Feature

The Daily Indie neemt je mee op reis, volgende stop: Argentinië


19 mei 2020

The Daily Indie neemt je mee op reis vanuit je luie stoel en het is alweer tijd voor onze achtste bestemming. De afgelopen maanden stelden wij je al voor aan een lading frisse bands uit AustraliëJapanSpanjeZwedenWalesCanada en Mexico. Deze week blijven we in de Spaanstalige sferen van het Amerikaanse continent hangen: we gaan naar Argentinië!

Of het nu komt door de heerlijke rundersteaks, voetballers met een haast goddelijke status als Maradona en Messi of onze eigen koningin, bijna iedereen houdt wel van iets Argentijns. Aangezien wij bij The Daily Indie vooral blij worden van muziek, gingen wij weer op zoek naar een aantal toffe acts uit dit Latijns-Amerikaanse land.


Foto: Florencia Petra

Las Ligas Menores
We beginnen ozne reis deze week in de hoofdstad Buenos Aires met de powerchord-heavy indierock van Las Ligas Menores. De band kwam in 2013 met debuutsingle Renault Fuego op de proppen en in 2014 met een zelfgetitelde debuutplaat. Sindsdien heeft het vijftal zich opgewerkt tot een van de toonaangevende bands binnen de Argentijnse indiescene met optredens op onder meer Coachella, Primavera Sound en Lollapalooza Argentina. Het drukke schema van de band zorgde ervoor dat de vervolgplaat Fuego Artificial even op zich liet wachten, maar in 2018 zag ook deze het levenslicht. Gelukkig maar, want het is een pareltje!

Door de vele powerchords en gelaagde mix klinkt de band erg vol en aangenaam. De zachte stem en Spaanse lyrics zorgen ervoor dat je bij vlagen heerlijk weg kunt dromen, al heeft de band ook een rauw en authentiek randje. Een randje dat ook zeker hoorbaar is op de meest recente single van de band: De La Mano, die vorig jaar verscheen. Een korte energie-impuls van nog geen anderhalve minuut die het klassieke cliché ‘kort maar krachtig’ eer aandoet.


Foto: Cristian Bobadilla

Tobogán Andaluz
We vervolgen onze reis met de mannen van Tobogán Andaluz. Een band die dit jaar zijn tiende levensjaar ingaat en dit viert met een nieuwe plaat. Gevormd in Buenos Aires in 2010 door frontman Facu Tobogán, kwam de band in 2012 met debuutplaat Viaje de Luz, die in 2017 overigens nog een remaster kreeg. Met een stabiele productie van één album per twee jaar. was het dit jaar dus weer tijd voor nieuw materiaal. Dit kwam er ook in de vorm van Poesía para Edificios, wat ‘poëzie voor gebouwen’ betekent.

Waar met name de eerste paar albums van de band nog wat stevigere tracks bevatte met duidelijke punk-invloeden en lofi-gitaren, zoals op Coney Island (zie de video hieronder), maken de Argentijnen op de nieuwste release met name rustige en ietwat dromerige indiepop-songs. De stem van Tobogán klinkt soms als een klaagzang en sleept je mee door de betonnen jungle van Buenos Aires.


Foto: Pablo Desanzo

Riel
Na het vijftal van Las Ligas Menores en het viertal van Tobogán Andaluz stellen we je nu voor aan het duo van Riel. Geïnspireerd door onder andere Sonic Youth maakt het duo, bestaande uit Mora en German, een mix van garagerock, shoegaze en punk. Sinds zijn buitensporig snelle zelfgetitelde debuutalbum in 2012, waarop de band maar liefst acht nummers in zeventien minuten wist te proppen, bracht de band nog drie full-lengths uit en kwam er begin dit jaar een hele fijne single uit genaamd 1990.

De twee weten met een hoop distortion op de gitaren en luide drumpartijen een bak geluid te produceren waar je U tegen zegt. Dit is nu ook precies wat deze band zo fijn maakt om naar te luisteren, de twee weten in iedere track een lading energie te stoppen die er, mits je het volume ver genoeg opendraait, bij iedere luisterbeurt opnieuw vanaf spat. Dat Riel ook live uit het juiste hout gesneden is, bewees de band in 2017 aan het grote publiek met een showcase op het befaamde SXSW.


Foto: Cecilia Salas

Barbi Recanati
We sluiten onze reis deze week af met Barbi Recanati, een solo-artieste die dit jaar met haar debuutplaat Ubicación en Tiempo Real op de proppen kwam. Hoewel dit haar debuut is onder haar eigen naam, is Recanati alles behalve een nieuwkomer in de Argentijnse scene. Ze maakte eerder al furore met haar band Utopians, waarmee ze tussen 2010 en 2016 al vier platen uitbracht en voorprogramma’s verzorgde voor bands als Guns and Roses, The Cure en Muse. Nu gaat ze voor een solocarrière en ook dat lijkt haar prima af te gaan. Zo zou ze haar debuutalbum eigenlijk vol enthousiasme de wereld in knallen tijdens een showcase op SXSW dit jaar. Dat liep zoals we ondertussen weten iets anders, maar waar het festival niet plaatsvond, verscheen de plaat gelukkig wel.

Recanati maakt een ruwe mix van stevig gitaargeweld, snelle drums en een gezonde hoeveelheid synths. In 2019 leidde dit meteen tot een nominatie voor Beste Nieuwe Artiest tijdens de Carlos Gardel Awards, een belangrijke Argentijnse muziekprijs. Niet zo gek, aangezien haar muziek bijzonder goed in elkaar zit. Naast het maken van fijne tracks houdt ze zich overigens ook bezig met de positie van vrouwen binnen de scene. Zo heeft Recanati haar eigen feministische platenlabel GOZA RECORDS opgezet en maakt ze de podcast MOSTRAS DEL ROCK, waarin ze het heeft over de geschiedenis van vrouwen in de rockmuziek.