Wat zijn ze toch altijd een stelletje bofkonten daar in Den Haag: het laatste weekend van mei straalt tijdens Sniester altijd het zonnetje over de stad achter de duinen. We zijn dit jaar uiteraard van de partij bij dit stadsfestival vol muziek. Met maar liefst zestig acts en een wirwar aan venues, gingen wij kopje-onder in de Popstad.
Tekst Ricardo Jupijn & Leni Sonck
Foto’s Leni Sonck
Tussen de stekelige en caleidoscopische lichten, beweegt de schim van Binkbeats tussen zijn altijd indrukwekkende setup. Hij begeeft zich in soort winkeltje vol instrumenten, vanuit waar hij zijn liveshows vol krakende beats opbouwt. Dreunen die langzaam in allerlei loops worden gezogen waarmee hij zijn liedjes uitbouwt en de diepte mee in trekt. Als een octopus triggert hij zijn pads, speelt bas, neemt plaats achter de drums, draait aan een van de vele knoppen en rinkelt op zijn xylofoon. Binkbeats zijn muziek is ‘post-van alles’ en op de vroege Haagse avond is het een prima binnenkomer. (RJ)
Via-via kun je tijdens Sniester tussen Paard en Paardcafé gebruik maken van een klein doorgangetje. We hadden daar stiekem al wat eerder doorheen moeten hobbelen, want het is al druk bij Drugdealer als de band aftrapt in Paardcafé. Of aftrapt, het wordt hier even over een andere boeg gegooid bij de Amerikanen. De band staat uiterst ‘ontspannen’ nog wat te rommelen, te kletsen en als je denkt: ‘gaat er nog wat gebeuren’, trekt de groep een blik langzaam aan kleurrijke liedjes open. Bij Drugdealer worden vanavond de nummers met oude plakbandjes aan een hoop onsamenhangende praatjes geplakt. De band denkt onder meer in Rotterdam te zijn, er komt een soort Kevin Morby-dizz voorbij, dat soort dingen. Maar goed: speelt zijn liedjes wel met schwung en een hippie-achtig plezier. De band heeft nou eenmaal ontzettend fijne liedjes, speelt zorgeloos en de laconieke swing houdt het allemaal net bij elkaar. (RJ)
We komen er niet zo vaak, maar het Magazijn van Bleyenberg lijkt een ware muziektempel wanneer we erin afdalen. Ondanks het mooie weer staat de kelder helemaal vol voor het Rotterdamse elektronische duo Amy Root. De set-up is relatief eenvoudig: Luke Amer en Sjoerd Huissoon staan naar elkaar toe, een laptop in het midden en veel rook en warm licht. De anders donkere kelder herbergt nu een palet aan kleuren dat we vooral van zonsondergang kennen. Tussen de nummers door een kort bedankje en dan snel weer door. Jamie XX heeft er een geduchte concurrent bij. We sluiten onze ogen, de dansbare ritmes nestelen zich in onze onderbuik en al snel betrappen we onszelf erop de dansvloer voorzichtig te benutten voor wat hij gemaakt is. Het is een gigantische trip en wanneer we terug buiten staan, duurt het even voor we weer in dezelfde tijdzone landen als de mensen rondom ons. (LS)
Om voor ‘Zalen van het Paard-bingo’ te gaan, wandelen we door naar de Grote Zaal voor Jacco Gardner, die vanavond speciaal is omgebouwd tot een soort boksring, een 360 graden-beleving met visuals, surround-sound en het podium in het midden. In deze symmetrische omstandigheden wordt de zorgvuldig afgemeten muziek van zijn Somnium uitgevoerd. Muziek die klinkt als de tussenshots van 2001: A Space Oddyssey, waar ruimteschepen heeeeeeeelllll langzaam door de oneindige kosmos zweven, omgeven door miljoen-miljard sterren en planeten. De noten glijden zachtjes door het niets, in de verte rimpelt een trilling zonder tijd en ruimte. Het duo maakt vanavond zijn eigen reis, dat de geluiden wel door lijkt te krijgen uit andere werelden. Jacco Gardner heeft iets schitterend te pakken, een unieke show die alle golven in de hoofden van het publiek aan het berijden is. En zo worden we langzaam opgeslokt in zachtjes bubbelende gasbellen tijdens een van Gardners (waarschijnlijk) laatste Somnium-shows, die verder op zoek gaat naar nieuwe bestemmingen. (RJ)
Gaan we weer terug naar de Kleine Zaal, waar we worden overvallen door ‘zomaar een Belgisch bandje’. We kennen de band wel, hebben er goede dingen over gehoord, maar live hadden we hem nog niet gezien. Maar al na één liedje is ons alles duidelijk: Portland heeft grote songs, grote ambities en een grote toekomst. Goede koppen, ijzersterke samenzang, Beach House-achtige tracks en een zeer natuurlijke uitstraling. Rasmuzikanten die in België een grote belofte zijn, niet voor niets De Nieuwe Lichting wonnen, en hier laten zien waarom. De liedjes stralen een grote kracht uit en spatten in duizenden kleuren het podium af. Van subtiele georkestreerde arrangementen tot a cappella-stukken met de hele band. Wat een waanzinnige band met een gigantische potentie, die zich compleet zal openbaren als later dit jaar het debuutalbum verschijnt. (RJ)
Een kijkje in de hel is vanavond gereserveerd voor de bezoekers bij Blanck Mass in de Grote Zaal van Paard. Een continue rookmachine-spuiterij met knetterbeats, high pitched-vocalen, geluiden die piepen als schoenen in een gymzaal. Als een ritje in een draaimolen vol demonische draken die baden in rood licht, lichtflitsen in nergens naartoe leidend spiegelreflecties en ondertussen blijf je maar ronddraaien in het duister. Het is trippy as fuck en in de mistige zaal heb je het idee dat er elk moment mensen ritueel verbrand kunnen gaan worden, met nagels in de vloer worden geslagen of weg worden geschroeid in een vuurregen. Erg vet, maar het is niet voor iedereen weggelegd om zich zolang aan over te geven. De ervaring is hoe dan ook spannend, intens en een van de redenen dat je naar Sniester komt. (RJ)
Afsluiten doen we in de Zwarte Ruiter bij SONS. Nog wat oude bekende tegengekomen op de Grote Markt en voor je het weet is het te druk om nog binnen te komen. De garage-punk van het Belgische viertal luidt de eerste Sinester-nacht in en rondom ons worden alcoholtolerantie-grenzen opgezocht. Wie de volgende dag last heeft van een kater, blijft alvast in het Sniester-thema, met de kat die overal opduikt. Programmeur Marco Bijsterbosch vertelde ons al dat hij een bijzondere band heeft met SONS en hoewel we de set niet helemaal meekregen, zijn we meer dan overtuigd. Onze avond eindigde bij de psychedelische garage van het viertal, maar voor wiens batterijen nog niet leeg waren, wachtte een nachtelijk programma vol verrassende feestjes. (LS)
