The Daily Indie neemt je mee op reis, volgende stop: Denemarken
22 september 2020
The Daily Indie neemt je mee op reis vanuit je luie stoel en het is alweer tijd voor onze volgende bestemming. Na vorige week te hebben vertoefd aan de Zuid-Amerikaanse westkust in Chili, leggen we deze week weer eens aan in Scandinavië: we gaan naar Denemarken!
Na eerder in deze serie al bands te hebben uitgelicht uit Zweden en Noorwegen, keren we deze week terug naar Scandinavië om een viertal onderbelichte bands te zoeken in dit land dat qua taal en landschap veel gemeen heeft met Nederland.
Boundaries
We beginnen onze reis deze week in de hoofdstad Kopenhagen met de duistere postrock van Boundaries. Een vijftal vrienden uit Kopenhagen dat muziek maakt met donkere, dreigende instrumentatie en teksten over de vergankelijkheid van het bestaan, die lijnrecht op de Deense hygge-cultuur staat. (Een lastig te vertalen belangrijke uitdrukking over de Deense volksaard die slaat op knusheid en gezelligheid, red.)
Boundaries verscheen eind 2017 ten tonele met debuutsingle Composure. In 2018 pakte de band door met de release van zijn zelfgetitelde debuut-EP, waarna er vorig jaar in de vorm van Tusk/Forgiver wederom twee duistere tracks verschenen die het beluisteren meer dan waard zijn. Hoewel de eerste plaat van dit Deense vijftal voorlopig nog op zich laat wachten, was het materiaal dat tot dusver uitgebracht werd goed genoeg om een plek te veroveren op de line-up van Eurosonic Noorderslag eerder dit jaar.
Foto: Andrea Lund Sørensen
Trader
We trekken van Kopenhagen naar het oosten en leggen aan in Aarhus. Hier maken we kennis met de in distortion ondergedompelde indierock van Trader. De band is nog maar net begonnen, maar kan aangestipt worden als eentje om in de gaten te houden. Op 8 februari 2019 speelde Trader zijn eerste show, als het voorprogramma van niemand minder dan Fontaines D.C.. Vervolgens werd later dat jaar de zelfgetitelde debuut-EP uitgebracht.
Na die eerste show en de eerste EP is de band gaan zoeken naar een eigen geluid en identiteit. Die zoektocht is te beluisteren op debuutplaat Social Life, die eerder dit jaar verscheen. Een mix van snoeiharde shoegaze-achtige indierock en langzame, donkere Nick Cave-achtige folk, aangevuld met je gebruikelijke dosis Nirvana maken het tot een album dat alle kanten opschiet in de beste zin van het woord.
Foto: Jeppe G. Andersen
Holm
We gaan door met de multi-instrumentalist Mikkel Holm-Silkjær, oftewel Holm. Sommige mensen die lijken simpelweg geboren voor een leven als muzikant, zo ook Holm, die we al kennen van zijn band Yung. Alle instrumentatie op zijn, tot nu toe, drie EP’s wordt door Holm zelf geschreven, gespeeld, opgenomen en gemixt. Het resultaat is een ruwe, maar o zo fijne lofi-DIY-sound waar menig muziekliefhebber blij van wordt.
In 2016 stuurde Holm met een zelfgetitelde EP voor het eerst muziek de wereld in. In 2018 volgde zijn tweede EP genaamd Dappled, waarna dit jaar nummer drie verscheen in de vorm van Indifferent. Naast het zelf maken van muziek is Holm ook druk het het uitbrengen van muziek van anderen, via zijn label Shordwood, en organiseert hij ook shows in Aarhus en Kopenhagen.
Tilebreaker
We sluiten onze reis deze week af met de duistere composities van Tilebreaker. De band creëert muziek die perfect dient als soundtrack voor die momenten dat je je even hermetisch af wilt sluiten van de buitenwereld. Het is donker, koud, depressief en daarin tegelijkertijd gruwelijk mooi. Dat mag ook wel, aangezien hij jaren heeft gewerkt aan het bijschaven en perfectioneren van zijn eerste en tot nu toe enige langspeler: In The Undergrowth.
Meeslepende emotionele stukken worden afgewisseld met momenten van schreeuwend gitaargeweld waarin er niet eens zozeer een wall of sound maar eerder een chamber of sound wordt gecreëerd. Het geluid baant zich een weg om je heen en laat je alleen achter in het midden van de ruimte, om te luisteren, te reflecteren en weg te dromen naar koude, donkere winterlandschappen.