REVIEW: Perfect Pussy – Say Yes To Love

 

De noise-punkers van Perfect Pussy komen ineens bovendrijven vorig jaar. Hun debuut ‘I Have Lost All Desire For Feeling’ is eigenlijk maar een demo-cassette, maar wat goed is komt snel, zeker als de Pitchforks van deze wereld er direct bovenop duiken. Even gejaagd als hun bij vlagen verontrustende bak herrie vloog Perfect Pussy thuisland Amerika door, waarbij er ondertussen aan het debuutalbum wordt gewerkt. De maar liefst 24 minuten die het album duurt bouwen voort op hun onrustige, eerdere werk.

 

Wringen en schuren doet Perfect Pussy in elk van de acht nummers. Opener Driver, argumenteerbaar het beste nummer van de plaat, wekt onrust, onmacht en woede op bij beluisteren. Het leven is geen ‘walk in the park’, maar een strijd. Een gevoel dat de schreeuwende Meredith Graves voor een groot gedeelte op haar conto mag schrijven, terwijl de daar omheen meanderende noisy gitaarerupties de rest doen. Meer hardcore nummers als Work en Advance Upon the Real voelen als wolken voor de zon, terwijl met afsluiter VII experimentele industriële noise de mijmerende vocalen van Graves omhullen.

 

 

 

 

Dat het enige rustmomentje op de plaat drie minuten onrustige ruis is, zegt alles over de drang van Perfect Pussy om te overdonderen en is zowel positief als negatief. Niet altijd heb je zin in de deprimerende overload op je oren. Bloed, zweet en tranen zitten in dit album, al dan niet letterlijk: de eerste driehonderd elpees bevatten rode sporen veroorzaakt door afgetapt bloed van zangeres Graves.
Wymer Praamstra

 

 

Het album is uit en wordt uitgebracht via Captured Tracks.