Labelmaand: met ‘imprint’ Glove Compartment gaat Subroutine na vijftien jaar terug naar de spontaniteit

April, oftewel de labelmaand van The Daily Indie, loopt ten einde. Heel de maand lieten we je kennismaken met de bedrijven die schuilgaan achter de muziek die je luistert en ontdekte je (hopelijk) ook nieuwe muziek. We sluiten de maand af met een label dat we al zo lang volgen als het bestaat: Subroutine Records, en specifieker het nieuwe sublabel Glove Compartment.

Al vijftien jaar en ruim honderd releases lang doen Niek Hofstetter en Koen Ter Heegde van Subroutine de dingen op hun eigen manier. Altijd met een kenmerkende Groningse nuchterheid, zonder winstoogmerk en de muziek en muzikanten als primair doel en niet, zoals je soms bij labels ziet, als middel. Wat wél is veranderd in die vijftien jaar is dat het duo inmiddels zijn poten stevig vast heeft zitten in de modder van de vaderlandse scene. Want als je aan de wieg stond van inmiddels internationaal erkende bands als The Homesick, The Sweet Release of Death en Rats on Rafts, word je echt niet meer gezien als hobbyproject.

De liefhebberij is nooit weggegaan, maar toen de lockdown Hofstetter en Ter Heegde vorig jaar de tijd gaf om op het vijftienjarig bestaan te reflecteren, kwamen ze tot de conclusie dat de kleinschaligheid, spontaniteit en snelheid van die vroege jaren toch ook wel erg tof was. Vandaar dat ze een oud idee uit de koelkast haalden: de imprint Glove Compartment, waarop platen als cassette uitgebracht kunnen worden en die, naar eigen zeggen “over de rode draad van Subroutine heen klotsen of projecten die überhaupt niet aan Subroutine zijn verbonden, maar wel gaaf zijn”.

We spraken, als kers op onze labelmaand, Hofstetter en Ter Heegde daarom uitgebreid over het nieuwe sublabel en de liefhebberij, erkenning en community rond hun labels.

Hoe gaat het met jullie? Afgelopen jaar een beetje doorstaan?
“Het gebrek aan optredens is ontzettend vervelend, maar het blijft relatief. The Sweet Release of Death zag de oogst van de muzikale investering van het jaar ervoor in rook opgaan, maar rond de releases van Apneu en Global Charming hebben we toch nog best veel optredens gedaan. Omdat we vlak voor het uitbreken van de pandemie alle investeringen voor de releases van 2020 hadden gedaan en langzaamaan het perspectief voor de hele wereld in duigen viel, stevenden we af op een lastig jaar. Gelukkig hadden we veel steun van de community, waardoor we het jaar redelijk oké zijn doorgekomen.”

Heeft de start van Glove Compartment ermee te maken?
“Ja, het idee heeft al meerdere vormen gehad, maar verdween steeds weer in de kast. Tijdens de pandemie gingen onze muzikanten hun archieven opruimen of tussen het puzzelen door wat knutselen aan slaapkamerprojecten, die soms ver afstonden van dat wat we van ze kenden. Een groot deel van de opnames hadden zoveel spontaniteit en enthousiasme in zich, dat wij er iets mee wilden doen. De ruimte binnen Subroutine is beperkt, wat het uitbrengen van dit soort inspirerende tapes lastig maakt. Nu kunnen we ze met Glove Compartment proberen te vangen: snel, artist-driven en kleinschalig. En zonder afgebakende grenzen. Vooralsnog is niks in steen gebeiteld. Het is nu vooral een middel om snel en spontaan dingen uit te brengen, zonder door een jaarplanning, overlapping of wachttijden bij vinylpersers te worden geremd.”

Is het ook een manier om terug te gaan naar de ongedwongen liefhebberij van de vroege jaren?
“De liefhebberij is nooit weg geweest. Het format van Glove Compartment zorgt wel voor een welkome versnelling van het productieproces, waardoor je de energie rond nieuwe opnames, zowel bij de artiesten zelf als bij ons, beter vast kan houden. Het initiële enthousiasme kan sneller concreet worden, vorm vinden en bij de luisteraar terecht komen.”

Waarom cassettes?
“We zijn er allebei mee opgegroeid. In de jaren na de eeuwwisseling werden er nog regelmatig tapes uitgewisseld in de vriendenkring. In 2010 verscheen de eerste cassette op Subroutine en sindsdien is ‘ie eigenlijk nooit verdwenen. Het is een soort anachronisme. In het Beastie Boys Book is er een heel hoofdstuk over de fysieke relatie met de geluidsdrager, als onderdeel van je gekozen identiteit. Zelf hoesjes en mixtapes maken en de juiste tapes in je zak voor in je walkman. Herkenbaar. Het is nog altijd een analoge, tastbare geluidsdrager, die snel en goedkoop te maken is, in principe het betaalbaarste item op je merch-tafel. Daardoor is het ook een visitekaartje. Tegelijk denk ik niet dat veel mensen thuis tapes draaien, in tijden van online streaming. Maar je hebt wel rechtstreeks een band ondersteund. Dat is wat telt. Je kunt de releases op Glove Compartment zien in dat licht: we delen toffe nieuwe muziek uit onze community met de buitenwereld.”

• 

Is die community belangrijk voor jullie? De bands op jullie label, maar ook er omheen, lijken soms een grote familie.
“Een community is een noodzakelijk fundament, want zonder een stevige, van onderop ontstane basis, is een scene te wankel. Een community of scene houdt elkaar scherp, inspireert, daagt uit en stuwt elkaar samen naar grotere hoogten. Dan gaat er een vlekwerking van uit. Bij Subroutine zagen we jaren geleden datgene ontstaan waarover we al zo vaak hadden gelezen bij andere scenes: muzikanten die in elkaars bands spelen, elkaars grootste fans zijn en bij shows vooraan staan in het publiek. Subroutine heeft daarin ongetwijfeld een rol gespeeld, alleen al door publiek en bands uit verschillende delen van Nederland bij elkaar te brengen. Uiteraard zijn de bands het meest bepalend, maar zo’n community ontstaat alleen als er waardering en wederzijdse inspiratie is.”

Heeft dat bijgedragen aan het succes van Subroutine, denk je?
“Als je er middenin zit, is het soms lastig om de reikwijdte van de community zien, maar als ze in het buitenland over een Nederlandse scene praten, dan doe je iets goed. Niet voor niets tekenen vooraanstaande buitenlandse labels nu Nederlandse bands, zoals The Homesick (Sub Pop, red.), Pip Blom, Amber Arcades (beide Heavenly, red.) en Rats on Rafts (Fire Records, red.).”

Voelen jullie je inmiddels ook een vooraanstaande naam in Nederland?
“Wij doen dingen al sinds 2005 op onze manier. Daar hebben mensen ook al vijftien jaar een mening over, zoals men in Nederland overal een mening over heeft. Meningen zijn belangrijk, maar het gaat ons vooral om de relatie en samenwerking met muzikanten. Hoe wij hen kunnen ondersteunen naar een groter platform, nieuw publiek of een nieuwe stap. Aan de andere kant, onze releases worden door de internationale pers goed ontvangen, ‘onze’ bands kunnen op de grootste podia spelen en mooie buitenlandse labels zijn enthousiast over ‘onze’ bands. Met de transfer van The Homesick naar Sub Pop als grootste compliment. Het kan altijd beter, maar we doen het niet slecht.”

Wat zijn de plannen dit jaar?
“Naast het debuutalbum van Alicia Breton Ferrer verschijnen er voor de zomer nog twee back catalogue-tapes van Spilt Milk, een nieuwe EP van Euroboy (de nieuwe band rond Doortje Hiddema, red.), een sterk instrumentaal album van Maushaund (het lofi hiphop-project van Kat Kalkman van Neighbours Burning Neighbours, red.), een EP van Lo/now (een singersong-project van WOLVON-voorman Ike de Zeeuw, red.) en een experimenteel, ambient soloalbum van Melle Kromhout (Glice, red.). Bij Subroutine komt er op korte termijn nieuw werk van HOWRAH en The Avonden uit. Hopelijk kunnen we dit jaar nog een klein, uitgesteld feestje inhalen voor ons jubileum!”