Invloed van buitenaf: Lola’s Dice is een discobal in een avocado
10 november 2020
Sommige bands ademen de sfeer van een landschap of stad waarin de liedjes ontstaan. Hoe sijpelt inspiratie van buitenaf door in de muziek? In deze serie onderzoeken we de invloed van de omgeving op het creatieproces van artiesten. Vandaag de eer aan: Lola’s Dice.
Tekst & foto’s Lisanne Lentink
De eerste aflevering met Seewolf vind je hier.
Lola’s Dice maakt tropical funk met psychedelische accenten. Je stemming verbetert op slag zodra de eerste gitaarriffjes en verleidelijke ritmes klinken. Aanstekelijke energie omarmt je als kleurrijke glitterconfetti. Gitarist Pedro Navarro vergelijkt hun tropische geluid met een ananas of avocado: “Maar als je de avocado opent dan zit daar een discobal in plaats van de pit.” Bassist Hernan Labbe vertelt even later trots: “Na een optreden zei iemand een keer: het is alsof Frank Zappa latinmuziek speelt.”
Als we de omgeving van de muzikale invloeden echt willen bezoeken, dan zouden we moeten afreizen naar Venezuela en Chili, dat is uiteraard om allerlei redenen onmogelijk. Dus spreken we af op een inspirerende locatie voor de band: Earth Work Studio’s in Amsterdam. Zanger en toetsenist Javier Bohorquez: “Hier is onze muziek heel erg veranderd.” De studio is recentelijk verhuisd, volgens Lola’s Dice hangt er nog dezelfde gemoedelijke sfeer. Via een autogarage stap je de studio in. Dat is wat bevreemdend, toch kom je meteen in de juiste stemming door de vintage apparatuur, reggae uit de speakers, de verwarming op standje tropisch en het warme welkom met kopje koffie door eigenaar Ben.
Van punk naar tropical funk
Lola’s Dice startte ooit als punkband, maar dat veranderde organisch met steeds meer funk naar de tropische latin van nu. Bohorquez: “Op een gegeven moment luisterde ik bijna alleen nog maar naar bands als Meridian Brothers en Los Masters.” Bohorquez en Labbe raakten in de ban van deze tropical noise en wilden meer cumbia spelen. Door deze ommezwaai verloren ze twee drummers. Eigenlijk is Lola’s Dice nu een band zonder drummer, al speelt het ‘onofficiële bandlid’ Alex Figueira drums en percussie tijdens vrijwel alle gigs en drukt hij als hun producer een flinke stempel op de sound.
Hoe zit dat met die Latijns-Amerikaanse roots én hun interesse in punk? Bohorquez: “Als kinderen hoorden we deze muziek al. Punk, rock en ska was iets om ons daartegen af te zetten en iets anders te luisteren dan onze ouders.” Navarro heeft levendige herinneringen: “In Venezuela hebben alle bussen een soundsystem waar altijd merengue, salsa en andere latin muziek klinkt. Ik was dat helemaal zat en zette mijn koptelefoon op met punkrock. Toen ik het land verliet merkte ik dat het in West-Europa andersom was. Hier hoor je overal pop en rock en wilde ik juist salsa luisteren.”
De bandleden vertellen geanimeerd over Zuid-Amerikaanse bruiloften en hoe iedereen danst op latinmuziek, zelfs de metalgasten met grote collectie Metallica-shirts doen om twee uur ‘s nachts soepele salsapasjes op familiefeestjes. Labbe: “Dit is de muziek die altijd aanstond op de achtergrond van onze kindertijd,” maar dan nu bij Lola’s Dice met psychedelische synths en bepaalde ritmes uit de punk of discofunk. “Ik ben ook het minst latin van de band, in Chili heb je niet die afro-caribische invloeden. Als ik aan Alex laat horen wat cumbia in Chili is, dan lacht hij mij uit.”
Verbinding
Inmiddels wonen de bandleden allemaal al jaren in Nederland, wat is eigenlijk de invloed van dit kikkerlandje op hun muziek? De band is het onmiddellijk eens over dat ze deze muziek juist maken omdat ze hier wonen. Labbe: “Als we Latijns-Amerika niet hadden verlaten, dan hadden we niet de reconnection gehad met deze muziek.” Navarro: “Je bent zo ver weg. Dit helpt om opnieuw verbinding te maken. Vanaf het moment dat ik uit Venezuela vertrok merkte ik dat deze muziek altijd ergens in mijn achterhoofd zat.”
Toch ervaren ze deze directe verbinding ook als een belemmering. Bohorquez: “Het is voor ons soms lastig om lyrics te schrijven, want de teksten in latinmuziek uit de jaren zestig tot negentig waren enorm homofoob, chauvinistisch en vrouwonvriendelijk.” Labbe: “Als je in deze ritmes denkt, dan komen er automatisch teksten naar boven die je helemaal niet wilt.” De band ontwijkt dat bewust in hun muziek, ook al verstaat een groot gedeelte van het publiek helemaal geen Spaans en zeker niet de slang uit Venezuela en Chili. In hun teksten zit veel humor verwerkt. “Een van de laatste nummers gaat over een straathond die liefde vindt op het strand.”
Muzikale invloeden
Wat zijn de muzikale invloeden van de bandleden? Ieder kiest één liedje uit dat hem inspireert en wij maken portretfoto’s terwijl we samen naar dit nummer luisteren. Alle bandleden van Lola’s Dice zijn verslaafd aan het verzamelen van elpees en gelukkig zijn we in een vintage muziekstudio: een paar schuifjes omzetten en het geluid van de platenspeler klinkt door de twee ruimtes. Labbe zegt dat hij bijna niet meer heeft kunnen slapen sinds hij weet dat hij slechts één nummer moet kiezen. Bohorquez twijfelt nog en wil eerst een paar verschillende elpees luisteren die hij heeft meegenomen. Navarro reageert ongeduldig dat de andere twee nog geen keuze hebben gemaakt: “Dan ga ik eerst, hoor!”
Gitarist Pedro Navarro luisterend naar Llegaste Tarde van Los Amigos Invisibles
“Toen ik Los Amigos Invisibles voor het eerst hoorde wist ik meteen: zo wil ik ook gitaar spelen en ben ik gaan oefenen en oefenen.” Het hele nummer lang pronkt er een enorme glimlach op zijn gezicht. “Dit is mijn favoriete album van deze band, hierdoor luister ik veel minder naar rockmuziek.”
Bassist Hernan Labbe luisterend naar Peaches in Regalia van Frank Zappa
“Ik heb zoveel naar Frank Zappa geluisterd. Er is muziek en er is Zappa.” Labbe zou uren door kunnen praten over Frank Zappa, door zijn enthousiasme wil je zelf ook de rest van de dag naar Zappa luisteren. De andere bandleden vinden dit overigens geen goede keuze. “Maar als band moet je ook niet allemaal naar precies dezelfde muziek luisteren. Juist deze variatie zorgt voor zoveel verschillende inbreng.”
Zanger en toetsenist Javier Bohorquez luisterend naar Monstruo (Homenaje al Manzano) van Los Pirañas
“Dit mijn favoriete band ooit. Een powertrio. Als je ze op het podium ziet voor een optreden, dan zouden ze ook rock kunnen spelen, maar dan komt dus dit eruit.” Bohorquez drumt mee met z’n handen terwijl de psychedelische sounds uit de speakers klinken. “Zelfs deze geluiden maken ze alleen met een gitaar, geen synths.”
We zouden hier nog uren kunnen blijven zitten, terwijl ze de ene na de andere plaat opzetten en verder keuvelen over snuffelen tussen bakken vol platen bij dat winkeltje om de hoek of juist ergens op reis. Als je met Lola’s Dice praat, dan schaam je je zo, dat je het gemak en de oneindigheid van Spotify ook wel weer kunt waarderen.
