegen, gebruikt de band tegenwoordig een veel diverser palet. De gitaren zijn echter niet helemaal opgeborgen, want ook op deze plaat staan nog een aantal stevigere nummers. Voor ieder wat wils zullen we maar zeggen.
Fayçal Azizi
We trekken door richting de straat van Gibraltar, naar de stad Tétouan, om kennis te maken met singer-songwriter Fayçal Azizi. Deze muzikant begon zijn carrière in eerste instantie als comedian nadat hij aangenomen werd op de Hogeschool voor Podiumkunsten in Rabat. Zijn leven als muzikant begon in 2004, toen hij de band K’lma oprichtte, waarmee hij een aantal nummers uitbracht. Hierna besloot hij om solo door te gaan en bracht hij in 2015 zijn debuutsingle onder eigen naam uit, genaamd Hak a Mama. In 2018 werd deze single opgevolgd door nog een single genaamd Memlook en Azizi zijn debuut-EP Axept. Zijn meest recente werk is de single Qolli Alash Kwitini, die vorig jaar verscheen.
Waar Azizi met K’lma vooral meer traditionele Arabische muziek maakte, gaat hij met zijn solowerk meer de elektropop-kant op. Dit gezegd hebbende blijft het nog steeds een sterk Arabisch karakter houden. Met name op Qolli Alash Kwitini (hieronder) komt de combinatie tussen deze twee stijlen perfect tot zijn recht. De bij vlagen dreampop-achtige synthesizers creëren een compleet andere setting voor de stem van Azizi om zich te uiten, en dat werkt.
Malca
We eindigen onze reis wederom buiten de Marokkaanse landsgrenzen, namelijk in Parijs. Hoewel Malca geboren en getogen is in Casablanca, trok hij naar Parijs om zich in een andere omgeving bezig te houden met zijn muziek. Malca deelde in 2015 voor het eerst zijn alternatieve en elektronische indiepop met de wereld, toen hij zijn debuut-EP She Gets Too High uitbracht. In 2017 kreeg deze heerlijk dansbare EP een vervolg, met de EP Casablanca Jungle. Op de eerste langspeler is het echter nog altijd wachten.
Malca heeft een sound gecreëerd waarin hij elektropop mixt met R&B-invloeden, waardoor een zomervibe van jewelste ontstaat. Met name het nummer Casablanca Jungle is de losheid zelve, je waant je gedurende vijf en een halve minuut aan de Marokkaanse kust, waar even niets moet en alles lijkt te kunnen.
