Loma: “Mark Hollis is een grote inspiratiebron voor deze plaat”
23 oktober 2020
In 2018 maakten we kennis met Loma: een project dat voortkwam uit Cross Record – het duo Emily Cross en Dan Duszynski – en Jonathan Meiburg, frontman van Shearwater. Met een titelloos album levert het gelegenheidstrio een schitterende plaat af, waarna de drie weer hun eigen weg gaan. Alles wijst erop dat de plaat een eenmalige aangelegenheid is, maar vandaag, ruim twee jaar later, is dan toch de opvolger daar. Met Emily Cross gaan we in gesprek over Loma’s tweede studioalbum: Don’t Shy Away.
Illustratie Naomi van Kuijk
De titel van het album klinkt als een geruststellende oproep van de band richting de nog onbekende luisteraar. En als een dikke tip van ondergetekende: deins niet terug voor de muziek van Loma, ook al is niet elk nummer even toegankelijk. “We schrijven meestal vanuit het moment zelf, het is niet zo dat we vooraf doelen stellen voor een nieuwe plaat, of al voor een groot gedeelte duidelijk hebben hoe de plaat moet gaan klinken. Het enige wat we vooraf tegen elkaar zeiden, is dat we op deze plaat iets meer uptempo-nummers wilden hebben, maar groter dan dat zijn de ideeën niet geweest, dus we houden ons dan ook niet bewust bezig met toegankelijkheid of complexiteit. Wie het uiteindelijk wel en niet mooi vinden, dat zien we later wel weer”, legt Cross uit.
Brian Eno: van fan naar producer
En zo verneemt Cross enkele maanden na de release van het eerste album dat Brian Eno de muziek van Loma in ieder geval wél mooi vindt. Wat heet, terwijl Eno live is te horen op BBC Radio, prijst hij het nummer Black Willow van het debuutalbum, dat in die periode met enige regelmaat door huize Eno schalt. Terwijl Cross en Duszynski in die tijd al vergevorderd zijn met het derde Cross Record-album en Meiburg aan het schrijven is voor Shearwater, herenigt het drietal zich alweer na slechts enkele maanden, in de Dandysounds Studio in Dripping Strings, Texas, waar het ook de eerste plaat opnam. Die hereniging vindt mede plaats door Eno, die toch echt groot fan blijkt en de groep aanmoedigt om opnieuw aan een langspeler te werken.
Dit doet hij echter niet alleen door zijn enthousiasme uit te spreken. Op de albumafsluiter horen we Eno ook daadwerkelijk: waar Loma verder het hele album zelf produceert, neemt Eno de productie van Homing voor zijn rekening. “Dat is trouwens wel grappig: juist bij het maken van dit nummer, hebben we geen woord gewisseld met Brian”, vertelt Cross. “We stuurden het geraamte van Homing naar hem op zonder het verder toe te lichten of vragen aan hem te stellen. Dat deed hij ook niet. Na een tijdje, ergens op een late avond, kregen we prompt het eindresultaat in onze mailbox afgeleverd. Ook Brian deed dit zonder er een woord aan vuil te maken. Ik vind het wel heel bijzonder en een eer dat hij dit heeft gedaan. Af en toe moet ik mezelf knijpen om het goed te beseffen.”
“De rest van het album hebben we inderdaad zelf geproduceerd”, gaat Cross verder. “Het schrijfproces is dit keer echt begonnen bij Dan en Jonathan, omdat ik op dat moment nog bezig was met een tour. Toen zij na een maand een aantal ‘schetsen’ hadden staan, kon ik mij er ook bijvoegen en aangeven wat ik niet mooi vond. En wat ik wél mooi vond, inderdaad (lacht). Ik ben ook blij dat, net als op het vorige album, Jonathan weer de meeste teksten heeft geschreven. Ik vind het veel fijner om andermans teksten te zingen dan mijn eigen teksten. Bij het zingen van andermans teksten voel ik mij veel vrijer en relaxter. Ook doordat mijn stem bij Loma een vertraagd afgespeelde versie is van mijn echte stem en daardoor wat lager klinkt, voelt de tekst alsof het wat verder van mij afstaat. Daardoor kan ik hier relaxter mee omgaan dan met mijn eigen teksten.”
“De arrangementen zijn voor het grootste gedeelte samengesteld door Dan en Jonathan”, licht Cross het geluid van het nieuwe album toe. “Zij zijn allebei groot fan van Mark Hollis en Talk Talk. Mark Hollis overleed vlak voor het moment dat Dan en Jonathan begonnen met schrijven, hij is een heel grote inspiratiebron voor deze plaat. Het is fijn samenwerken als je elkaar zo goed kent als wij drie, omdat we van elkaar weten welke artiesten, genres of elementen we mooi vinden. Zo is Steve Reich een van mijn favoriete componisten, maar ik heb nooit specifiek gezegd dat ik met hem in gedachten een nummer zou willen maken. Maar schijnbaar hebben Dan en Jonathan dit aangevoeld, want het repetitieve deuntje in Breaking Waves Like A Stone doet sterk aan Steve Reich denken. Dat vind ik echt geweldig! Ik houd van Steve Reich: zijn werk was voor mij de eerste muziek waar ik écht goed naar luisterde toen ikzelf begon met het maken van muziek. Hij is voor mij een grote inspiratiebron, net als minimal music in zijn algemeen.”
Dierengeluiden
Naast deze artiesten en genres laat Loma zich ook graag inspireren door dieren en de natuur. Als het gezelschap zich in de Dandysounds Studio in Texas begeeft, komen ze veel in aanraking met de wilde dieren die in de omgeving van Dripping Strings leven. “Ik vind het veel logischer om de dierengeluiden die we hier horen op te nemen in de muziek, in plaats van het buiten te sluiten. Ik vind het leuk om natuurgeluiden als muzikale elementen te beschouwen en hiermee te experimenteren. Je moet dan alleen oppassen dat het allemaal niet te cheesy wordt.”
Of al deze inspiratie gaat leiden tot een derde Loma-album, is nog even de vraag. Cross is geen fan van ver vooruitkijken en laat het liefst zoveel mogelijk op zich afkomen. “Het is natuurlijk erg jammer dat we door deze vreemde tijd niet met dit album kunnen touren, maar goed, daar doe je verder ook weinig aan”, zucht een gelaten Cross. “Ik kijk uit naar de release van Don’t Shy Away en ga daar dan maar een tijdje van genieten.” Genieten is dan ook volop mogelijk op Loma’s tweede worp. Het album, dat inderdaad de sfeer van Mark Hollis ademt, zit vol spanning, afwisseling en schoonheid. Van het hoekige Elliptical Days, via het stevige ‘experimentele sportschoolnummer’ Given A Sign tot het door natuurklanken verstilde Jenny. Het is de vraag of in navolging van Brian Eno meer fans zullen volgen.
