Nieuws

The Daily Indie’s grote survivalguide to Eurosonic/Noorderslag


14 januari 2019

Het is de derde week van januari en dat betekent dat we weer afreizen naar Groningen, steevast hét epicentrum van de Europese muziek: showcasefestival Eurosonic/Noorderslag. Van woensdag tot zaterdag spelen letterlijk honderden bands uit heel Europa op tientallen locaties in de stad. Een ware uitputtingsslag, waarbij de hele muziekscene de nieuwe grote acts van het komende jaar wil spotten. Hoe vlieg je dat als bezoeker in godsnaam aan? The Daily Indie geeft een introductiecollege, plus een hoop muziektips.

Tekst Bart Breman, Reinier van der Zouw, Midas Maas & Robin van Essel
Coverfoto Oscar Anjewierden

Eerst maar eens wat cijfers. Op ‘ESNS’ spelen meer dan 350 bands op 62 verschillende podia. Er komen meer dan veertigduizend bezoekers op af, waarvan ongeveer twintig procent werkzaam is in de muziekindustrie. Eurosonic is een Europees showcasefestival dat loopt van woensdag tot en met zaterdagmiddag. Overal in de stad staan aanstormende acts geprogrammeerd. Allemaal willen ze opvallen en allemaal hopen ze op een doorbraak, of interesse van buitenlandse boekers of labels. Hordes mensen uit de muziekindustrie slepen zich van kroeg naar kroeg om bands te bekijken, en om te borrelen en te netwerken natuurlijk. Deze boekers, platenlabels, pers en allerlei andere insiders zoeken naar de nieuwe bands die het in 2019 moeten gaan maken in de clubs en belangrijker: op de zomerfestivals. Naast de optredens zijn er allerlei Europese awardshows, borrels en conferenties, waar de muziekpro’s bij lezingen en paneldiscussies de trends uit de industrie bespreken. Kortom: op Eurosonic wordt grof gezegd bepaald welke muziek jij het komende jaar gaat zien.


Klinkt als een incrowd-feestje? Klopt helemaal, maar dat maakt het niet minder interessant voor jou, gewone sterveling. Dit is namelijk hét festival om de bands van morgen te zien. Franz Ferdinand, Dua Lipa, IDLES, Shame: ze braken allemaal door op Eurosonic. Hoewel het festival elk jaar stijf uitverkoopt, kun je er prima bij, als je maar op tijd je kaartjes haalt. Het is wel zo dat de professionals met voorrang de verschillende zalen in mogen. Het is als betalende bezoeker soms heel frustrerend om iemand met het juiste polsbandje snel naar binnen te zien wandelen, terwijl jij drie kwartier staat te wachten om uiteindelijk vijf minuten van het optreden van jouw favoriete bandje te zien. Het is part of the game. Je kunt je erop voorbereiden door een strak schema te volgen en op tijd bij bepaalde locaties te zijn. Zo maar binnenwandelen gaat je bij de populaire bands of de grote zalen gaat echt niet lukken: vooral de wachtrijen bij poppodium Vera zijn berucht.

Tsjechië en Slowakije
Elk jaar is er een focus: de organisatie kiest één of meerdere Europese landen die wat extra aandacht krijgen. Geinig, want het zorgt ervoor dat je acts uit Europese landen voorbij ziet komen waar je normaliter live niet snel mee in aanraking komt – en dat is vaak best de moeite waard. Dit jaar ligt de focus op Tsjechië en Slowakije. Wat komt daar dan zoal vandaan? Een naam die een belletje doet rinkelen is The Ills, een bloedserieus instrumentaal postrockkwartet uit Bratislava. De band speelde al eens eerder op Eurosonic en werd afgelopen jaar door de collega’s van Consequence Of Sound als favoriet bestempeld.


Ook enkele Tsjechische zendelingen zijn de moeite van het checken waard, zoals de weirde outsidermuziek van Lazer Viking en de dreampop van Manon Meurt. Het fijne aan een showcasefestival als ESNS is dat het aan de ene kant doorgaans goed is in het vatten van de tijdsgeest: ook hier zat poppy potentie, al dan niet op weg naar de Europese stadions. Zo is er bijvoorbeeld de catchy indiepop van Nvmeri, de weidse elektronica van LASS of Avec en grimy hiphop van Hellwana.

Aan de andere kant is de line-up breed en is er ook veel ruimte voor obscuurdere en experimentelere acts. Lonker See maakt onnavolgbaar vage freejazz, de industriële noise van Tittingur lijkt de moeite ook meer dan waard, net als Bohemian Cristal Instrument, futuristische orkestrale ambient met naar verluid een zeer trippy liveshow. En ten slotte gaan we zeker langs bij Isama Zing, een nevelen gehulde, experimentele producer die in zijn eigen land Slowakije het DJ-collectief annex platenlabel Mäss aanvoert dat achter diverse clubnights zit.

Hypes en must-sees
Maar elk jaar zijn er toch vooral een handjevol internationale acts die al goed en wel Groningen lijken ontstegen voordat ze er spelen. De BBC –trouwens ook aanwezig met een eigen showcase – publiceert elk jaar een lijstje met artiesten van wie zij verwachten dat ze het gaan maken. Dat gebeurt meestal ook wel.  Boy Azooga ken je al als je ons trouw volgt, Rapper Octavian speelt met het genre en is al goedgekeurd door Drake en ook Mahalia is er eentje om in de gaten te houden. De uiterst hippe R&B van de jonge Engelse doet wel wat denken aan Erykah Badu en het kan niet anders dan deze dame het ver gaat schoppen. Ook is er een hypeje rond Black Midi, ook al uit Engeland en al op sleeptouw genomen door Shame. Slechts één liedje staat er online, een liveopname van een mathematisch dwars, kriebelend postpunkliedje met wat vreemde zang. In hetzelfde straatje past Fontaines D.C. uit Ierland, met hun even dwarse als toegankelijke gitaarpop, en de catchy liedjes van Sports Team.

Wie ook maar een beetje naar België keek afgelopen jaar, kon eigenlijk niet om het Antwerpse hiphopduo blackwave. heen. Elusive stond maar liefst vier weken op de nummer een van De Afrekening, dé hitlijst van Studio Brussel: old school rapflows, soulvolle passages en jazzy melodieën zonder elektronische poetsmiddeltjes. Het duo stond bovendien op Rock Werchter, Paaspop en de Lokerse Feesten, en wel met een band van zes muzikanten om de sound live volledig tot zijn recht te laten komen.

Maar, zoals we al zeiden: naast de hypes is er zat te ontdekken dat de moeite waard is. Of ronduit weird. Alien Tango nam in keukens, slaapkamers en tal van andere plekken in zijn geboorteland Spanje geluiden op van ontstemde instrumenten, zijn lichaam en cartoons. Dat resulteerde in bijzonder dansbare glampop die The Line of Best Fit omschreef als een combinatie tussen Bee Gees, The Rocky Horror Picture Show en The Beatles. Het absurdisme houdt niet op bij de sound: de teksten zijn op zijn minst zo bijzonder.

Ook kunnen we geen chocola maken van het nogal mysterieuze backstory dat aan het Wit-Russische Weed & Dolphins wordt toegeschreven, maar wat we wel weten is dat single Mortal Kola heerlijk strak klinkt. De combinatie van het heerlijk zeurderige riffje met de droogkomische vocalen maakt het tot een instant oorwurm, die als we deze gekke Oost-Europeanen goed inschatten vast nog een stuk explosiever wordt op het podium. Feestje gegarandeerd, neem je opblaasdolfijn mee.

Tijdens de duursport die ESNS is, wil je ook gewoon regelmatig om je oren geslagen worden met venijnige riffs. Op ESNS kunnen onder andere de Fransozen van The Psychotic Monks daarvoor zorgen. Denk King Gizzard & The Lizard Wizard on steroids en met net wat meer aandacht voor het liedje en je bent er ongeveer wel. Iets minder hemeltergend zijn de uitbarstingen van landgenoten MNNQNS (‘mannequins’). Songtitels als Bored In This Town geven al aan dat je voor originaliteit hier niet echt hoeft te zijn, maar dat wil niet zeggen dat dit sterk op elkaar ingespeelde viertal niet enorm lekker uit de speakers knalt. Net als het voor eenderde uit Litouwen afkomstige Petrol Girls: feminisme, nationalisme en gender-issues zijn allemaal relevante thema’s die deze band gierend aansnijdt. De muzikale omlijsting daarbij is grotendeels wat je verwacht, al is ook de vergelijking die in de bio wordt getrokken met, jawel, Björk niet geheel uit de lucht gegrepen.

Randprogramma
Dacht je dat we er al waren? Think again, ESNS is nog groter. Want als je geen zin hebt om (toegegeven: veel) geld uit te geven aan een duur kaartje, is er een gigantisch randprogramma, waarvan een groot gedeelte gratis toegankelijk is. Veel van de bands die in het reguliere programma spelen kun je ook gratis zien op één van de vele feestjes en optredens. Het is te veel om hier allemaal op te sommen, dus halen we een aantal krenten uit de pap.

The Sounds of Young Holland-showcase van platenlabel Subroutine is al jaren één van leukste én meest relevante onderdelen van het festival met de beste bands uit de Nederlandse underground, zoals dit jaar The Avonden en The Sweet Release of Death. Ook leuk is de Garage van Klaas: in een café vlak buiten het centrum zie je dit jaar onder andere Canshaker Pi, Ploegendienst en Mark Lada’s Golden Arches. Ook kun je het hele weekend terecht in De Drie Gezusters op de Grote Markt bij Altersonic, inmiddels omgedoopt tot Pinguin Radio Showcases.

Op vrijdag is verder de showcase van Grasnapolsky X On Track Agency X Cloudhead in EM2 de moeite waard, met onder andere Anemone, The Mighty Breaks, De Likt en Indian Askin. Zaterdag wordt het rennen: Platosonic heeft steevast een enorm programma en ook de Day Party van onze collega’s van Subbacultcha! is altijd favoriet (want gratis bier!). Ook bijzonder is de expo en show rond Indie Academy in Brouwerij Martinus, het fotoboek van fotografe Jorah Terwisscha en Excelsior Recordings. Terwisscha fotografeerde afgelopen tijd diverse Nederlandse bands die ook zullen spelen, zoals Pip Blom, KIEFF, Scram C Baby en – zijn ze weer – Canshaker Pi.

Noorderslag
En dan culmineert het feest naar de zaterdagavond in De Oosterpoort voor Noorderslag. Dat is een stuk overzichtelijker, want de hele avond vindt plaats onder hetzelfde dak van dit inmiddels wat verouderde concertzalencentrum. Waar Eurosonic nog wel enigszins voor de liefhebber is, lijkt tijdens Noorderslag zo ongeveer heel Nederland in al zijn soorten en maten naar Groningen te zijn afgereisd. Je krijgt dus ook een dwarsdoorsnede van wat er speelt op Nederlands popgebied en het gaat letterlijk alle kanten op. Je ziet mega-acts als Douwe Bob, vlogster gone popster Famke Louise of de zomerse pop van Kenny B. Ook voor aanstormend talent is het the place to be, zoals voor namen als S10, Idaly en Rimon. Maar je kunt ook terecht bij TDI-favorieten als Lewsberg, Donna Blue, Thomas Azier, The Visual, Karel, Ploegendienst en Feng Suave.

Noorderslag draait losjes om de uitreiking van de Popprijs, bedoeld voor de act die het afgelopen jaar ‘het meest voor de Nederlandse pop heeft betekent’. Vorig jaar was ‘ie voor Kensington. En dit jaar? Wende Snijders? Ronnie Flex?  Eén ding is zeker. De winnaar krijgt geen bierdouche. Jarenlang was het de gewoonte om de winnaar te bekogelen met bier, een ’traditie’ die ooit was ontstaan toen 2 Unlimited werd uitgeroepen als winnaar en het publiek zich daar niet in kon vinden. In de jaren daarna werden winnaars, wat meer goedmoedig dan destijds, ook onthaald met zo’n bierdouche. Sinds enkele jaren is dat voorbij: artiesten en Giel Beelen hielden er niet van en de traditie werd beëindigd.

Maar met bier wordt er nog genoeg gegooid. Zo rond een uur of drie ’s nachts bijvoorbeeld, als iedereen dronken door de gangen van De Oosterpoort zwerft en er altijd nog wel een punkbandje te vinden waar je kunt crowdsurfen en een moshpit bij starten. En als het dan tegen vieren toch echt klaar is, wordt het feestje gewoon doorgezet bij de legendarische Kroeg van Klaas of café De Knarie. Sluitingstijden, daar doen ze niet aan in Groningen, en zeker niet aankomende, steevast véél te lange weekend.


The Daily Indie is vanzelfsprekend het hele weekend aanwezig in Groningen en doet elke dag op deze site verslag.