The Daily Indie neemt je mee op reis, volgende stop: Egypte
10 november 2020
Met eerdere specials over Zuid-Afrika en Marokko is het Afrikaanse continent tot nu toe relatief onderbelicht in deze serie. De hoogste tijd om hier verandering in te brengen. Deze week trekken we dan ook de Middellandse Zee over en leggen we aan in Egypte!
Egypte, een land met een kleine honderd miljoen inwoners in het noorden van Afrika, dat met de Nijldelta tevens een van de wonderen der natuur huisvest. Een gebied wat al enkele duizenden jaren voor het begin van onze jaartelling bewoond werd en waar wij deze week voor je op zoek gaan naar een viertal frisse bands uit het hier en nu.
Sublunary
We beginnen onze reis deze week nog niet meteen op het Afrikaanse continent. We maken eerst een korte tussenstop in het Verenigd Koninkrijk om kennis te maken met het internationale indierock-collectief Sublunary. De band is ontstaan in Egypte, maar heeft tegenwoordig ook bandleden uit Syrië, Portugal en het Verenigd Koninkrijk.
Veel materiaal heeft de band nog niet uitgebracht, tot nu toe moeten we het doen met een viertal tracks op de zelfgetitelde debuut-EP die vorig jaar verscheen. Deze vier tracks zijn al een lust voor het oor, maar zijn vooral een teken van hoeveel potentie de band heeft. Sublunary weet verschillende genres bij elkaar te gooien en te mixen tot een prettige muzikale cocktail. De band noemt het zelf een ‘head banging, hip swinging, blend of progressive rock inspired music‘, en daarmee slaat hij de spijker op zijn kop.
Foto: Abd-allah Sabry
Zeyada
Voor de volgende stop pendelen we op en neer tussen Caïro en New York, om je onderweg voor te stellen aan Rola Zeyada. In een veelal door mannen gedomineerde muziekscene in Egypte weet zij zich meer dan staande te houden met haar ingetogen indiepop. Voor haar single El Deeb en bijbehorende video, die februari van dit jaar verscheen, stond ze er dan ook op om gedurende het hele proces met een geheel vrouwelijk team te werken.
Naast El Deeb bracht dit jaar nog een tweetal andere singles uit, genaamd Beit en Fumbles. Beit en El Deeb zijn twee ingetogen, dromerige bedroompop-tracks, maar op Fumbles lijkt ze genoeg energie verzameld te hebben om de slaapkamer te verlaten. Een elektrische gitaar zingt zacht op de achtergrond, terwijl Zeyada, in het Engels deze keer, een Amy Winehouse-achtige vibe heeft.
Code Masr
Op onze derde stop stellen we je voor aan de indierock-fusion van Code Masr. Een band die in 2011, net na de Egyptische revolutie in Egypte, het levenslicht zag. De bandleden hadden naar eigen zeggen nooit het doel voor ogen om door te breken met hun band. Het was op dat moment vooral een uitlaatklep voor alle emoties van dat moment. Het was een band over en voor de revolutie. Nu zijn we inmiddels jaren verder en blijft Code Masr muziek maken waarmee ze mensen hopen te motiveren om controle over hun eigen leven te pakken en te houden.
De sound van Code Masr is een mix tussen traditionele Arabische muziek, iets wat met name in de manier van zingen tot uiting komt, en redelijk doorsnee moderne rock. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het als pure rockband waarschijnlijk snel zou verdrinken in het moeras van duizenden identiek klinkende bands, maar gelukkig is dit niet aan de orde omdat de band genoeg funk, pop en Arabische invloeden in de muziek weet te verwerken om er een uiterst interessant geheel van te maken.
Foto: Mohamed Mostafa
Hawas
We sluiten onze reis deze week af in de hoofdstad Caïro met het achtkoppige gezelschap van Hawas. De band, die zich in 2014 vormde, bracht zijn zelfgetitelde debuut-EP in juni 2015, twee maanden voor de eerste show, op de markt. Het doel van Hawas is om alternatieve muziek te maken waarin steeds gezocht wordt naar nieuwe dimensies, door middel van het mixen van verschillende genres. Iets waar de band tot op heden erg goed in is geslaagd.
Na de eerste EP heeft de band het eigenlijk voornamelijk bij het uitbrengen van singles gehouden, met uitzondering van een korte livesessie. Dit wil echter niet zeggen dat er weinig muziek verschijnt, want alleen dit jaar al bracht hij maar liefst al zeven nieuwe tracks uit. Qua sound verschilt de band van track tot track. Zo begint Hawly Tinadeely uit 2019 als een ingetogen folksong, waarna deze zich ontvouwt tot een krachtige ballad met een jankende gitaarsolo. Aan de andere kant staat dan weer de meest recente single Batal Kahreq, waar de band met een funky riffje weer een compleet andere kant op lijkt te gaan.
