TDI-Radar: Black Ends neemt je mee in zijn eigen wereld van gunkpop
29 juli 2020
Onze radar draait op volle toeren en elke week presenteren we je een band die je hoogstwaarschijnlijk nog niet kent. What a shame! Vandaag stellen we je voor aan de Amerikaanse band Black Ends, die met hun vuige rocknummers een ‘eigen’ genre hebben gecreëerd.
Wie of wat is Black Ends?
Black Ends is een Amerikaans trio uit Seattle, bestaande uit zangeres en gitarist Nicolle Swims, basgitarist en toetsenist Ben Swanson en drummer Jonny Modes. Als frontvrouw en songwriter laat Swims zich graag inspireren door haar muzikale held Kurt Cobain, maar laat ze toch een ander geluid horen dan haar favoriete band. De muziek van Black Ends kan je namelijk tegelijkertijd het gevoel van een klap in je gezicht geven, als het troostend strelen van je rug.
Met de debuut-EP Sellout zet Black Ends in maart 2019 al de toon met een onheilspellend rockgeluid dat moeilijk te vatten is. Daarom riep de band een nieuw genre in het leven onder de noemer ‘gunkpop’, dat sindsdien de muziek van Black Ends makkelijk(er) moet samenvatten. Met de nieuwe EP Stay Evil is het geluid van de Amerikaanse band nog onvoorspelbaarder geworden. Zo ontaardt het titelnummer in een prettig gestoorde gitaarchaos en gooit gastdrummer Maxwell Patterson het ritmegevoel van Live In The Sea overboord met zijn virtuoze slagwerk.
Opvallend genoeg is Swims klassiek geschoold. Deze, en haar eigen muzikale inspiratiebronnen zorgen ervoor dat ze altijd op zoek is naar een combinatie van schoonheid en obscene goorheid. Zoals Leonard Cohen an Tom Waits hun prachtige composities ‘besmeuren’ met hun schurende zang, probeert Swims dit naar eigen zeggen te doen met haar gitaarwerk. Het typische geluid van Black Ends balanceert zo tussen catchy popdeuntjes en smerig lekkere rockelementen.
Voor fans van:
YAK, black midi en The Murder Capital.
Fun fact:
In een poging haar eigen muziek te omschrijven, illustreerde Swims het geluid van Black Ends eens als ‘een fijne, warme deken, bezaaid met snot- en pisvlekken’.
Voor in je playlist:
Met twee EP’s en een handvol singles en demo’s is het oeuvre van Black Ends vrij overzichtelijk en alle nummers zijn aan te raden. In onderstaande livesessie hoor je drie prachtige uitvoeringen van nummers uit dit repertoire: Maybe When, Sellout en Peak (Lost Ya in the Silence!).
Steuntje in de rug:
Om het eigen gunkpop-genre nog maar eens kracht bij te zetten heeft de band een longsleeve ontwikkeld met de tekst ‘Black Ends is Gunk Pop’ erop. Via Bandcamp kun je dit leuke t-shirt aanschaffen en ook nog wat extra demo’s beluisteren.
