New Music

Maak kennis met de utopische dystopie van Floris Lava in deze nieuwe Tremor.Session


24 september 2019

Een paar maanden terug maakten we kennis met Tremor.Sessions, een project van geluidstechnicus Daan Kandelaars. Behalve dat hij de beschikking heeft tot zijn eigen Tremor.Studio in Hilversum, weet hij ook nog eens bijzonder fijne artiesten te strikken voor de sessies die hij opneemt. Dus toen de vraag kwam of we zin hadden om weer een in première te laten gaan: waarom niet?

Na Coolboxer laat Tremor.Session nummer vier je kennis maken met Floris Lava. Dat doet wellicht niet direct een belletje rinkelen, tot je hoort dit een nieuw alter ego is van Mart Boumans. We maakten een paar jaar geleden al kennis met Boumans via zijn band Super Soakers. Daarnaast is hij kunstenaar en illustrator, speelde als gastmuzikant saxofoon bij Afterpartees en was hij vorig jaar met indiejazzproject Slack Attack op een aantal festivals te zien, waaronder Popronde en Grasnapolsky.

Met Background, het nummer dat je in de sessie hoort, richt Boumans zich op een moderne Britse soulsound, in de richting van wat we de laatste tijd hoorden bij acts als Arctic Monkeys of King Krule.

“Background, en eigenlijk daarmee Floris Lava, is een toevallige samenkomst van factoren”, vertelt Boumans. “Eerst was ik begonnen met het digitaal produceren van muziek, kwam ik in de wonderlijke wereld van jazz-akkoorden uit en dienden andere instrumenten zich aan in de zoektocht naar pols-vriendelijkere manieren van musiceren. Zoals klarinet, toetsinstrumenten en allerlei percussie. Daarnaast transformeerde m’n vorige soloproject Slack Attack tot een achtkoppige band en daarmee kwam een drang naar vrijheid kijken. Toen ik een tijdje terug de naam Floris Lava bedacht als flauwe woordgrap, bleek er nog geen artiest te zijn met deze naam. Vandaar dat ik ‘em maar snel gekaapt heb, met in m’n achterhoofd de gedachte om maandelijks iets uit te brengen. Background gaat over onverzadigbare honger, de snelle vertering van plezier en de utopische dystopie waarin we langzamerhand lijken te leven. Wat nog erger is dan het laatstgenoemde, is de illusie hebben dat we ons in de eerste verkeren.”