LIVE REVIEW: Welcome to The Village

Een festival inrichten als dorp; voor Welcome to The Village is het al voor de derde keer op rij een succes. Het driedaagse popevenement op de Groene Ster in Leeuwarden biedt dit jaar een tijdelijk thuis aan 7.500 mensen – inclusief ruim vijfhonderd vrijwilligers. Het doel: een alternatief bieden op festivals van grote partijen als Mojo en Friendly Fire. Geen overvolle festivalweides dus, maar rust.

Ook wil het festival ingaan tegen het rendementsdenken – is dit nu al het woord van 2015? Om financieel succes, zo zegt men, draait het niet, wel gaat het om duurzaamheid. En dat zie je overal terug. Je mobiele telefoon opladen met bananenschillen? Check. Biologisch vlees? Check. We kunnen je vertellen: Koe Janneke is niet meer. De speciaal voor dit festival geslachte koe deed de gemoederen bij Telegraaf-lezers hoog opwaaien, maar het idee van de leiding is: laten zien waar het vlees vandaan komt. Iedereen zou van Koe Janneke gaan eten. Het enige probleem: de koe is al na een dag op. Uit betrouwbare bron weten wij inmiddels: er was een back-up-koe. Eind goed, al goed.

Yuko Yuko

Maar is het muzikaal ook wat? Zeker. Voor 85 euro krijgen bezoekers drie dagen lang een gevarieerd programma met pop, rock, funk, techno en een blik aan feestbands. De eerste dag zorgt Dokkumer wavegroep Yuko Yuko al meteen voor een hoogtepunt met postmoderne wave en elektronica. Britpopgroep Circa Waves uit Liverpool laat daarna de hoogtijdagen van The Kooks en The Libertines herleven. En T-shirt weather (de titel van hun bekendste single – red.), dat is het. Rapper Typhoon zorgt even later met de hiphop en ska van zijn succesplaat Lobi da Basi voor het feestje van de dag. Een perfecte afsluiter van de dag is zZz, het Amsterdamse orgelwave-duo. De hypnotiserende krautrock blijkt de ideale schakel te zijn tussen het dagprogramma vol bands en het nachtprogramma, waarbij techno en dancemuziek vaandeldragers zijn.

The Pains of Being Pure At Heart

Blood Red Shoes zorgt op de zaterdag voor een flinke tegenvaller. Klonk de hoekige grungerock van het duo ooit spannend en vernieuwend, nu overheersen oersaaie rechttoe-rechtaan-gitaarloopjes. Vergane glorie. Veel spannender is even later het optreden van de Rotterdamse no future-band Rats On Rafts, dat werk speelt van zijn nieuwe experimentele plaat Tape Hiss. Op plaat missen de nummers soms nog wat structuur, maar live werkt het experiment. The Pains of Being Pure At Heart laat daarna horen hoe het zou klinken als My Bloody Valentine samen met The Smiths zou spelen. Hoe? Als melodieuze, melancholische shoegaze. Erg goed. De dag wordt afgesloten door de Deense sixtiespopgroep The Asteroids Galaxy Tour. Alhoewel niet ieder nummer even hard weet te boeien, heeft de band een handvol klassieke indiehitjes, zoals Around the Bend en Heart Attack, die veel goedmaken.

PAUW

Een domper: na twee zonnige dagen begint de zondag met een heftige regenbui. Toch, rock-‘n-roll doet wonderen. Als de heren van de psychedelische rockband PAUW zijn begonnen, is de bui weer over. De op de jaren ’70 geïnspireerde muziek van de Twentse band boeit tot het einde. The Homesick, die andere band van leden van Yuko Yuko, speelt daarna een interessante mix van jaren ’80-post-punk en op Ariel Pink geïnspireerde psychedelica. Het feest is compleet bij het Cairo Liberation Front. Een optreden van dit Tilburgse duo komt neer op: Egyptische muziek uit een dj-set en een langharige mc die hier heel hard ‘Áááfika’, ‘Áááááfrika!’ doorheen schreeuwt. Hij deelt theedoeken aan het publiek uit om mee te zwaaien. Een foute parodie op het Midden-Oosten? Ontzettend, maar toegegeven: dit is toch wel erg komisch. Belgische legende dEUS mag het festival afsluiten en speelt werk dat voor oudere bezoekers geldt als klassiek, maar helaas onbekend is bij veel jongere bezoekers. Als algemene afsluiter blijkt deze band dus in praktijk wat minder geschikt dan verwacht.

The Homesick 

dEUS