LIVEVERSLAG: Unknown Pleasures #2 (04 april, MC Theater)

 

Op vrijdag 4 april is het tijd voor de tweede editie van Unknown Pleasures in MC Theater, de avond die de venue samen organiseert met 3voor12/Amsterdam en The Daily Indie. Het is weer een avond vol kansen om nieuwe bands te ontdekken, en er staat van alles op het programma. Van duistere wave tot outsider pop en luchtige garage. Hieronder een verslag in tekst van Ricardo Jupijn en Wessel van Hulssen. De fotografie is verzorgd door Raoul Tonglet. 

 

Urban Grey
Het MC Theater warmt rustig op terwijl de eerste klanken in worden gezet van Urban Grey. De twee muzikanten geven zichzelf een synth- en drumsteuntje in de rug die uit de computer wordt getoverd. Op bas en elektrische gitaar wordt de duistere postpunk-toon gezet, waarbij de gaatjes dicht worden gesmeerd door de galmende vocalen die het plaatje compleet maken. Nummer na nummer komt de schwung er  meer in bij de mid-tempo grooves die de band subtiel over weet te brengen. Het tempo gaat langzaam omhoog op terwijl de zaal voller loopt. De set van de band bouwt naar weinig hoogtepunten toe, maar heeft een goede spanningsboog die tijdens de show beetgehouden wordt. Om kennelijk geen tijd te verliezen is de band al af aan het bouwen terwijl de laatste klanken uitgalmen en kan er snel verder worden gegaan met de tweede act van de avond: Yuko Yuko!

 

 

 

 

 

 

Yuko Yuko
In zijn eentje schrijft Elias Elgersma al zijn muziek en neemt hij zijn Yuko Yuko-avonturen op, maar na zijn ‘Cultlove’ EP blijkt er al snel vraag te zijn naar optredens van de Fries. Hij gaat aan de slag, vormt een live-band met vijf leden die de sound, blijkt al direct bij het eerste nummer, ontzettend goed weten te vertolken. Alle laagjes uit de muziek hebben hun eigen gezicht en komen helder naar boven drijven in de oceaan vol kolkende, catchy lo-fi geluiden. Het typerende blikkerige en tegelijkertijd warme geluid van Yuko Yuko blijft recht overeind staan en weet te intrigeren en imponeren. Het klinkt vol, dik, overtuigend en totaal niet als een band die pas een paar shows achter de rug heeft. Het hoge niveau stijgt naar hogere hoogtes, de opbouw is goed in balans, alle noten zijn raak, de bassist trekt zijn shirt uit en de show is compleet. Outsiderpop van een nieuw Nederlandse niveau. Yuko Yuko heeft het.

 

 

 

 

 

 

 

 

Apneu
De avond wordt afgesloten door ervaringsdeskundigen en indie-zwaargewichten uit Amsterdam: Apneu. Pure niets-aan-de-hand-we-zijn-hier-om-lol-te-hebben rock. Altijd snel, een lekker hoog rammel-gehalte en bij voorbaat in nummers van min twee minuten. De frontman doet een stuk ducktape onder het oog, haarband om het hoofd, de drummer tikt af, en gaan. De energieke garagerock van Apneu is live exact hetgeen wat het is en wat het moet zijn. Het is snel, rammelt aan alle kanten maar ontspoort nooit. Geen extra poespas, hier staan gewoon vier jongens op een podium die extreem aanstekelijke muziek maken. Het eindeloos melige enthousiasme van de band speelt hier een grote rol in, alsof de nummers al niet catchy genoeg zijn.