Tame Impala wordt een dagje ouder op dynamisch It Might Be Time
30 oktober 2019
Dit voorjaar leek het er even op dat een nieuw Tame Impala-album nabij was. Helaas liet meer werk op zich wachten. Maar nu, na maanden radiostilte, is Kevin Parker echt terug. Met de aankondiging van het vierde album The Slow Rush, die op 14 februari verschijnt, komt ook nog een aangenaam voorproefje: de single It Might Be Time.
Deze track volgt op teasers Borderline en Patience uit het voorjaar, waarvan alleen de eerste op de tracklist van het album voorkomt. Waar beide teasers prima maar licht verteerbare tracks waren, wekt de zwaardere kost van deze nieuwe track des te meer interesse op. Parker zet de luisteraar namelijk ouderwets op het verkeerde been en mengt geluiden uit voorgaande albums tot een heerlijke psychedelische track.
Breakfast in America
Parker maakt er geen geheim van dat hij is beïnvloed door Breakfast in America van Supertramp. De zwierige keyboard-akkoorden lijken een directe ode te zijn aan het zeventiger jaren meesterwerk. Gooi daar nog eens de voortstuwende en vervormde lofi-drumpartij op die in het refrein naar voren komt en je hebt een Parker-productie bij uitstek. Wat echter begint als een kalme en zweverige track, wordt naarmate het nummer vordert steeds dynamischer. Het voortkabbelende gevoel van tijd wordt in het laatste deel van het nummer abrupt omgezet in een soort paranoia over datzelfde tijdsbesef waarbij sirene geluiden uit de modulaire synth tot Parker lijken door te dringen.
Parker snijdt een onderwerp aan dat vaker naar voren zal komen op het album, het ouder worden en het daarmee vergaan van de tijd: ‘It might be time to face it/Nobody knows what you’ve come here for‘, zingt Parker, waarna hij zich realiseert dat hij misschien niet zo cool meer is: ‘You ain’t as fun as you used to be/You won’t recover/You ain’t as cool as you used to be‘ en vertelt in een statement dat hij ook een dagje ouder wordt: “A lot of the songs carry this idea of time passing, of seeing your life flash before your eyes, being able to see clearly your life from this point onwards. I’m being swept by this notion of time passing.”
