Le Guess Who?
7 t/m 10 november, Utrecht

Begin november staat Le Guess Who? met een de-rest-van-ons-leven-blokkerende grote, rode cirkel in onze agenda. Daarom beginnen we nu al met het aftellen naar het Utrechtse festival, door elke twee weken de deksel van de schatkist te openen en een met goud omrande act tegen het licht te houden.

Elke twee weken struinen we door het programma van Le Guess Who?, op zoek naar de acts die ons het meest opvallen en waar we direct iets ‘bij voelen’. Daarbij snuffelen we onder meer in de programma’s van de verschillende curatoren die het festival dit jaar uit heeft genodigd. In 2019 zijn dat Jenny Hval, Iris van Herpen & Salvador Breed, Moon Duo, Patrick Higgins, The Bug én Fatoumata Diawara.

In de selectie van de Malinese muzikante vinden we naast Master Soumy, MO DJ, Ahmed Ag Kaedy, en de films Yao en Mali Blues, ook Roberto SOLO Fonseca terug. Een Cubaanse pianist, producer en bandleider die negen albums uitbracht, de fusion-groep Temperamento voortbracht, in de legendarische Buena Vista Social Club speelde, door Herbie Hancock mee op tour werd gesleept en een Grammy-nominatie binnen hengelde voor zijn werk. Om maar wat te noemen.


Het geluid van Havana
Wherever people are, I want them to hear my music and say: ‘This is Roberto Fonseca.’ Onder dat motto reist Fonseca de wereld rond om mensen kennis te laten maken met zijn Afro-Cubaanse muziek. Le Guess Who? zou een droomfestival moeten zijn voor deze componist, want op het Utrechtse festival worden onze oren en breinen continu verrast met geluiden die we nog nooit binnen hebben gekregen. Vooral doorbraakalbum Yo uit 2012 is een waanzinnig testament van de muzikaliteit van Fonseca. Het lijkt wel alsof je naar een compilatiealbum luistert die de geluiden van meerdere continenten laat horen, toch komt het allemaal uit een en dezelfde geest.

De muziek van Fonseca ademt die van het eiland, waar hij niet alleen vandaan komt, maar ook nog steeds woont. Duizend-en-één geluiden die in de Havaanse straten weerkaatsen en zijn raam binnenstromen, sijpelen vervolgens in zijn muziek als water door versgemalen koffie. Wonende op een eiland met een bewogen geschiedenis en een gesloten land dat een aantal jaren ‘open’ leek te gaan toen onder meer Obama met veel bombarie langskwam en de Stones voor honderdduizenden Cubanen binnen werd gevlogen. Sindsdien is de belangstelling wat weggeëbd, maar door de muziek van Fonseca worden we weer herinnerd aan het bijzondere eiland en zijn inwoners.

Talent in de vingers
Van een vreemde heeft Fonseca het muziekmaken overigens niet, met een vader als drummer en de professionele zangeres Mercedes Cortes Alfaro als moeder, die overigens nog te horen is op zijn album Zamazu. Na een korte periode waarin hij drumlessen volgt, trekken de zwart-witte toetsen hem toch meer en speelt hij op 15-jarige leeftijd al op Jazz Plaza Festival in Havana. Langzaam maar zeker vindt hij zijn eigen stem in zijn werk en komt hij tot een Afro-Cubaanse muziekcombinatie. Waarin hij jazz, klassieke muziek, hiphop en traditionele Cubaanse muziek op de band gooit.

Ergens tijdens het rondzwerven van de wereld en zijn muziek die digitaal over de wereld stroomt, raakten de werelden van Fonseca en Diaware elkaar. Dat leidde onder meer tot het live-album At Home dat het duo een paar jaar geleden maakte. De Cubaan en de Malinese singer-songwriter namen deze op tijdens een show in het Zuid-Franse Marciac en dat leverde een merkwaardige Trans-Atlantische get together op van Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse muziek.

It starts with a rousing treatment of Diawara’s Sowa that would surely impress Stevie Wonder with its stomping jazz-funk riffs, full-tilt keyboard solos and cool vocals’, schreef The Guardian over het album. Wie weet halen de twee hem wel uit het stof voor Le Guess Who?, anderzijds: misschien juist ook weer niet en komen ze met iets totaal nieuws. Je weet het nooit in Utrecht…!

Zielvullend
Fonseca’s laatste album ABUC landde in 2016 en werd door niemand minder dan het legendarische jazzlabel Impulse! uitgebracht. In bijna een uur neemt de muzikant de luisteraar mee in de geschiedenis en het heden van Cuba plus alles wat daartussenin zit. Sounds and Colours schreef in een uitgebreide review over de plaat: ‘The musical ship of ABUC and the sonic voyage it embarks on is dotted with tranquil sections, fit for reflection whilst at other times struck by the might of the storm. Times change and music evolves. It’s no easy feat to deliver the full sound spectrum of a nation’s history in 53 minutes, but ABUC’s portrayal gives it a pretty decent stab.’ The Guardian schreef zelfs: ‘Even by his standards, ABUC is an astonishingly broad, tightly fused and incandescently delivered vision.

Zo vlak voor zijn komst naar Le Guess Who?, bracht Fonseca overigens nog een nieuwe single uit en wel AGGUA van zijn nieuwe album YESUN dat 18 oktober verschijnt. Deze amuse kun je hieronder luisteren, om te horen waar Fonseca zijn oren de laatste jaren te luisteren heeft gelegd. Over de single vertelt hij: “I wanted to represent my Cuban roots with a tumbao, and I wanted to shake up some stuff… We have a little mambo and rumba, some reggaeton and hip-hop. I’m combining all these elements to make something tender but also powerful and spiritual. This song is calling people to a party so nice it will fill your soul completely.”

Roberto SOLO Fonseca is op de zondag van Le Guess Who? te zien.


WEBSITE LE GUESS WHO? | FACEBOOK-EVENT | TICKETS

Le Guess Who?
7 t/m 10 november, Utrecht

Nadat er eerder al verschillende namen werden bevestigd, heeft Le Guess Who? vandaag de volledige lineup bekend gemaakt voor de dertiende editie, die 7 tot en met 10 november plaatsvindt in Utrecht. En man man man – waar moeten we beginnen?!

Je kent LGW? natuurlijk niet anders dan een festival dat altijd de randjes opzoekt. Niet alleen muzikaal; als bezoeker dompel je je elk jaar weer onder in ervaringen die je op geen enkel ander muzikaal evenement beleeft. Dit jaar is dat niet anders, als we een eerste blik op het volledige programma werpen.

Moderne rituele muziek
Een van de meest opvallende is een primeur: AEAEA, het nieuwe samenwerkingsproject van avant-garde componist en Le Guess Who?-curator Patrick Higgins en ambient-tovenaar Nicolas Jaar. Het is de allereerste keer dat het duo samen live te zien zal zijn. Jaar deed dit jaar (pun intended) Nederland al twee keer eerder aan, met een primeurshow op Rewire en een experimentele improvisatie in de Oude Kerk.

Puur in theorie is AEAEA ook al grensverleggend: Higgins en Jaar spelen live en resamplen elkaars muziek vervolgens digitaal. Het resultaat moet, volgens het duo, een nieuwe visie op moderne rituele muziek en elektro-akoestische experimenten zijn. Klinkt wellicht wat experimenteel inderdaad, maar we weten inmiddels dat met visionairs als Higgins en Jaar aan boord, in combinatie met de aandacht die LGW? steevast heeft voor de setting waarin dergelijke optredens worden gepresenteerd, het sowieso de moeite waard wordt.

Ian Brannan’s Hidden Musics
Ook voor het eerst te zien is Hidden Musics, een concertserie van LGW? in samenwerking met producer Ian Brennan, en een die komende jaren zal terugkeren op het festival.

Brennan reisde de hele wereld over om muzikale folklore vast te leggen die je normaliter niet op podia tegenkomt. Het festival zegt er zelf over: ‘Het is muziek die zich, ‘verscholen’ in andere delen van de wereld, met minimale invloeden van buitenaf heeft ontwikkeld, maar juist een zeer rijke, vaak eeuwenoude traditie kent. Hidden Musics sluit sterk aan bij de missie van Le Guess Who? om ondervertegenwoordigde geluiden te presenteren en haalt hiervoor een selectie muzikanten naar Utrecht die niet of nauwelijks optreden buiten hun eigen land.

Zo zie je onder andere de reed bevestigde Pakistaanse Ustad Saami, de laatst levende khayál-artiest, een muzieksoort die al sinds de dertiende eeuw wordt doorgegeven. Of het Griekse polyfone vrouwenkoor Isokratisses, de Mexicaanse mystieke muzikant La Bruja de Texcoco, en Lakha Khan, een van de laatste grootmeesters van de complexe Rajasthani folk.

Overige programma’s
Overigens kun je ook terecht bij artiesten die wellicht wat bekender in de oren klinken voor de gemiddelde TDI-lezer – maar ook hier vaak weer net effe anders dan je verwacht. De gecureerde programma’s (naast Patrick Higgins) zijn van Iris van Herpen en Salvador Breed, Jenny Hval, Moon Duo, The Bug en Fatoumata Diawara.

Daarin of daarbuiten vind je optredens van onder andere Cate Le Bon, Mykki Blanco, Aldous Harding, Efterklang, Not Waving & Dark Mark (een nieuwe samenwerking tussen de Italiaanse elektronische muzikant Alessio Natalizia en Mark Lanegan), Deerhoof samen met percussieband Tigue, beatpoet Quelle Chris, Xylouris White (een project Dirty Tree-drummer Jim White met de Griekse muzikant Georgios Xylouris). Van eigen bodem vind je onder andere thaifunkband YĪN YĪN en Rotterdams noiserocktrio The Sweet Release Of Death.

En, geloof ons: nog veel meer. Check de website van Le Guess Who? voor het gehele programma.



WEBSITE LE GUESS WHO? | FACEBOOK-EVENT | TICKETS

Le Guess Who?
7 t/m 10 november, Utrecht

Begin november staat Le Guess Who? met een – de rest van ons leven blokkerend grote rode cirkel – in onze agenda. Daarom beginnen we nu al met het aftellen naar het Utrechtse festival, door elke twee weken de deksel van de schatkist te openen en een act op de snijtafel te leggen.

We beginnen deze reeks met Oorutaichi, een artiest die we hebben geselecteerd uit het gecureerde programma van Jenny Hval. De Noorse muzikante speelt haar eigen show Jenny Hval’s Practice of Love en heeft naast de eerdergenoemde en ondefinieerbare Japanse muzikant, gekozen voor Felicia Atkinson, Haco, Lasse Marhaug, DNA? AND?, Lolina, Lone Taxidermist presents BodyVice, Moon Relay, Richard Youngs, Sarah Davachi, Sofia Jernberg, Vilde Tuv, Vivian Wang en Zia Anger’s My First Film. Aan de hand van vier thema’s ontleden we deze Japanner en zijn muziek.


Wie is Oorutaichi?
Jenny Hval gaat ons begin november flink in het diepe gooien met haar programma en met Oorutaichi hebben we een van de opvallendste en zonder meer kleurrijkste keuzes uitgekozen. Sinds 1999 is Taichi Moriguchi uit Osaka bezig met het maken van muziek, daartoe in eerste instantie aangezet door artiesten als The Doors, Aphex Twin en The Residents. Gemengd met de intensiteit van dancehall, begint hij te improviseren met taal en laat hij de melodieën uit zijn onderbewuste de vrije loop gaan.

Hij is onder meer frontman van de band Urichipangoon, wat je zeker eens moet checken als je het tof vindt wat Moriguchi solo doet, want onder de naam Oorutaichi debuteert hij in 2003 met het album Yori Yoyo. Het luisteren naar zijn soloproject is een beetje, ja, hoe leg je dat uit… Alsof hij geluiden heeft gemaakt bij het ronddraaiende wieltje als je Mac vastloopt. Zet bijvoorbeeld Futurelina maar eens op terwijl je ernaar kijkt en dan spreken we je zo dadelijk weer!

Drifting My Folklore
Mocht je inmiddels terug zijn op aarde, dan vertellen we je nog iets meer over deze soort van Japanse versie van Animal Collective gemengd met Flying Lotus. Want na zijn debuut volgde de plaat en goede Oorutaichi-gateway Drifting My Folklore die een paar jaar geleden nog opnieuw door Drag City uit is gebracht, met daarop een aantal tracks die op zijn debuut stonden plus een compositie van zijn Misen Gymanstic-EP.

Een album dat mogelijk het best samen is gevat in een reactie op Norman Records: ‘I’m not at all surprised that I just spent a good five minutes trying to work out what RPM Oorutaichi’s Drifting My Folklore should be played at. This is the kind of record that doesn’t really feel changed by speed: it’s too frantic, chaotic and endlessly colourful for you to be able to notice increments of anything, because everything is happening at once.’ Precies dat! Alsof je bent verloren in een eindeloze loop van Mario Kart’s Rainbow Road.

Genre- en grenzeloos
De muziek is eerder weleens beschreven als een soort ‘goedbedoelde buitenaardse invasie met hyperarcade-geluiden’. Maar echt uit te leggen, je had het inmiddels al een beetje door, is Oorutaichi niet. Daarvoor moet je er eigenlijk gewoon eens in duiken en het ervaren. In een mooie documentaire van Japan Society NY wordt Moriguchi tijdens een show gefilmd en interviewen ze tussendoor de genre- en grenzeloze muzikant. Daarin vertelt hij onder meer: ‘Als ik muziek maak, dan wil ik altijd voorbij bestaande genres gaan en iets maken wat niet gecategoriseerd kan worden.’

Andere projecten
Naast de muziek die hij als Oorutaichi maakt, heeft Moriguchi onder meer remixes geproduceerd van Shugo Tokumaru en I Am Robot And Proud. Dit jaar bracht hij met de bekende Japanse muzikante Wednesday Campanella het schitterende album YAKUSHIMA TREASURE uit. Een plaat die klinkt als het moment dat de aarde ontstond uit de Chaos en waar YouTube overigens een hele mooie documentaire over heeft gemaakt, inclusief Engelse ondertiteling.

Eerder maakte Moriguchi overigens ook nog eens muziek voor anime-films en muziek voor Masako Yasumoto, een Japanse danser in de voorhoede van de contemporaine dans. Het is een van de redenen waarom de muzikaliteit van Oorutaichi zo breed als de horizon op volle zee is. Moriguchi ziet wel waar zijn schip zal stranden.


WEBSITE LE GUESS WHO? | FACEBOOK-EVENT | TICKETS