De Britse gasten van Eagulls zijn heel erg lekker bezig voor de liefhebbers van postpunk. Hun muziek klinkt beestachtig ruw, opgejaagd, angstig en lijkt wel midden in de nacht opgenomen in een spookachtig bos. Een tijdje geleden spraken we de band uit Leeds over hun heden, verleden en toekomst.
Zo, wat zijn jullie allemaal uit aan het spoken?
“Niet zoveel op het moment, we hebben vooral weinig geslapen.”
Jullie speelden onlangs op het grote showcase-festival CMJ in New York, hoe was dat en hoe spring je eruit tussen 1.400 anders shows?
“Dat was te gek, er waren best wel wat mensen bij de shows. We hebben lang gespaard en al ons geld gestoken in een pers-guerrilla, ha ha! Nee, je weet niet hoe dat soort dingen gaan, we werden wel een keer door de New York Times en Rolling Stone genoemd, dat scheelt misschien wel. Maar je moet gewoon doen wat je altijd doet. Het gaafste was toch wel dat we vuurwerk af gingen steken van een of ander duur appartement in Brooklyn en er allerlei alarmen afging en de politie verhaal kwam halen. Good times.”
Waarom moeten onze lezers jullie muziek zeker luisteren?
“Ik denk omdat het eerlijk en oprecht is, we houden niet van onzinnige bullshit rondom de band. We spelen en schrijven vanuit onszelf, hebben het niet over irrelevante zaken en ik denk dat mensen dat wel voelen.”
Hoe zijn jullie gegroeid als band de laatste paar jaar?
“We hebben er nog steeds veel plezier in, alleen we houden onze ogen wel goed open nu het steeds beter gaat met de band. We zijn vrij cynisch geworden, ook wel over de muziekindustrie en dat is ook wel terug te horen in onze muziek. Ik denk dat we veel realistischer en minder naïef zijn dan in het begin. We stoppen al onze energie nu vooral in de muziek en het toeren, want we werken hiernaast nog steeds helaas, dus we hebben echt geen tijd voor onzin.”
Ik ken jullie pas net, maar jullie komen over als aardige gasten. Waar komt die rauwe energie en gemene sound vandaan?
“Dit is de enige kans om dat te doen denk ik. Om alle adrenaline te laten stromen, niet na te hoeven denken, alles eruit te gooien en ontzettend veel plezier te maken.”
Hoe creëer je spanning in de studio?
“Dat is moeilijk te zeggen eigenlijk… Sommigen van ons wonen en werken ook nog eens samen, dus we zien elkaar soms veel te veel. En misschien ook wel omdat we, vanwege de financiën, maar een bepaalde tijd hadden om op te nemen in de studio. Op dat moment moest het simpelweg gebeuren. Ik (George Mitchell, zanger red.) had ook nog een flinke infectie op mijn borst en dat had ik pas veel te laat door, maar toen moest ik dus nog de zang opnemen.”
Volgens mij heeft dat juist wel gewerkt als ik zo naar die nummers luister!
“Misschien is dat ook wel goed geweest voor dat scherpe randje, ha ha. Toen was het in ieder geval verschrikkelijk, dat kan ik je wel vertellen.”
Nieuws single Possessed
Hebben jullie al zin in de release volgend jaar?
“Poeeeee, we spelen al die nummers al live, we kunnen echt niet wachten tot die uitkomt, man! Het is een diverse plaat geworden, wij zijn er echt heel erg blij mee.”
Wat zijn de volgende stappen?
“Heel veel toeren, de plaat uitbrengen en hopen dat we hiernaast kunnen stoppen met werken. Of ontslag krijgen, dat zou misschien ook wel prima zijn. Dan hebben we de perfecte reden om hier volledig voor te gaan.”
De zelfgetitelde debuutplaat van Eagulls komt 3 maart uit via Partisan Records
