Angel Olsen: “Ik heb een voorliefde voor alles wat gebroken is”
4 oktober 2019
Het is een zomerdag in Amsterdam als ik Angel Olsen ontmoet om over haar nieuwe album All Mirrors te praten. Vlak voor ons interview koop ik in het EYE filmmuseum een ansichtkaartje van Elizabeth Taylor in de rol van Cleopatra (1963). Olsen rockt vaak een vintage-look en lijkt met haar korte pony erg op de glamoureuze actrice. Met klamme handjes overhandig ik het kaartje. Ze moet er om lachen. “Ik ben ooit als Elizabeth Taylor’s Cleopatra verkleed geweest, dat wist jij zeker?”
Tekst Joëlle Koorneef
Olsen lijkt mij gelukkig niet te uncool te vinden, maar ze is ook nog erg afgeleid door de afwezigheid van de huiskat van het café. “Die kat heet Mouse”, schaterlacht ze. “Jammer dat hij er vandaag niet is. Ik wil een kitten hebben op deze persdag, voor emotional support.”
“Je moet ze niet alles laten zien, zodat ze nog iets te verbeelden hebben. Houd het een beetje mysterieus”
Weer verliefd raken op je eigen muziek
Het is even schakelen: de goedlachse Angel Olsen is heel anders dan haar vaak verdrietige songteksten haar doen overkomen. In het echt is ze meer zoals de manisch rolschaatsende Angel met de zilvere sliertenpruik uit de clip van Shut Up Kiss Me. Ze heeft vandaag geen zin om haar nieuwe album te promoten of om er te veel over te praten. “Net zoals mijn moeder altijd zei over jongens, je moet ze niet alles laten zien, zodat ze nog iets te verbeelden hebben. Houd het een beetje mysterieus.”
All Mirrors is een tekstueel en instrumentaal zwaar album. Olsen denkt dat All Mirrors een stuk minder sexy of interessant is dan My Woman, maar ze staat wel achter deze verandering. “Ik houd van mijn band, maar ik wilde iets maken wat helemaal van mij was. Dat ik alle details intentioneel kon toepassen en nieuwe samenwerkingen aan kon gaan.” In collaboratie met Ben Babbitt, John Congleton en Jherek Bischoff creëert Olsen op deze nieuwe plaat een symfonische sound. “Het is heel emotioneel als al die strijkers de muziek die jij geschreven spelen. De eerste keer dat ik het hoorde was het nog op mijn verjaardag ook! Vroeger ging ik altijd op mijn verjaardag naar een symfonieorkest met mijn ouders. Er kwamen namelijk nooit leeftijdsgenootjes naar mijn verjaardagsfeestje, omdat het altijd midden in de winter was. Mijn moeder had ooit een schaatsfeestje voor mij georganiseerd, maar uiteindelijk zat ze daar met een kopje koffie toe te kijken hoe ik op mijn verjaardag zielsalleen op die schaatsbaan stond. Ik houd ervan om dit verhaal aan mensen te vertellen, zodat ze dan medelijden met mij hebben.”
Olsen bezingt een groot verlies op All Mirrors, maar het gaat ook over opluchting over iets dat eindigt: ‘I like the air that I breathe, I like the thoughts that I think, I like the life that I lead without you‘ op Tonight en ‘Took a while but I made it through, If I could show you the hell I’d been to‘ op Summer. Ze legt uit: “Soms is dat zo in een relatie, je wordt verliefd en dan raak je steeds minder verliefd en ga je uit elkaar. En dan gebeurt er op een dag iets, misschien gaat er iemand die je allebei kent dood, en dat brengt jullie weer samen. Zo voelde ik mij op deze plaat, alsof er een dood in de familie was op mijn vorige plaat, waardoor ik alles meer ging waarderen.”
Pilates-Ronson en de Spritzer Man
Ten tijde van ons gesprek is True Blue, het nummer dat ze samen met Mark Ronson maakte, net uit. Na de persdag in Amsterdam vliegt Olsen door naar Londen voor Ronsons feestje ter ere van de nieuwe plaat Late Night Feelings. Er zit een grappig verhaal achter haar cameo op de plaat van de mega-producer. In de pilates-studio in Los Angeles waar Mark Ronson veel lessen volgde, bleven ze maar dezelfde steengoede plaat draaien. Toen Ronson erachter kwam dat dit My Woman van Angel Olsen was, zocht hij contact met de zangeres. Olsen kijkt positief terug op haar ervaring met Mark Ronson. “Het was heel cool om iemand op dat level van beroemdheid te ontmoeten die nog zo down to earth is, dat is ongelooflijk zeldzaam.”
We hebben het ook over haar samenwerking met Alex Cameron en hun duet Stranger’s Kiss. Olsen en Cameron ontmoetten elkaar op Laneway, een tour-festival in Australië. “Alex liep daar altijd strak in pak rond en riep altijd “Spritzer anyone?” Hij schonk altijd iedereens glazen vol en ik kende hem toen alleen als de Spritzer Man. Later was hij met Foxygen op tour door de Verenigde Staten en toen ze in Asheville kwamen waren hij en Roy slaapgasten van mijn huisgenootje. Stond opeens de Spritzer Man in mijn huis!” Het klikte dit keer gelijk met Cameron en de twee bleven penvrienden. Olsen heeft hem toen erg geholpen met de praktische zaken om hem naar de Verenigde Staten te brengen. “Er is echt geen enkele moderne muzikant die ik zo support. Jumping The Shark is één van de meest geweldige albums in een hele lange tijd. Ik draai het altijd in de sportschool! Ik zei tegen Alex: “My dude, I’ve shed pounds to your record!”
Fietsen drinken en albums roken
Olsen komt graag in Amsterdam, maar voor haar gaat er niets boven spelen in het zuiden van Europa. Ze vertelt over een optreden op een idyllische setting van een Italiaanse wijngaard. Aan het einde van haar set zong ze een cover van het Italiaanse nummer ‘Il cielo in una stanza’. “Ik spreek helemaal geen Italiaans, maar ik zong dat zo met een glas wijn in mijn hand en het publiek hielp mij mee.” Ik vertel haar dat het academisch is bewezen dat je beter bent in het spreken van vreemde talen als je alcohol op hebt. “I like that study“, lacht ze, “Ik ben een alcoholist omdat ik graag beter Italiaans wil spreken!” Ik vraag haar wat voor soort drank ze zou drinken om beter Nederlands te kunnen spreken. “Dan moet ik denk ik een fiets drinken.”
“Ik heb een voorliefde voor alles wat gebroken is“
Wanneer ik Olsen vraag naar haar muzikale invloeden en favoriete recente albums schuift ze mij haar telefoon toe. Ik mag door haar afspeellijsten scrollen. “Maak er maar gerust een foto van, hoor. Dat stomme gebroken scherm. Ik heb een huis gekocht en ik ben een beroemde muzikant, maar ik kan niet voor mijn telefoon zorgen. Ik heb een voorliefde voor alles wat gebroken is.” Ik vertel haar dat ik het visueel juist wel een sterk beeld is. “I also really love this visual”, lacht ze terwijl een trekje van haar Juul-vape neemt. Ik vertel haar met wat schaamte dat ik eerst dacht dat het een USB-stick was. “Dit ding geeft mij mijn nicotine en bewaart mijn liedjes. Dan zou ik mijn album kunnen roken. Was het maar zo.”
Omdat ik haar telefoon nu toch al in mijn handen heb, laat Olsen mij gelijk de muziekvideo van All Mirrors zien, die dan nog niet uit is. Ik geef mezelf stiekem een schouderklopje: met haar gouden hoofddeksel is Olsen echt precies Elizabeth Taylor’s Cleopatra. We kijken de prachtige video, die ze met Ashley Connor regisseerde, net niet af. De singer-songwriter moet na het delen van al haar geestige anekdotes namelijk enorm plassen en dus nemen we snel afscheid. “I’ve just been talking about myself like an idiot!”
Angel Olsen live zien? Op 6 februari 2020 speelt ze met haar band in Paradiso!
