Een festival inrichten als dorp; voor Welcome to The Village is het al voor de derde keer op rij een succes. Het driedaagse popevenement op de Groene Ster in Leeuwarden biedt dit jaar een tijdelijk thuis aan 7.500 mensen – inclusief ruim vijfhonderd vrijwilligers. Het doel: een alternatief bieden op festivals van grote partijen als Mojo en Friendly Fire. Geen overvolle festivalweides dus, maar rust.

Ook wil het festival ingaan tegen het rendementsdenken – is dit nu al het woord van 2015? Om financieel succes, zo zegt men, draait het niet, wel gaat het om duurzaamheid. En dat zie je overal terug. Je mobiele telefoon opladen met bananenschillen? Check. Biologisch vlees? Check. We kunnen je vertellen: Koe Janneke is niet meer. De speciaal voor dit festival geslachte koe deed de gemoederen bij Telegraaf-lezers hoog opwaaien, maar het idee van de leiding is: laten zien waar het vlees vandaan komt. Iedereen zou van Koe Janneke gaan eten. Het enige probleem: de koe is al na een dag op. Uit betrouwbare bron weten wij inmiddels: er was een back-up-koe. Eind goed, al goed.

Yuko Yuko

Maar is het muzikaal ook wat? Zeker. Voor 85 euro krijgen bezoekers drie dagen lang een gevarieerd programma met pop, rock, funk, techno en een blik aan feestbands. De eerste dag zorgt Dokkumer wavegroep Yuko Yuko al meteen voor een hoogtepunt met postmoderne wave en elektronica. Britpopgroep Circa Waves uit Liverpool laat daarna de hoogtijdagen van The Kooks en The Libertines herleven. En T-shirt weather (de titel van hun bekendste single – red.), dat is het. Rapper Typhoon zorgt even later met de hiphop en ska van zijn succesplaat Lobi da Basi voor het feestje van de dag. Een perfecte afsluiter van de dag is zZz, het Amsterdamse orgelwave-duo. De hypnotiserende krautrock blijkt de ideale schakel te zijn tussen het dagprogramma vol bands en het nachtprogramma, waarbij techno en dancemuziek vaandeldragers zijn.

The Pains of Being Pure At Heart

Blood Red Shoes zorgt op de zaterdag voor een flinke tegenvaller. Klonk de hoekige grungerock van het duo ooit spannend en vernieuwend, nu overheersen oersaaie rechttoe-rechtaan-gitaarloopjes. Vergane glorie. Veel spannender is even later het optreden van de Rotterdamse no future-band Rats On Rafts, dat werk speelt van zijn nieuwe experimentele plaat Tape Hiss. Op plaat missen de nummers soms nog wat structuur, maar live werkt het experiment. The Pains of Being Pure At Heart laat daarna horen hoe het zou klinken als My Bloody Valentine samen met The Smiths zou spelen. Hoe? Als melodieuze, melancholische shoegaze. Erg goed. De dag wordt afgesloten door de Deense sixtiespopgroep The Asteroids Galaxy Tour. Alhoewel niet ieder nummer even hard weet te boeien, heeft de band een handvol klassieke indiehitjes, zoals Around the Bend en Heart Attack, die veel goedmaken.

PAUW

Een domper: na twee zonnige dagen begint de zondag met een heftige regenbui. Toch, rock-‘n-roll doet wonderen. Als de heren van de psychedelische rockband PAUW zijn begonnen, is de bui weer over. De op de jaren ’70 geïnspireerde muziek van de Twentse band boeit tot het einde. The Homesick, die andere band van leden van Yuko Yuko, speelt daarna een interessante mix van jaren ’80-post-punk en op Ariel Pink geïnspireerde psychedelica. Het feest is compleet bij het Cairo Liberation Front. Een optreden van dit Tilburgse duo komt neer op: Egyptische muziek uit een dj-set en een langharige mc die hier heel hard ‘Áááfika’, ‘Áááááfrika!’ doorheen schreeuwt. Hij deelt theedoeken aan het publiek uit om mee te zwaaien. Een foute parodie op het Midden-Oosten? Ontzettend, maar toegegeven: dit is toch wel erg komisch. Belgische legende dEUS mag het festival afsluiten en speelt werk dat voor oudere bezoekers geldt als klassiek, maar helaas onbekend is bij veel jongere bezoekers. Als algemene afsluiter blijkt deze band dus in praktijk wat minder geschikt dan verwacht.

The Homesick 

dEUS

 

 

Obscure dEUS-gitarist Mauro Pawlowski: “Voor 50.000 mensen spelen is ook oké hoor.”

 

Cultvirtuoos Mauro Pawlowski is een druk baasje. Een dag uit het leven van de dEUS-gitarist: een radio-interview over Polen – het land van zijn vader -, een reclamespotje verzinnen, een optreden voor kinderen voorbereiden, ’s avonds spelen op een modulaire synthesizer uit de jaren ’50 en natuurlijk op café met The Daily Indie in Berchem, Antwerpen. “Dus nu is het wel tijd voor bier”, aldus Mauro terwijl hij een Westmalle Dubbel bestelt: “Dit is another day at the office voor mij”.

 

Door Lenny Boschman

 

De muzikale duizendpoot komt binnenkort voor het eerst met Mauroworld naar Nederland, op zondag 13 april op het Ik Zie U Graag-festival in Mezz in Breda. Met Gruppo di Pawlowski, Hitsville Drunks, Nieuw Zwart Trio, solo met alleen gitaar,  Hantrax en Black Cassette. In die laatste twee zitten vrienden van hem. Ondertussen rouleren de leden tussen de bands. Volgens Mauro is dat “zo’n typische inteeltsituatie”.

 

Geen plan
Met Hitsville Drunks en Gruppo di Pawlowski bracht Mauro onlangs bijna gelijk twee albums uit. Mauro: “Misschien was het allemaal wel niet zo goed gepland, maar dat komt omdat er ook geen plan was. Ik heb geen manager of platenfirma die mij hierin ondersteunt. Meestal word ik door mijn omgeving aangezet tot actie en toevallig kwam het nu zo uit. Die Gruppo di Pawlowski plaat heb ik zelf bekostigd, dus daar wil ik wel extra moeite voor doen.”

 

Zoveel projecten tegelijk, dat vergt vast een goede planning? “Inderdaad, ik moet mijn agenda goed bijhouden en keuzes maken. Meestal kies ik altijd uit een poule van tien muzikanten. Ze willen altijd allemaal optreden.”

 

Snor
Solo brengt Mauro Pawlowski in Mezz misschien een paar nummers van zijn alter-ego Maurits Pauwels: “Dan zet ik wel een valse snor op, of eentje met echt haar”. Het nummer Toen Je Moeder Nog Een Wild Meisje Was is alvast een potentiele hit en plannen voor een album na de zomer zijn er ook al.

Naast zijn vele projecten heeft Mauro ook nog een dochter om op te voeden. Heeft dat invloed op zijn muziek? “Ja, daar word ik nog feller van. Een van de eerste dingen die ik haar heb laten horen was Reign In Blood van Slayer. Ze sliep er gewoon doorheen, dus ik denk dat ze het mooi vond. Maar waarschijnlijk komt er toch wel een K3-fase van jewelste. En dat maakt me eigenlijk niks uit.”

 

Carnavalsmatinee
Het lijkt erop dat Mauro alles al gedaan heeft: “Er zijn waarschijnlijk nog wel dingen die ik op muzikaal gebied wil bereiken, alleen moet iemand mij dat vertellen. Er schiet me nu niets te binnen. Met een orkest spelen heb ik al gedaan, ik speel overal en heb in elk circuit gezeten. Van schlager tot top 40, van noise en jazz tot carnavalsmatinee”.

 

Onlangs liet Mauro vallen dat hij graag obscuur wil blijven. Is dat niet een beetje tegenstrijdig als je ook in een band als dEUS zit? “Zo nauw komt dat niet hoor, voor 50.000 mensen spelen is ook oké. Sinds ik vanaf mijn 18^e in Noord Holland heb opgetreden voor 3.000 dronken mensen, wat uitmondde in een massale vechtpartij terwijl ik mijn nummer nog tot een goed einde moest brengen, kan ik denk ik alles wel aan”.

 

 

Mauro Pawlowski staat op zondag 13 april met zijn Mauroworld op het Belgische popfestival Ik Zie U Graag in Mezz in Breda. Meer informatie vind je op de website. http://www.ikzieugraag.nl/