#MOMO2020: de priegelpostpunk van Deeper is de klank van depressie, verlies en genezing
6 februari 2020
Van 16 tot en met 18 april daalt er een uitgestrekte lichting vol talentvolle muzikanten neer in Rotterdam voor Motel Mozaique. Het festival dat dit jaar zijn twintigste editie viert en zoals altijd met een verrassende en diverse line-up komt. Richting het festival pikken wij regelmatig een artiest uit de line-up in onze rubriek #MOMO2020. Deze keer de vlijmscherpe priegelpunk van Deeper en het pijnlijke verhaal over de dood van hun gitarist.
In deze MOMO-serie schreven we eerder over Greentea Peng, dat verhaal lees je hier terug.
Het is momenteel dringen geblazen in de postpunk: uit alle hoeken en gaten komen er bands met dwarse sounds en een boodschap die met de wereld moet worden gedeeld. Zo nu en dan steek je in de storm je handen in de lucht en blijft er een band om je uitgestrekte vingers hangen. Zo ook Deeper. De band gaat deze maand op tour met Chicago-genoten en TDI-lievelingen Twin Peaks, daarna terug naar Amerika om onder meer op SXSW te spelen, en vervolgens naar Rotterdam om MOMO aan de tand te voelen. Het is overigens niet de eerste keer dat de band het publiek uit de Maasstad in de touwen zal hangen, zo draaide de band Left Of The Dial afgelopen oktober al binnenstebuiten met een knettershow die goed werd bezocht door fans van Preoccupations, Omni en Deerhunter.
Gitaargeworstel
De geschiedenis van de band gaat alweer terug naar 2014, toen Nic Gohl, Mike Clawson, Shiraz Bhatti en Drew McBride op zoek gingen naar een nieuw geluid. Na een tijdlang van alles tegen de muur te hebben gegooid om te kijken wat er bleef plakken, was het vervolgens vooral een gitaargeworstel om alles in evenwicht te krijgen. Aan New Commute vertelt de band daarover: “Nic and Mike both have very unique styles of guitar playing; it takes a lot of chemistry to understand how to create enough space to let everyone’s parts breathe and to create a cohesive sound.“
Met een hoop telramen, Excel-sheets en gepriegel, verscheen twee jaar geleden toch het zelfgetitelde debuutalbum en die was het wachten meer dan waard. Met een portie zelfvertrouwen, precisie en overtuiging heeft de band alles op de band weten te krijgen. De ietwat noise-nerveuze waterkolk-sound van de band werd door Pitchfork mooi omschreven als: ‘The record boasts an overall fidelity hovering somewhere between hissy claustrophobia and bracing clarity.‘
Auto-Pain en het verlies van een bandlid
Inmiddels is Deeper met de single This Heat bezig aan een nieuwe single-reeks die zal leiden naar het album Auto-Pain dat eind maart verschijnt. Het is goed te horen dat de band in de tussentijd wat inspiratie heeft gehaald uit supportshows voor onder meer Rolling Blackouts Coastal Fever en The Districts. Want al zit het nieuwe werk nog steeds vol afgeknipte gitaarriffs; het heeft meer ademruimte en de spanningsvelden krijgen meer ruimte om zich te ontwikkelen.
Het nieuwe album is daarnaast een stuk conceptueler dan het debuut en minder een verzameling songs die zo intens en gestroomlijnd mogelijk op zijn genomen. Maar boven alles is het een plaat over depressie en is het überhaupt bijzonder dat ‘ie er is gekomen, aangezien Deeper-bandlid Clawson aan einde aan zijn leven maakte tijdens de opnames van het album. De gitarist kampte al langer met depressies en gleed langzaam weg naar een plek waar hij geen uitweg meer zag. Tijdens de opnames stapte hij uit de band en eind vorig jaar uit het leven.
Jezelf door de dagen slepen
In een statement over Auto-Pain benadrukt de band dat het niet enkel een plaat is over Clawson, maar dat het in een breder perspectief gezien moet worden: “The themes became more real after he passed. I don’t want it to sound like we were writing a record solely about him or that we are trying to frame this around his death, but we feel an obligation to memorialize him and honor his memory by bringing more awareness to these themes.” Auto-Pain is in zijn geheel meer een album over hoe de bandleden zich door de dagen slepen als zij zelf door depressieve periodes gaan.
De drie bandleden hebben er hard aan gewerkt om een muzikale formule te vinden waarin dit allemaal past en de uitkomst daarvan vonden ze in de term auto-pain. Een vinding uit de koker van Aldous Huxley, die erover schrijft in zijn dystopische boek Brave New World. Hierin wordt onder meer een pijnvrije samenleving beschreven met emotioneel vlakke inwoners die worden gedrogeerd met de fictieve drug soma. Frontman Gohl speelt met de vraag of hij liever zichzelf wil zijn in een ongelukkige staat of in een emotioneel vlakke wilt leven en daardoor eigenlijk zichzelf niet meer is. “They have soma, which makes you feel nothing, but auto-pain makes you feel everything. Let’s feel everything and see what happens at the end of it”, vertelt hij in een verklaring bij het album.
Winterdepressie
Tegelijkertijd gaat het nieuwe album over manieren om uit deze situaties te komen en weer vooruit te gaan. Zo gaat de nieuwe single over een winterdepressie die je kan overvallen in Chicago en hoe groot en kleurrijk het contrast is met de lente: ‘In the dead of Chicago winter, there’s a particular withdrawal from sun exposure that presents a deep contrast to the color and excitement of the city in the summer. In This Heat we explore this lack of sun and the seasonal depression that sometimes accompanies it.’
De band heeft ervoor gekozen om door te gaan en te laten zien dat er een zeker licht aan het einde van de tunnel is. Ongetwijfeld zal de band zijn gitarist nog dagelijks missen, maar hij wordt in leven gehouden tijdens de shows en op het nieuwe album, waar Clawsons partijen nog op een aantal nummers te horen zijn.
Deeper speelt op 17 april tijdens Motel Mozaique Festival in Rotterdam.
WEBSITE MOTEL MOZAIQUE | FACEBOOK-EVENT | TICKETS