Dit waren de favoriete albums van 2019 van de redactieleden van The Daily Indie

Ricardo Jupijn
Ik heb dit jaar (tot nu toe) 320 artikelen geschreven voor The Daily Indie. Jongens en meisjes, ik weet even niet meer wat ik moet zeggen. Luister naar die plaat! En vooral dat ene liedje, Orange:
‘Orange is the color of my love,
Fragile orange wind in the garden,
Fragile means that I can hear her flesh,
Crying little rivers in her forearm,
Fragile is that I mourn her death,
As our limbs are twisting in her bedroom.’

1. Big Thief – U.F.O.F.
2. Orville Peck – Pony
3. Aldous Harding – Designer
4. La Bruja de Texcoco – De Brujas, Peteneras y Chachalacas
5. Moon Duo – Stars Are The Light
6. Cate le Bon – Reward 
7. Jessica Pratt – Quiet Signs
8. Fontaines D.C. – Dogrel
9. The Mauskovic Dance Band – The Mauskovic Dance Band
10. Weyes Blood – Titanic Rising

Robin van Essel
Er zijn maar weinig bands die zowel geloofwaardig zijn met lichtvoetige indietronica met funkritmes als wanneer ze volumetje posthardcore spelen. Maar precies dat doet Foals op de eerste van het tweeluik dat dit jaar uitkwam (part 2 was wat platter naar mijn smaak). Foals heeft mij in de afgelopen elf(!) jaar sowieso zelden teleurgesteld, maar ik hoorde de band uit Oxford nog nooit zo inventief als op Everything Not Saved Will Be Lost Part 1. De plaat heeft die artistieke, dreigende esthetiek, doorrammelende ritmes en fenomenale gitaarspel die onmiskenbaar Foals zijn, maar dit jaar klopte alles en kwam het voor mij tijdens de afsluiting van Down The Rabbit Hole tot een orgastische apotheose.

1 Foals – Everything Not Saved Will Be Lost Part 1
2 DIIV – Deceiver
3 Weval – The Weight
4 upsammy – Wild Chamber
5 Fontaines D.C. – Dogrel
6 Dakota – Here’s The 101 On How To Disappear
7 Floating Points – Crush
8 Trentemøller – Obverse
9 FKA twigs – Magdalene
10 PUP – Morbid Stuff

Benny van der Plank
De heavy metal-plaat vermengd met het karakteristieke garage en psychedelische rockgeluid van King Gizzard & The Lizard Wizard doet sterk denken aan mijn favoriete Bay Area thrashmetal-bands uit de jaren tachtig als Exodus, Slayer, Megadeth, Testament en Metallica.

1. King Gizzard & The Lizard Wizard – Infest the Rats’ Nest
2. Oh Sees – Face Stabber
3. Swans – Leaving Meaning.
4. METZ – Automat
5. Moon Duo – Stars Are The Light
6. Ty Segall – First Taste
7. Black Mountain – Destroyer
8. Life Of Agony – Sound Of Scars
9. Ploegendienst – Baba Ganoush EP
10. Tool – Fear Inoculum

Sharona Badloe
Ken je dat? Wanneer een cultureel fenomeen zo erg gehyped is dat je eigenlijk al geen zin meer hebt om het te proberen? Dat had ik dus met Girl Band. Nu wenste ik dat ik niet zo koppig was en jaren geleden al toegegeven had aan de groepsdruk. Hoewel ik de rauwe, DIY-feel van ouder werk vreemd genoeg een beetje mis, staat de even boze, maar scherper geproduceerde plaat van dit jaar bij mij al maandenlang op repeat.

1. Girl Band – The Talkies
2. Greentea Peng – Rising
3. Paracetamøl – Paracetamøl
4. Jerkcurb – Air Con Eden
5. Ty Segall – First Taste
6. Barney Artist – Bikes are Bikes
7. SiR – Chasing Summer
8. King Gizzard & The Lizard Wizard – Infest The Rats’ Nest
9. Raveena – Lucid
10. Sampa the Great – The Return

Niels Steeghs
Een titel zo pretentieus dat het eigenlijk niet bij hem past. Maar toch klopt. Andrew Bird, dit jaar mijn onbetwiste nummer één. Ontelbare keren gedraaid en het verveelt nooit. Hij was een van de eerste artiesten die ik interviewde (dertien jaar geleden alweer, toen zijn ook al prachtige The Mysterious Production of Eggs net uit was) en in gesprek met hem zijn is bijna net zo sereen als naar zijn muziek luisteren. Niemand kan zo kunstig flierefluiten, zijn spel met woorden is meesterlijk en zijn plaat – ook nu – inderdaad ragfijn. Op die verfijnde manier zo verdomd actueel en scherp over de wereld anno nu. 

1. Andrew Bird – My Finest Work Yet
2. The Mountain Goats – In League With Dragons
3. Itasca – Spring
4. I Am Oak – Osmosis
5. Marike Jager – Hey Are You OK
6. Angel Olsen – All Mirrors
7. Patrick Watson – Wave
8. Lavalu – Midair
9. Moon Duo – Stars Are the Lights
10. Christof van der Ven – You Were the Place

Anne-Marie van Rijn
Te gekke postpunk-plaat van deze band uit Dublin met praatzingende zanger. Toffe nummers als Too Real, Big en Boys In The Better Land. Ik heb de band gezien op Valkhof Festival waar er al binnen één minuut een enorme moshpit ontstond. Op dezelfde avond als Whispering Sons, waar helaas geen nieuwe plaat van verscheen in 2019, anders stond die hier ook zeker bij!

1. Fontaines D.C. – Dogrel
2. Aldous Harding – Designer
3. The Murder Capital – When I Have Fears
4. The Mystery Lights – Too Much Tension!
5. Moon Duo – Stars Are The Lights
6. DIIV – Deveiver
7. Tropical Fuck Storm – Braindrops
8. Pip Blom – Boat
9. The Sweet Release of Death – The Blissful Joy of Living
10. Lana Del Rey –  Norman Fucking Rockwell!

Bram van Duinen
Hoewel James Blake voor mij altijd al bekend staat als een van de boeiendste artiesten en producers van deze eeuw, liep hij de afgelopen jaren persoonlijk en muzikaal vast in de duisternis. Iets dat zijn albums niet altijd ten goede kwam. Het tegenkomen van zijn grote liefde, actrice Jameela Jamil, laat Blake het licht zien en stelt hem in staat om zijn mooiste en meest veelzijdige en hoopvolle album tot nu toe te maken.

1. James Blake – Assume Form
2. Fontaines D.C. – Dogrel
3. Weval – The Weight
4. Little Simz – GREY area
5. Meetsysteem – Geen Signaal
6. Tyler, The Creator – IGOR
7. Thom Yorke – Anima
8. Benny Sings – City Pop
9. Balthazar – Fever
10. Stella Donnelly – Beware Of The Dogs

Meike Jentjens
Ik had zóveel goede albums klaarstaan, maar die kwamen niet uit 2019. Zo wilde ik Singularity van Jon Hopkins uit 2018 nog eens nomineren in mijn lijstje, komt het nieuwe album van Bombay Bicycle Club pas in januari 2020 uit en is ABBA echt al lang niet meer van dit jaar. Maar wat ben ik blij dat DIIV terug is van weggeweest, dat maakte heel mijn muzikale jaar in één klap goed.

1. DIIV – Deceiver
2. Gotu Jim – Generation K
3. Tycho – Weather
4. Yak – Persuit of Momentary Happiness
5. Lana del Rey – Norman Fucking Rockwell!
6. Faberyayo – <3
7. Hot Since ’82 – 8-Track
8. M83 – DSVII
9. Four Tet – Anna Painting
10. Liam Gallagher – Why Me? Why Not.

Félice Hofhuizen
Hoewel mijn jaarlijstje dit jaar gedomineerd wordt door vrouwen, zet ik toch de plaat van Patrick Watson op nummer één. Omdat het voor mij onmogelijk is om één album voor het hele jaar aan te wijzen, kies ik voor Wave omdat mijn herinneringen aan deze plaat mij altijd bij zullen blijven. Naast dat ik Patrick Watson live een fantastische performer vind en hij muziek maakt waar ik ten alle tijden naar kan luisteren, heb ik hem dit jaar ook mogen portretteren en ontmoeten. Ze zeggen wel: ‘Never meet your heroes‘, maar dat ging in dit geval zeker niet op.

1. Patrick Watson – Wave
2. Sharon van Etten – Remind Me Tomorrow
3. The Bony King of Nowhere – Silent Days – The demo Recordings
4. Lana del Rey – Norman Fucking Rockwell!
5. Angel Olsen  – All Mirrors
6. Big Thief – Two Hands
7. Aldous Harding – Designer
8. Faye Webster – Atlanta Millionairs Club
9. Balthazar – Fever
10. Billie Eilish – When We All Fall Asleep, Where Do We Go?

Wout Bekhuis
Hoewel ik mijn keuze tussen Wave en Kiwanuka lange tijd onmogelijk achtte, geeft Patrick Watsons albumafsluiter Here Comes The River uiteindelijk de doorslag: een prachtig klein pianoliedje, dat met de magische stem van Watson en de zinderende opbouw van steeds verder aanzwellende strijkers tot grote hoogte stijgt, om toch weer klein en subtiel te eindigen. Een bloedstollend en wonderschoon nummer. Veel mooier wordt het niet.

1. Patrick Watson – Wave
2. Michael Kiwanuka – Kiwanuka
3. Elbow – Giants Of All Sizes
4. Whitney – Forever Turned Around
5. Andrew Bird – My Finest Work Yet
6. Sway Wild – Sway Wild
7. Weyes Blood – Titanic Rising
8. Finn Andrews – One Piece At A Time
9. Robin Borneman – Folklore III
10. Black Pumas – Black Pumas

Iris Luimstra
2019 was wederom een goed jaar voor hiphop. Vele uitzonderlijke producties passeerden de revue, maar zonder twijfel is IGOR mijn album van het jaar. Dit album is een geweldige rit, die de wijd uiteenlopende emoties van de liefde – en het opgeven ervan – met zich meebrengt. Elke keer als ik het opzet, keer op keer, van voor naar achter, in één zit (want dat moet bij dit album), kan ik het niet laten een traantje weg te pinken.

1. Tyler, The Creator – IGOR
2. Fontaines D.C. – Dogrel
3. JPEGMAFIA – All My Heroes Are Cornballs
4. Thom Yorke – ANIMA
5. Floating Points – Crush
6. (Sandy) Alex G – House of Sugar
7. Jenny Hval – The Practice of Love
8. Swans – leaving meaning.
9. Big Thief – U.F.O.F.
10. slowthai  – Nothing Great About Britain

Jan Rijk
De plaat van The Murder Capital staat op de eerste plaats omdat dit dé ontdekking is van afgelopen jaar met een steengoede plaat en heel fijne optredens.

1. The Murder Capital – Feeling Fades
2. Fontaines D.C. – Dogrel
3. The National – I Am Easy To Find
4. black midi – Schlagenheim
5. DIIV – Deceiver
6. Sebadoh – Act Surprised
7. Stella Donnelly – Beware Of The Dogs
8. Tacocat – This Mess Is a Place
9. A Winged Victory For The Sullen – The Undivided Five
10. Bill Callahan – Shepherd in a Sheepskin Vest

Joëlle Koorneef
Deze plaat in zijn geheel luisteren voelt als 48 minuten mijn adem inhouden, zo intens verplaats ik mij in het symfonisch uitvergrote lijden van Angel Olsen. Ze is nu niet meer alleen onze indie darling: All Mirrors heeft Angel Olsen in de internationale spotlight gezet en alle lofzang is welverdiend. (Lees hier ons interview met Angel Olsen, red.)

1. Angel Olsen – All Mirrors
2. Alex Cameron – Miami Memory
3. Fontaines D.C. – Dogrel
4. Weyes Blood – Titanic Rising
5. Sharon van Etten – Remind Me Tomorrow
6. Foals – Everything Not Saved Will Be Lost Part 2
7. Lana del Rey – Normal Fucking Rockwell!
8. Big Thief – U.F.O.F.
9. Julia Jacklin – Crushing
10. Cage the Elephant – Social Cues

Jort van Meeteren
Na het uiteenvallen van Veronica Falls ging frontvrouw Roxanne Clifford solo verder. Ze verhuisde naar Los Angeles, schoof de gitaar aan de kant en trok een rits synthesizers uit de kast, waarmee ze dit jaar onder de naam Patience het heerlijke Dizzy Spells uitbracht. De jaren tachtig liggen er in dikke klodders bovenop, maar toch is het ook onmiskenbaar haar werkstuk. Melancholische elektropop wat de klok slaat, op deze prachtplaat.

1. Patience – Dizzy Spells
2. Singapore Sling – Killer Classics
3. L’Épée – Diabolique
4. Faberyayo – <3
5. Sigrid – Sucker Punch
6. Hank & Tank – Last Call For Hank & Tank
7. Death and Vanilla – Are You A Dreamer?
8. Clinic – Wheeltappers and Shunters
9. Hatchie – Keepsake
10. Cigarettes After Sex – Cry

Mirel Masic
Ik werd instant fan nadat ik de eerste EP en het eerste album luisterde van Hælos en ik keek dus erg uit naar deze tweede release. De dynamiek in geluid en wisselende zang trok mij aan: een soort stoerdere versie van The xx, qua sound. Typisch zo’n album dat ‘s avonds op straat met goede headphones op goed tot z’n recht komt.

1. Hælos – Any Random Kindness
2. Altın Gün – Gece
3. Kultur Shock – D.R.E.A.M.
4. Nemanja – Tarot Funk
5. Virvel – Žena Sa Bradom, Patuljak, Idiot
6. Rammstein – Rammstein
7. Činčila – Bez Oblika
8. Eerie Wanda – Pet Town
9. Thom Yorke – ANIMA
10. Automatic – Signal

Reinier van der Zouw
Sommige platen zijn al goed, maar komen na een optreden pas écht tot leven. Ik vond Dogrel van Fontaines D.C. gewoon een sterke indierockplaat, zeker voor een debuut, maar na de release in april verdween hij redelijk snel weer uit mijn roulatie. Totdat ik de band op een snikhete zomerdag op Loose Ends op de NDSM-Werf zag spelen. Een ronkende, zweterige en onvergetelijke show, waarbij de hele plaat voorbij kwam en zowat ieder nummer op het podium live per direct tot moderne klassieker-status werd verheven. Sindsdien gaat zelden een dag dag voorbij zonder dat ik Big, Boys In The Better Land, Chequeless Reckless (of.. of… of…) meeschreeuw op de fiets en dat zal voorlopig ook nog wel even zo blijven, vermoed ik. (Lees hier ons interview met Fontaines D.C., red.)

1. Fontaines D.C. – Dogrel
2. De Staat – Bubble Gum
3. Sharon van Etten – Remind Me Tomorrow
4. Girl Band – The Talkies
5. clipping. – There Existed An Addiction To Blood
6. King Gizzard & The Lizard Wizard – Infest The Rats’ Nest
7. Angel Olsen – All Mirrors
8. black midi – Schlagenheim
9. Thom Yorke – Anima
10. Priests – The Seduction Of Kansas

Tess Janssen
Ik heb YAK vorig jaar tijdens Motel Mozaique door toeval gezien. Voor The Daily Indie mocht ik wat portretten maken van de band en we raakten aan de praat. De bassist vroeg of ik ook kwam kijken bij hun optreden, later op de avond. Dat heb ik toen gedaan en de dag daarna ben ik het album gaan halen. Ik vind het een hele fijne plaat omdat het bijna altijd op kan: hier en daar schuurt het wat, er staan wat rustigere nummers op en er zit veel energie in. Daarnaast vind ik de teksten te gek, ik blijf er nieuwe dingen in ontdekken.

1. YAK – Pursuit of Momentary Happiness
2. The Visual – Moments of Being
3. Shortparis – Так закалялась сталь 
4. Amber Run – Philophobia
5. DIIV – Deceiver
6. Patrick Watson – Wave
7. Föllakzoid – I
8. Kate Tempest – The Book of Traps and Lessons
9. MNNQS – Body Negative
10. Balthazar – Fever

Thijs Janssen
In simpliciteit ligt schoonheid. Een perfecte plaat om bij te ontspannen, weg te dromen, een jointje te roken, een roadtrip te maken of ondeugend door de stad te dwalen. Ik blijf alsmaar terugkomen bij Smooth Big Cat. Voor mij is dit de plaat van het jaar.

1. Dope Lemon – Smooth Big Cat
2. Avishai Cohen – Playing the Room
3. Thom Yorke – ANIMA
4. Fontaines D.C. – Dogrel
5. Mac DeMarco – Here Comes The Cowboy
6. Crows – Silver Tongues
7. Reinier Baas & Ben van Gelder – Mokum In Hi-Fi
8. Freddie Gibbs & Madlib – Bandana
9. Steve Gunn – The Unseen In Between
10. Jameszoo & Metropole Orkest – Melkweg

Tineke Klamer
Maar Tineke, jij houdt toch helemaal niet van metal? Neen, daar houd ik ook zeker niet van. Maar dit album, na het tijdens de eerste luisterbeurt op weg naar Lowlands halverwege weggedrukt te hebben omdat de boxen van mijn T3-camperbusje het niet meer trokken, kreeg twee weken later een nieuwe kans. En verdween de weken erna niet meer van Spotify en mijn platenspeler. In oktober ontdekte ik The Murder Capital, en ik verwacht dat als je mij volgend jaar weer naar mijn toppers uit 2019 vraagt, dat ik dan When I Have Fears op nummer één zet. Maar voor nu dus Infest the Rats’ Nest.

1. King Gizzard & the Lizard Wizard – Infest the Rats’ Nest
2. The Murder Capital – When I Have Fears
3. LIFE – A Picture of Good Health
4. Karen O ft. Danger Mouse – Lux Prima
5. Snapped Ankles – Stunning Luxury
6. Fontaines D.C. – Dogrel
7. Dry Cleaning – Sweet Princess EP
8. Cherry Glazerr – Stuffed and Ready
9. Crocodylus – Enjoy
10. Slowthai – Nothing Great About Britain

Vanessa Scheer
Ietwat buiten de lijntjes van de jaarlijstjes-opdracht, in deze wereld van eigen Spotify-playlists, hierbij de nummers die ik maar bleef herhalen in 2019. Supernatural van The Slow Readers Club brengt mij terug naar The Slope op die o zo fijne festivalweide van Rock Werchter.

1. The Slow Readers Club – Supernatural (Build A Tower)
2. Yonaka – Rockstar (Don’t Wait Till Tomorrow)
3. The Franklin Electric – Made It up in Your Head (In Your Head EP)
4. INXS – Mystify (Documentaire Michael Hutchence)
5. Inhaler – My Honest Face (Single release)
6. Miles Kane – Cry On My Guitar (Coup de Grace)
7. James Bay – Peer Pressure (Oh My Messy Mind)
8. Yungblud – I Love You, Will You Marry Me (21st Century Liability)
9. Stereophonics – Chaos From The Top Down (Single release)
10. Gavin James – Always (Only Ticket Home)