REVIEW: Cheatahs – Cheatahs

 

Het uit Londen afkomstige Cheatahs kwam al op de Daily Indie-radar toen ze in 2012 op Le Guess Who? speelde. Dat het debuutalbum verschijnt op het Wichita-label (waar onder andere ook FIDLAR, Cloud Nothings en The Cribs getekend zijn) maakte de interesse naar Cheatahs alleen maar groter. En of dat goed uitpakt!

 

Classic shoegaze
Op deze titelloze plaat gooit het viertal classic shoegaze in de blender met net zo klassieke grunge-elementen. De balans tussen zweven (shoegaze) en beuken (grunge) is de rode draad in alle nummers, wat voor een flinke bak spanning zorgt. Opener Geographic doet dit meteen formidabel door overstuurde akkoorden te rammen en lang uit te laten klinken, om in de refreinen vervolgens een hook van jewelste erin te gooien. Door het album heen zijn er genoeg liedjes die meer naar één of de andere kant leunen.

 

 

 

 

Memorabele gitaarloopjes
Wat grunge en shoegaze met elkaar gemeen hebben is de sterke popsong-basis die iedere song heeft. Onder alle gruizige gitaren en zweverige vocalen gaan bergen aan memorabele gitaarloopjes en simpele songstructuren schuil. De complexiteit die veel galm en gruis kunnen veroorzaken is hier nergens te bekennen.

 

Op papier is hetgeen wat Cheatahs doet verre van origineel, maar een heel album lang pakken de ideeën van de band wonderbaarlijk goed uit. Het is niet een opvallende plaat, maar wel een heel goede plaat met heel veel charme. Eentje voor de jaarlijstjes? Kans is groot dat Cheatahs zeker op die van mij terecht komt.
Wessel van Hulssen