The Daily Indie neemt je mee op reis, volgende stop: Zuid-Afrika
26 mei 2020
The Daily Indie neemt je mee op reis vanuit je luie stoel en het is alweer tijd voor onze volgende bestemming. Onze reis duurt inmiddels al twee maanden en in die tijd hebben we nog steeds geen voet gezet op Afrikaanse bodem. Iets waar we vandaag verandering in brengen, we gaan namelijk naar Zuid-Afrika!
Benieuwd naar onze vorige bestemmingen? klik op de volgende linkjes voor de specials over Australië, Japan, Spanje, Zweden, Wales, Canada, Mexico en Argentinië.
Zuid-Afrika is onder meer geliefd om zijn natuur, met het wereldberoemde Krugerpark als boegbeeld. Daarnaast heeft het land een geschiedenis die verweven is met die van Nederland, al is die niet altijd even rooskleurig. Ook menig sportliefhebber kan nog altijd kippenvel krijgen bij het horen van de naam, want de hoofdstad Johannesburg was tien jaar geleden het toneel van één van de grootste sporttrauma’s uit de recente Nederlandse sportgeschiedenis. Gelukkig focussen wij ons bij The Daily Indie vooral op muziek, en geloof ons, er is genoeg om uit te kiezen. Wij maakten ook deze week weer een mooie selectie om je muzikale horizon te verbreden.
Lucy Kruger & The Lost Boys
We beginnen onze reis niet meteen in Afrika, maar in Berlijn. Dit is namelijk de uitvalsbasis van Lucy Kruger. Voor de mensen die ons al wat langer volgen is het misschien al wel een bekend gezicht, want ze vormde samen met André Leo het dreamnoise-duo Medicine Boy, een band die bij ons al meerdere keren de revue passeerde. Hoewel Medicine Boy, hoe jammer het ook is, recentelijk zijn laatste album uitbracht, gaat Kruger gelukkig wel door in de muziek.
Met haar eigen project Lucy Kruger & The Lost Boys bracht ze in 2017 al haar debuutplaat Summer’s Not That Simple uit en volgde dit in 2019 op met het tweede album Sleeping Tapes for Some Girls. Ook dit jaar zit ze niet stil, want naast dat laatste Medicine Boy-album heeft ze met A Winter Coat ook weer een eigen single op de markt gebracht.
Vergeleken met Medicine Boy is Lucy Kruger & The Lost Boys een stuk rustiger. In plaats van dromerige noise maakt Kruger psychedelische folk. Het dromerige aspect speelt dus nog steeds een grote rol in de muziek die ze maakt, alleen heeft het sonische geweld plaatsgemaakt voor subtielere synth- en gitaartonen. Kruger creëert met haar sound een donkere en verdrietige plek om je samen met je diepste gedachten in terug te trekken.
Ben Dey and the Concrete Lions
We trekken nu wel het Afrikaanse continent binnen en beginnen in Stellenbosch, een buitenstad van Kaapstad. Hier vinden we Ben Dey and the Concrete Lions, een band die in 2015 opgericht werd door frontman Ben Dey en gitarist Ongoma Mona. Om er een functionerend viertal van te maken werden bassist Dillon Birns en drummer Alex Birns toegevoegd. De naam van de band is ontstaan tijdens de opnames van het nummer One Day, wat op de debuut-EP Rise staat. Ongoma zong tijdens een sessie ‘conquering lions‘, waarop de band vroeg of hij ‘concrete lions’ zei.
Qua geluid maakt de band een mix van indiepop met afro- en rock-invloeden, maar ook U2 is een inspiratiebron voor de band. Met name op de tracks Life on Mars en Up in Flames zijn de invloeden van de Ierse rockband duidelijk te horen. Nadat in 2017 de debuut-EP verscheen, bracht de band vorig jaar in samenwerking met rapper B Vila de single Pillar uit. Dit jaar kwam daar ook nog de nieuwste single van de band Matter Of Time bij. Hiervan bracht de band deze maand een speciale lockdown-muziekvideo uit, check hem hieronder zelf.
Kloudink
We vervolgen onze route via de fameuze Garden Route, een route van zo’n driehonderd kilometer langs de Zuid-Afrikaanse kust. Hier maken we kennis met Theo Mulder en Johan Theron, die samen het indiepop-duo Kloudink vormen. De twee ontmoeten elkaar in 2017 en besloten al snel hun gedeelde liefde voor het schrijven van liedjes te delen. In 2018 schoot de band met de Swimming Pool EP zijn eerste werk de lucht in en bracht hierna in 2019 nog een single genaamd Beach House uit. Dit jaar was het echter weer raak en deelde het duo zijn nieuwste single Later met de wereld.
De muziek van Kloudink gaat hand in hand met de aankomende zomerse temperaturen. De vrolijke indiepop doet de naam van de debuut-EP meer dan eer aan en laat je wegdromen naar dagen aan het strand waar je alleen hoeft te zorgen dat je je op tijd insmeert en dat je biertje niet lauw wordt.
Crosscurrent
We sluiten onze reis deze week af in het zonovergoten Kaapstad met de minstens even zonnige indiepop van Crosscurrent. Het vrolijke trio bestaande uit frontman David Franke, toetsenist en trompettist Owen Franke en drummer Milo Hills Williams vormde zich in 2016 toen de bandleden muzieklessen volgden op de Wynberg Boys’ High School. Ross Dorkin, de bassist van de eveneens Kaapse band Beatenberg, leerde David gitaarspelen en is nog altijd een grote inspiratie voor de band.
Naast Beatenberg vormen ook Jeremy Loops en Mumford & Sons twee grote inspiratiebronnen voor het trio. Invloeden die duidelijk hoorbaar zijn in de zomerse sound van de band. Een album of EP laat nog even op zich wachten, maar met acht fijne singles op zak is de band goed op weg om naam te maken. De tracks van Crosscurrent klinken allemaal niet super technisch of ingewikkeld, maar dat is juist wat het zo’n heerlijke band maakt voor de aanstaande zomermaanden. Het is easy listening, het is een glimlach in liedjes vorm waar je hoe dan ook blij van wordt.
