Tijd voor een beetje vrolijkheid en vandaag doen we dat met de nieuwe single Obvious Guy van Alfie Templeman. Nog maar zeventien jaar oud en dan met dit soort glunderende discopop op het toneel verschijnen: we geven het je te doen!
Je zou zijn nieuwe single overigens zomaar kunnen verslinden als een nieuwe Kakkmaddafakka-single en fans van quirky indiepop zitten er dan ook warm bij onder de vleugels van dit muzikale talent uit Bodforshire. Templeman maakte zijn nieuwe werk overigens met oud-Kaiser Chiefs-drummer Nick Hodgson, de voornaamste songwriter van de band zijn grootste hits. En dat is te horen.
Overhitte synths Die mix and match komt samen in een tintelend liedje vol grooves en felle kleuren die weerkaatsen als het zonnetje in een ijskoude gin-tonic. Over het liedje vertelt de Templeman: ‘I really love funk music and have always wanted to venture into it more and more with my own music. It came together extremely quickly and everything is super tight.‘ Dat laatste kun je inderdaad wel zeggen, met een caleidoscopische videoclip die naadloos aansluit op de funky gitaarpartijen en overhitte synthesizers. Een zomerhit is geboren!
De EP Happiness in Liquid Form komt 17 juli uit via Chess Club Records.
Sufjan Stevens houdt er de afgelopen vijftien jaar een bijzonder strikt tijdschema op na. Zijprojecten daargelaten, heeft de zanger en multi-instrumentalist sinds 2005 elke vijf jaar een nieuw album met solomateriaal uitgebracht. Eigenlijk heel logisch dus dat de release van zijn nieuwe album The Ascension, gepland staat voor 25 september aanstaande. Eerste single America is nu uit.
Carrie & Lowell heeft een bijzondere positie in Stevens’ oeuvre. Waar zijn voorgaande albums zich typeerden door een constant verleggen van muzikale grenzen en het inweven van nieuwe geluiden en invloeden, is dat album in zekere zin een terugkeer naar de basis voor Stevens. Zo fungeert het als een rustpunt in zijn discografie en is het misschien wel zijn meest introspectieve album. America is geen nieuw nummer. In een aankondiging zei Stevens dat het nummer geschreven is tijdens de sessies voor Carrie & Lowell, maar dat het zo ver verwijderd was van alles op dat album dat hij niet wist wat hij ermee aan moest en het daarom maar opzij heeft geschoven.
Duistere drone Dat dit nummer niet op Carrie & Lowell gepast had, wordt inderdaad al snel duidelijk. Hier is de elektronica heer en meester. Verwrongen, glitchy drumbeats vormen de basis van een nummer dat gaandeweg intenser wordt, tot het op ongeveer de helft implodeert en scherpe, losse vlagen muziek ons om de oren vliegen. Nadat deze storm uitgeraasd is, bevinden we ons opeens in ander gebied. De vervormde klappen zijn van het toneel verdwenen en in hun plaats bevindt zich nu een duistere drone die ons de finale van het nummer inleidt. De donkere klanken worden vervolgens op hun beurt verdrongen door een kalme, ambient-achtige structuur die vaag doet denken aan het zijproject Planetarium uit 2017.
Zoals vaker het geval is bij het werk van Sufjan Stevens, zal ook bij dit nummer de tekst ongetwijfeld een belangrijk punt van discussie worden. Stevens klinkt boos en wanhopig op Amerika, smekend dat hem niet hetzelfde aangedaan wordt als wat er met Amerika gebeurd is. De verscheidene referenties aan de Bijbel zouden de indruk kunnen wekken dat Stevens het hier tegen God heeft, maar toch weet Stevens het dusdanig abstract te houden dat er een hoop ruimte voor interpretatie is.
Meesterlijke composities America voelt in zekere zin als een terugkeer naar de geluiden zoals we die al eerder gehoord hebben op The Age of Adz uit 2010. De experimentatie is weer een paar tandjes opgevoerd en het nummer als geheel voelt levendig en spannend aan. Stevens heeft zijn talent duidelijk nog niet verloren om meesterlijke en innemende composities te construeren. Vrijdag 25 september kan niet snel genoeg komen.
Het coronavirus gooit voorlopig roet in het eten van je uitgaansleven maar dat betekent niet dat je je elke avond in je donkere kamer opsluit, toch? Voor iedereen die wat muzikale verlichting, vernieuwing en ontdekking kan gebruiken, presenteert The Daily Indie Club Lekkend Licht, een wekelijkse avond waarin onze TDI DJ’s het licht laten schijnen op nieuwe, dansbare verborgen pareltjes.
Lekkend Licht? Een ‘light leak’ of lichtlek is een term uit de fotografie. Een onbedoeld gat of opening in een camera zorgt ervoor dat de film of sensor deels overbelicht raakt en de foto mislukt. Tenminste, mislukt? Tegenwoordig wordt het vaak gebruikt als filter op Instagram. En zo is een lichtlek een mooi voorbeeld van hoe de grenzen van wat populair is en mooi gevonden wordt altijd aan het verschuiven is.
Een ‘light leak’ die onze fotograaf Sabrine Baakman in 2018 maakte op Misty Fields.
Waarom doen jullie dit? Alles wat The Daily Indie doet, draait om de grenzen van wat mooi of populair is opzoeken. Want juist aan de randjes vind je de zaken die weinig aandacht krijgen, maar juist zo de moeite waard zijn. Hetzelfde gevoel besloop ons toen we een tijdje terug eens goed naar het aanbod van clubavonden in Nederland keken. In de hiphop en elektronische muziek is er voor ieder wat wils. Maar de indie-liefhebber heeft volgens ons bar weinig keus, als je tenminste daadwerkelijk nieuwe muziek wil horen en geen platgedraaide gitaarbandjes uit 2004.
Wat kan ik verwachten? Bij Club Lekkend Licht gaan we de grens weer opzoeken. The Daily Indie DJ’s ontdekken nieuwe artiesten, spannende albums en die juweeltjes die liggen te wachten op de schijnwerpers. Geen snelle hypes of hitjes, maar muziek die meer aandacht verdient, van artiesten die onder de radar vliegen, worden vergeten of nog niet zijn doorgebroken bij het grote publiek. Indie is allang geen eenduidig genre meer en we willen geen groot gitarenfeest zijn: dansbaarheid staat voorop. En uiteraard kun je niet met droge ogen naar lichtlekken verwijzen en de visuals negeren: daarom krijgt ook het werk van visuele artiesten en kunstenaars een plek in onze Club Lekkend Licht.
Ik ben om! Hoe woon ik dit bij? Vooralsnog doen we dit geheel corona-proof op donderdag met livestreams via onze Twitch-pagina. Maar, wie weet, als straks de wereld weer de oude is?
Je volgt de livestreams van Club Lekkend Licht elke donderdag vanaf 20:00 uur op www.twitch.tv/thedailyindie.
We schrijven precies vier maanden van nu, 1 september 2020. Het maanden geleden vanwege het coronavirus ingestelde verbod op grote evenementen en concerten loopt vandaag af. Nieuwe besmettingen zijn er al weken niet meer gemeld, maar mede door het gebrek aan affiniteit van de overheid met de muziekscene, heeft deze harde klappen gekregen. Niet elke partij is ongeschonden uit deze ongekende crisis gekomen.
Desondanks is er nu een lichtpuntje, helemaal aan het einde van de tunnel van het ‘nieuwe normaal’, die de hoop doet gloren dat we misschien ooit ook weer terug kunnen naar het ‘oude normaal’. We kijken uit naar 12 september, over minder dan twee weken, wanneer we misschien eindelijk ons weer eens normaal muziekliefhebber kunnen voelen. Want dan begint het muziekevenement dat misschien wel het best geschikt van allemaal is om weer voorzichtig vooruit te kijken: de Popronde.
Tuurlijk: wij maken ons ook wel zorgen over de ietwat utopische toekomstschets hierboven. Maar Popronde – laagdrempelig beginnende artiesten kijken in horeca, kapperszaken, kerken, koffietentjes, musea en galeries – zou in elk scenario een eerste stap kunnen zijn die realistischer is dan, zeg, met 20.000 man in de Alpha op Lowlands.
Daarom maakte Popronde gister, ‘alsof er niets aan de hand is’, zijn selectie voor dit najaar bekend. Als alles goed gaat, trekt het muzikale circus vanaf 12 september met 147 acts en bands langs 42 steden. In deze video worden ze aan je voorgesteld.
Kleinschalig genieten Afgezien van een paar oude bekenden staat de selectie, die werd gemaakt uit ruim duizend aanmeldingen, zoals ieder jaar ramvol namen die je momenteel nog niks zeggen. Maar Popronde heeft inmiddels een indrukwekkende track record voor het spotten van nieuw talent, dus goeie kans dat die kaarten er eind dit jaar heel anders bij liggen.
De organisatie erkent dat we momenteel in onzekere tijden leven en de ontwikkelingen te volgen, maar is hoopvol dat de maatregelen rond het coronavirus tegen die tijd het publiek toch weer gezamenlijk en kleinschalig kan genieten van aanstormend muzikaal talent.
Laten we hopen dat het gaat lukken. Want niet alleen de muziek en het publiek hebben het nodig. Vooral ook dit bijzondere festival, en zijn onvermoeibare mensen achter de schermen, verdienen in deze moeilijke tijd een positieve blik op de toekomst.
Het hele lijstje van geselecteerde acts: 2 Years, A Minor Problem, Absent Chronicles, Adorah, Alison Jutta, Alkaloid, Amy Miyú, Andy & the Antichrist, Annna, Arno Loriaux, Ariana Popal, Atoomclub, Aufglauft, Baardvader, Bad Penny, Banana Savannah, Banda Matatu, Benedict, Bonna Nikki, Burght, Chauffeur, Cirrus Minor, Combo Qazam, DADA, De Nachtwakers, Dino Kids, Douwe Doorduin, Dwayne Franklin & Daddy, Eelco, Een Kasper, Ella East, Ellij, Era, Espoir, Eva Serena, Evva, Feitenfabriek, Fitgirl, FOSS, Froukje, G.T. Thomas, Gavran, Gayle Skidmore, Geoff Wyld, George Kush Collective, GirlsGirlsGirls, GUYY, Halcyon, Hens Solo, Het Universumpje, Hey Team, Honingbeer, Indianah, Inge Lamboo, Irrelephant, Jason Waterfalls, Jessy Yasmeen, Joost Dijkema, Josephine Odhil, Juan Juan, KEES, Kelsey, Kayleigh Beard, Klaplong, Kownu, Kretzschクレツ, Kuzko, Kwini, KY., Las Medicinas, Lauringer, Le Motat, Lionstorm, LowaddictsSoundsystem, Luna Morgenstern, M.Lucky, Madoux, Magic Tom & Yuri, Marth, Mayleaf, Meira, Melle, Melle Jutte, Micah & Julia, Microwolf, Milan Mes, MILO, Minka, Minor Citizen, Mo Bedick, More Ease, Mountain Eye, Mt. Atlas, Mystic, NESS, Nobuka, OJAM, OKRA, Philipine, Pizza Knife, POM, Port Patrol, Power to the Pipo, Prestcold Molly, Psychotic Lumberjacks, Renée Spijker, Roaming Lands, Robin Cause, Roodnoot, Rude Radiation, Sammie Sedano, Severin Bells, Show Pony, SiNNiWaVi, Smitty, Socks;SportsSocks, SOME, Søwt, Stadskoraal, Starfish, Stella, Stupid Bloody Tuesday, Sultan, Sured, Susann., The Bad Tones, The Ballet Bombs, The Desmonds, The Heck, The PeTeRLeeS, The Young River, Them Dirty Dimes, Thyrza, To Live Among Wolves, Total Seclusion, Vain Louie, Voidfare, Vulva, Willie Darktrousers, Windup Space, XIM, XIO, Yves, Zoë Low, Zoe Reddy, Zoë-Jadha en Zulu Green.
Onlangs verscheen het nieuwe, langverwachte album van The Strokes: The New Abnormal. De titel is lang voor de huidige crisis uitgekozen, maar in deze dagen super relevant. Na zeven jaar wachttijd, veel experimenteel werk van The Voidz en vage aankondigingen sinds oud en nieuw kunnen we dan eindelijk onze ether vullen met muziek van de meest hippe grondleggers in leren jasjes van de New Yorkse muziekscene.
Dan meteen een opvallende tweedeling: het album kreeg bijna alleen maar slechte reviews (Pitchfork noemt het bijvoorbeeld ‘een hangover’) en fans lijken het tegelijkertijd goed te ontvangen. Net als bij de speculaties waarom The Strokes nu ineens weer nieuw werk uitbrengt, ligt de waarheid waarschijnlijk ergens in het midden. Zo gaan er verhalen rond dat de bandleden elkaar eigenlijk niet uit kunnen staan en dat ze er zelf weinig om geven dat ze weer als groep naar buiten treden. Maar is dat niet precies waar je fan van The Strokes voor bent? Die coolheid van het niets geven om dingen? Frontman Julian Casablancas geeft in ieder geval zelf aan dat dit album zijn vierde favoriete album ooit is. En dan moet je nog gaan luisteren.
Even romantisch als lui De single Brooklyn Bridge To Chorus is het luisteren in ieder geval wel waard, als je van over the top jaren tachtig-glamrock met elektronisch randje en groovy synthesizers houdt. Dit nummer is van zichzelf nogal meta. Casablancas geeft met zijn hazy stem aan waar we naar toegaan in het nummer, waarbij Brooklyn een leuke woordspeling is als toevoeging aan de anders nogal ongeïnspireerde titel. Maar ook dat is The Strokes, even romantisch als lui en even scherp als ironisch.
‘I want new friends / but they don’t want me‘, zingt Casablancas een beetje klagend, wiens stem met de jaren alleen maar beter lijkt te zijn geworden. Daarnaast vraagt hij zich af waar alle eighties-bands zijn gebleven, voordat hij weer switcht naar het refrein, letterlijk dit keer. Net als de intro van de track, die bij vlagen doet denken aan een 8-bit Super Mario-deuntje, doet deze tekst aan iets heel bekends denken, waar moeilijk de vinger op te leggen is. Het is niet super origineel of vernieuwend, maar het klinkt wel lekker. Een goede referentie aan de eighties-bands die The Strokes zo mist, waarvan ze misschien zelf wel de plek opvullen. Dat reflecteren op vroeger is iets dat door het hele album verweven is, dus wie in is voor een nostalgisch gevoel met een futuristische sound, kan zijn hart ophalen met The New Abnormal, dat evenveel relevante als prettige achtergrondmuziek bevat.
Waarom altijd maar eindeloos blijven polijsten als je ook gewoon gas kunt geven? De heren van Black Leather Jacket snappen dit als geen ander. De garagerock-formatie uit Antwerpen weet er met rauwe en korte nummers flink in te rammen. Village People was vorig jaar al een klein succes, maar nu is de single Intoxicated aan de beurt om in beeld vereeuwigd te worden.
Het nieuwe nummer gaat volgens de band over losgaan. Mensen die na een lange week klaar zijn met alle wekelijkse verplichtingen en “even de stress van een werkweek laten vallen en een middelvinger naar alles geven.” Iets waar menig mens met een negen-tot-vijf-baan zich wel in kan vinden.
Voor de clip
deed de band beroep op de kunsten van zanger Alexander als grafisch vormgever. Voor
het script, tja, dat was er eigenlijk niet: “We hadden niet echt een draaiboek.
We hebben gewoon een zwarte backdrop opgehangen en een lamp neergezet. Vervolgens
wat zitten playbacken over het nummer, om achteraf de beste stukken te
monteren.” Een vrij simpele maar effectieve aanpak die een clip oplevert die
past bij de plaat. Simpel, snel, maar doeltreffend.
Na een succesvol 2019 waarin de band veel zendtijd kreeg op Studio Brussel en 3FM, een uitverkochte release show in Trix en een deal met boeker Hot Topic, zet Black Leather Jacket het vizier nu op 2020 met enkele mooie festivals in het verschiet. Black Leather Jacket zal te bewonderen zijn op onder meer Ik Zie U Graag, Sniester, Conincx Pop, Big Rivers en Zwarte Cross.
Maar dat is nog niet alles, want Black Leather Jacket speelt op 20 maart tijdens onze The Daily Indie Presents-avond in Tilburg als support van The Snuts in Hall Of Fame. Ben je lid van ons? Dan kun je naar deze show toe!
Ooit was Jeroen Kant een eigenzinnige troubadour die vanuit zijn houten huisje in het Brabantse Heesbeen ons land bestormde. Hij haalde er het programma De Beste Singer-Songwriter van Nederland van Giel Beelen mee. Beelen en Kant werden geen vrienden. Daarvoor was Beelen vermoedelijk te ijdel en Kant te eigenwijs en een tikje recalcitrant.
Niettemin zorgde hij voor kippenvel – zelfs op de stoere, volgetatoeëerde armen van Eric Corton – met zijn prachtige vertolking van Halleluja. Zijn eigen nummer welteverstaan, niet die evergreen van Leonard Cohen.
Zijn eigenzinnige zijde is nooit verdwenen, maar het imago van de liedjesschrijvende paradijsvogel in dat schimmelige en tochtige huis schudde hij van zich af. Hij toog naar de stad Tilburg, vond de liefde bij bassiste Judith Renkema en vormde met haar een band die ronkt, schuurt en stoomt. Eerst onder de naam Sheewawah, nu weer gewoon met zijn aloude eigen naam. Hij rekruteerde Jan Pohl voor op drums en het resultaat is wat je nu kan horen met de nieuwe EP genaamd Diesel.
Gruizig, log en stroef startend Een betere naam had hij amper kunnen bedenken. De nummers klinken bijna als de sleepboot (Elko genaamd) waarin de clip van het titelnummer werd opgenomen. Gruizig, log, stroef startend, niet voor niets zingt hij: ‘Ik ben net een diesel, ik kom langzaam op gang.’ Stomend, dampend. Stoer en tegelijk kwetsbaar. En uiteindelijk ook dansbaar. Check die moves van Kant en Renkema maar. Voor Kant is het devies altijd geweest: ‘Volhouden en stug door blijven gaan.’
Voorheen was de tekst vooral de basis, maar de troubadour is meer naar de achtergrond verhuisd. Het draait meer om de gitaargeluiden, vertelt de Brabander aan The Daily Indie. “Ik kan soms wel dagen bezig zijn met het tweaken aan mijn geluid. Dit fuzzpedaal hier, dat fuzzpedaal daar, of toch andersom, Univibe erbij, die gitaar of dié gitaar, nog een pedaaltje kopen, of toch maar dat pedaal, dit harder, dat zachter…. En als ik dan gitaar ga spelen thuis bouw ik aan die sound. Daar probeer ik helemaal in te kruipen. Als je een vette, dikke, inspirerende tone hebt, dan krijg ik bij één akkoord al een brede grijns op mijn gezicht en dan staan de ruiten te trillen en roep ik ‘whieeeuwww!’ Dan weet ik dat ik goed zit. Als ik dan geïnspireerd ben door die sound, dan ontstaat daar een vette riff uit en een bepaald gevoel en daar komt dan een eerste regel tekst bij. En dán is het uitvogelen waar het liedje heen wil. Schrijven en schaven met de band, maar altijd wél met die sound als bodem.”
“In mijn vroege werk zag ik mijzelf vooral als tekstdichter, daarna wilde ik een mooie en ingetogen bandsound neerzetten. Daarna, met Sheewawah had ik meer de behoefte op de elektrische gitaar te knallen. Alles komt meer en meer samen tot één geheel. Dit is de optelsom van alles wat ik tot dusver gedaan heb.”
Het is zover: deze week draaiden we onze tweehonderdste aflevering op Pinguin Radio! Dat zijn tweehonderd uur aan nieuwe muziek en duizenden ontdekkingen van nieuwe nummers en artiesten. Deze week gingen we steady door en pikten we veertien niet-te-missen-tracks uit.
Verse tracks waren er onder meer van Shopping, The Voidz, Foxes in Fiction, Doobie Fontaine, High Sunn, Meryem Aboulouafa, Oliver Tree, BOyO, Bombay Bicycle Club, Hurt Valley en met Tin Fingers gaven we ons uurtje zelfs nog een kersttintje. Duik er deze windstille dagen tussen Kerstmis en oud en en nieuw nog eventjes lekker in en volg onze playlist om wekelijks up-to-date te blijven.
Vergeet niet de playlist te volgen op Spotify, dan ben je altijd up-to-date!
Elke dinsdag zijn we al jaren te horen op Pinguin Radio, maar op oudejaarsavond één keertje niet. Tot 2020!
In de categorie: ‘We hebben ‘m zelf ook’, presenteren we vandaag een mooie decemberactie met het Smibanese Woordenboek 2.0. Want nu het er toch over hebben: hoe is het met je Smibanese? The Daily Indie gaat je helpen bij het vergroten van je straat-vocabulaire als je lid wordt.
Update: deze actie is verlopen.
Nu is het sowieso een goed idee om van ons lid te worden als je het tof vindt wat we doen met The Daily Indie. Daarmee steun je namelijk alles wat we doen, maar zorg je ervoor dat we het ook kunnen blijven doen! En dat is: dagelijks mooie artikelen publiceren op onze gratis toegankelijke website. Daarnaast kun je als lid ook nog eens op de gastenlijst bij tientallen shows door het hele land.
orgi orgi [bnw.] or’sjie or’sjie 1. super origineel 2. volstrekt puur van aard 3. kanker real, bijv. Hij is een orgi orgi mannetje. | Deze shit die we doen is geen grap. Niggas zijn orgi orgi. |Als je het orgi orgi wilt kicken moet je sticken to the grind.
Uitgeverij Pluim en Smibanese Woordenboek 2.0 Vorig jaar werd Uitgeverij Pluim opgericht door Mizzi van der Pluijm en Rianne Blaakmeer. Twee boekenliefhebbers die al wat langer in de literaire wereld rondlopen, want ondertussen geven zij het werk uit van onder meer Joris Luyendijk, Dimitri Verhulst, Hanna Bervoets, Ellen Deckwitz, Maarten van der Graaff, Lieke Marsman, Nico Dijkshoorn, Jente Posthuma en Jaap Scholten.
atta [znw.] att’a (een porte) patat/friet, bijv. Atta van maccie is beste, man. | Ik ga een snelle atta eten. | Ik heb net een derma atta gechapt van New York Pizza nek je die? Potato wedges.
Smibanese Maar natuurlijk ook van Soort Kill, een van de oprichters van SMIB WORLDWIDE en de schrijver van het Smibanese Woordenboek, dat in eerdere drukken telkens binnen no time was uitverkocht. Het kunstcollectief besloot voor de nieuwe druk de handen ineen te slaan met Pluim om het Smibanese nog verder te verspreiden en een up-to-date perspectief te geven op straattaal anno 2019. Hierin wordt het dialect van allerlei straattalen gebundeld: van omgekeerde woorden tot Engelse woorden die door de zinnen drippen, maar vooral een smeuïge smeltkroes van het Surinaams, Engels, Papiaments, Marokkaans, Turks, Ghanees en het Nederlands.
cosoe [znw.] koo’soe condoom, afgeleid van sok in het Surinaams, bijv. Heb het gewiept zonder cosoe. | Hoe wil je het staken zonder cosoe? Wil je kids? Geef me nieuwe cosoe’s, want me sokken zijn nat geworden door de regen.
Hogere dimensies en spirituele groei Taal is een vloeibaar ding en nergens wordt dat mooier geïllustreerd dan in hiphop. De woord- en stijlkunstenaars van SMIB hebben het zelfs tot een ware kunst verheven. ‘Hiphop is in essentie een levensopvatting, en straattaal is een middel waardoor deze opvatting verbaal tot uiting komt’, schrijft Ray Fuego in het voorwoord van het Smibanese Woordenboek 2.0. ‘Hiphop heeft als doel je psyche te shiften naar hogere dimensies, spirituele groei, iets waar de onderdrukte geesten die dit fenomeen hebben doen ontstaan naar verlangden.’
okkie [znw.] oh’kki pokkie; een mobiele telefoon, bijv. Okkie altijd in mijn hand, Jerry Clover Alex Sam, alles op m’n telefoon. Soms nog blacka met de tram.| Ik raak jaarlijks sowieso meerdere malen mijn okkie kwijt. | Okkie op vliegtuigstand.
Foto: Texas Schiffmacher
rieb [znw.] rie’b bier, bijv. Drink die rieb net als water. | Geef me een kleine kols van je rieb, neef.| Die rieb die ze hadden bij die ollo was mooi, maar het proefde kaolo dying dus het ging eigenlijk nergens over.
Geloof in jezelf Dit woordenboek is onderdeel van Smibanese University, een fictieve school voor jonge en gedreven creatievelingen. Je bent lid door jezelf te zijn, want de boodschap van het collectief en het boek zijn uplifting: blijf jezelf, geloof in jezelf en geloof in je dromen.
kiefen [ww.] kie’ve 1. roken 2. iets rokerigs in de lucht gooien, bijv. Kan ik even snel kiefen. | Ik was op een kleine kallie in de nacht, kief het voor de deur, toen hoorde ik opeens me ma in de wc! Ik was shook. |
SMIB is de BIMS In het boek vind je niet alleen ruim tweeduizend Smibanese-woorden, veel afkortingen en uitdrukkingen, daarnaast vertelt Soort Kill (Smibanese voor ‘soort kerel’) in het boek eveneens over de Bijlmer, de plek waar de taal is ontstaan: SMIB is de BIMS, en de BIMS is de Bijlmer. Een boek voor iedereen die geïnteresseerd in de hiphopcultuur. Die ekte.
ligga [bnw.] lih’gha gilla; geil, bijv. Ze maakte me ligga maar ze wilde niet flotsen, dus ik werd direct parra. | Als ik molly neem word ik meteen ligga.| Ze was ligga, dus ik nam het mee naar osso.
Kans maken op het woordenboek? Wil je kans maken op dit boek? Wij mogen er twee verloten van Uitgeverij Pluim! De ervaring leert dat deze acties snel gaan, dus stuur eerst een mailtje naar ricardo@thedailyindie.nl om te laten weten dat je mee wil doen aan de actie. Ben je de eerste (of de tweede)? Dan ontvang je een mailtje met daarin meer uitleg hoe je lid kunt worden en zorgen we ervoor dat je het pakket thuisbezorgd krijgt als je betaald hebt. Een kind kan de was doen!
vlakken [ww.] vlah’ke kijken, bijv. Laten we eens vlakken of die ollo gaande is dan. | Ik ga vanavond ballie vlakken. | Ze vlakte me insta, ze tavte van dats de wave. | Vlak niet zo lang naar me ams, kill. Moet ik je blazen?
De feestdagen zitten eraan te komen en daarom hebben wij een mooie actie opgezet met platenmaatschappij en distributeur Konkurrent. Zij stellen een aantal schitterende platen beschikbaar van Bon Iver, Angel Olsen, DIIV en Whitney.
Update: alle vinyl-platen zijn vergeven, we hebben nog wel een paar schitterende Bon Iver-cd’s!
Nu is het sowieso een goed idee om lid te worden als je het tof vindt wat we doen. Daarmee steun je namelijk alles wat we doen bij The Daily Indie, maar zorg je ervoor dat we het ook kunnen blijven doen! En dat is: dagelijks mooie artikelen publiceren op onze gratis toegankelijke website. Daarnaast kun je als lid ook nog eens op de gastenlijst bij tientallen shows door het hele land.
Ga met warm vinyl de Kerst in Al sinds het begin van The Daily Indie werken we met Konkurrent samen en een groot deel van de interviews die je bij ons leest worden geregeld door onze Amsterdamse vrienden. Zo representeren zij onder meer Sub Pop, Captured Tracks, Constellation, Dead Oceans, Hardly Art, Full Time Hobby, Jagjaguwar, Rough Trade, Secretly Canadian, Sacred Bones en City Slang. Hieronder vind je alle albums die we cadeau mogen doen aan nieuwe leden.
Bon Iver – i, i Dit jaar bracht Bon Iver het prachtige i, i uit: cryptisch als altijd en in scherven gevallen album dat door Pitchfork mooi werd omschreven als: ‘Justin Vernon reassembles the familiar Bon Iver elements like a cubist collage, with his voice fearlessly front and center. The result is his most honest and forthright music ever.‘
Een heerlijk album om in te verdwalen en schitterend om deze kerstvakantie eens goed in te duiken. Kijkend naar de agenda: Bon Iver speelt op 24 april in Ziggo Dome en een dag eerder in het Antwerpse Sportpaleis. Ook een leuk kerstcadeau!
*We hebben ook nog eens zes cd’s liggen van I, I: laat het weten als je die graag toegestuurd wilt krijgen.
Angel Olsen – All Mirrors Niet alleen is All Mirrors een van de meest schitterende albums van het jaar, voor ons was ons gesprek met Angel Olsen een van de mooiste interviews van dit jaar. Dit najaar spraken wij Angel Olsen over haar nieuwe album, maar ook over Elizabeth Taylor, kittens, Alex Cameron, Italiaans en mochten we zelfs door haar telefoon scrollen…!
Luister hieronder – als je dat nog niet gedaan had – naar het prachtig georkestreerde nieuwe werk van Olsen. Zet de cineastische plaat op en er speelt als vanzelf een film af in je hoofd.
Onlangs gaf de band nog een schitterende show in Paradiso, waar Whitney naartoe kwam met die goudomrande plaat Forever Turned Around, die aan het strookje van de zomer verscheen. Op de dag van de release verscheen bij ons een interview met Whitney, waarin de twee bandleiders Julien Ehrlich en Max Kacacek tekst en uitleg gaven bij het nieuwe werk.
Ehrlich: “Forever turned around zijn, omschrijft voor ons ook de tijd waarin we zitten. We proberen te dealen met de verwarring die we voelen over de shitstorm die gaande is in ons land, maar bijvoorbeeld ook met klimaatverandering. We realiseren ons steeds meer dat het einde van de wereld eraan zit te komen.” Vrolijke feestdagen!
DIIV – Deceiver Als je ons al een tijdje volgt, weet je dat we DIIV altijd op de voet hebben gevolgd. De band sierde de cover van ons tweede magazine ooit in 2012, alleen na Is This The Are uit 2016 hebben we een tijdje niets van de band gehoord.
De reden daarvoor is de roerige tijd die de band doormaakte. Frontman Zachary Cole Smith heeft er altijd open over gesproken dat hij jarenlang met een drugsverslaving heeft geworsteld. Sterker nog: het is en blijft een veel bezongen thema voor hem en zo ook op het schitterende album Deceiver dat dit jaar verscheen. Wat zijn we blij dat ‘ie terug is, en hoe!
Kans maken op een plaat Wil je kans maken op een van deze albums? De ervaring leert dat het snel gaat, dus stuur eerst een mailtje naar ricardo@thedailyindie.nl om te laten weten dat je mee wil doen aan de actie. Ben je de eerste? Dan ontvang je een mailtje met daarin meer uitleg hoe je voor vijftien euro lid kunt worden en zorgen we ervoor dat je het pakket thuisbezorgd krijgt als je betaald hebt. Een kind kan de was doen!
Dat is inderdaad een vrij sicke deal! Word decemberlid van The Daily Indie, steun onze journalistiek én verfijn je platenkast met prachtig vinyl van Aldous Harding en Big Thief of win ons FKA twigs-pakket met haar laatste album, een t-shirt, buttons én schoenveters!
Deze actie is inmiddels verlopen: alle pakketten zijn vergeven!
Nu is het sowieso een goed idee om lid te worden als je het tof vindt wat we doen. Daarmee steun je namelijk alles wat we doen bij The Daily Indie, maar zorg je ervoor dat we het ook kunnen blijven doen! En dat is: dagelijks mooie artikelen publiceren op onze gratis toegankelijke website. Daarnaast kun je als lid ook nog eens op de gastenlijst bij tientallen shows door het hele land.
Geef jezelf een kerstcadeau Over naar de actie die het allemaal nog een stuk mooier maakt om je aan te sluiten bij onze community, want rond de feestdagen krijgen speciale decemberleden een extra mooi welkomstcadeau van onze vrienden van Beggars, de platenmaatschappij en distributeur van onder meer 4AD, Rough Trade Records, Matador Records, XL Recordings en Young Turks. En met zo’n roster kom je al snel bij de meest sicke indie-artiesten van het moment uit.
Pakket 1: Designer van Aldous Harding en U.F.O.F. én Two Hands van Big Thief. Zo mogen we de schitterende plaat Designer weggeven van Aldous Harding. Daar kunnen we je van alles over vertellen, maar beter lees je ons interview met de inspirerende en mysterieuze muzikante van eerder dit jaar nog eens terug. Harding heeft een prachtig jaar achter de rug en verblindde onlangs nog duizenden muziekliefhebbers tijdens haar show op Le Guess Who? en later in Paradiso.
Onderdeel van dat pakket zijn ook nog eens de twee albums die Big Thief dit jaar uitbracht: U.F.O.F. en Two Hands. Een daarvan is zelfs de favoriete plaat van ondergetekende. Of zelfs: het was eerder zonder enige twijfel. Mocht je de albums nog niet kennen of er nog meer over willen weten, lees hier dan nog eens artikel over Two Hands, meer over de eerste plaat en nog een interview met songwriter Adrianne Lenker van begin dit jaar.
Pakket 2: MAGDALENE van FKA twigs op vinyl plus een T-shirt, buttons en schoenveters Van de week zette ze in Amsterdam het Koninklijk Theater Carré nog op zijn kop, waar ze werk van haar nieuwe album speelde. Deze bundel is er dan ook wel eentje, een compleet FKA twigs-pakket inclusief de allerlaatste en met rozen toegeworpen plaat MAGDALENE. ‘By its close, FKA twigs is an unstoppable force of nature‘, noteerde NME en Pitchfork schreef op: ‘It’s a document of twigs’ marked achievements in songwriting and musicality as she elucidates her melodies without sacrificing her viewpoint.‘
En dan nog niet eens alleen de plaat: je krijgt er ook nog eens buttons, een T-shirt en exclusieve schoenveters. Hoe vet, kijk dan!
Meedoen? *Deze actie is inmiddels verlopen. Wil je kans maken op een van deze twee pakketten? De ervaring leert dat het snel gaat, dus stuur eerst een mailtje naar ricardo@thedailyindie.nl om te laten weten dat je mee wilt doen aan de actie. Ben je de eerste? Dan ontvang je een mailtje met daarin meer uitleg hoe je voor vijftien euro lid kunt worden en zorgen we ervoor dat je het pakket thuisbezorgd krijgt als je betaald hebt. Een kind kan de was doen!
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat je ermee instemt.Check!
