Interview G.O.D. & Gramma: “Wij hebben het gevoel dat de muziekindustrie steeds minder vrij wordt” (Melkweg, 19 december)

Aanstaande donderdag stelt Melkweg drie underground-acts aan je voor tijdens de ontdekkingsavond RADAR. Eerder kon je daar S10, Meetsysteem, Amy Root, Arp Frique, Rimon, Fata Boom en Ploegendienst al hun eerste stappen zien zetten: 19 december is het raak met $KEER & BOO$, G.O.D. en Gramma.

Vorig jaar spraken we met Melkweg-programmeur Anna Veenstra over het RADAR-concept en de totstandkoming van deze concept-avonden waar talent een mooie kans krijgt om zichzelf in de Upstairs in de kijker te spelen.

Voor een goede voorbereiding, spreken wij met Jasper Grave, frontman van Gramma en vijftig procent van het ‘satanistische superduo‘ G.O.D. dat hij vormt met Yannick Verhoeven, die je mogelijk ook wel kent van Cairo Liberation Front. Eerder dit jaar spraken we Jasper al rondom de première van de single Stick It: een tirade tegen de hedendaagse muziekcultuur en de vertrutting van onze samenleving. Want deze gedeeltelijke doorontwikkeling van Lookapony zegt waar het op staat.

Jasper, waar ben jij allemaal mee bezig op het moment?
“Ik heb net even gesport, je moet een beetje in conditie zijn voor een show. En ik speel er natuurlijk ook twee. Verder werk ik drie dagen per week op kantoor bij de sociale woningbouwverenging, verder een keertje naar de kroeg en veel repeteren.”

Hoe verdeel je je tijd tussen die twee acts?
“We repeteren met Gramma zo’n twee keer per week, één keer om met nieuw werk bezig te zijn en eentje om de set te oefenen. G.O.D. lag eventjes stil omdat Yannick druk was met nieuw werk van Cairo Liberation Front, maar we zijn nu hard aan het werk met allerlei nieuw materiaal voor een ‘groter project’, in welke vorm dat dan ook precies uit zal komen.”

Het zijn acts die qua gevoel wel dichter bij elkaar liggen, maar qua sound enorm verschillen. Wat is het grote voordeel van het spelen in twee bands?
“Het zit in allerlei dingen, maar vooral in een vorm van vrijheid. G.O.D. is bijvoorbeeld ontstaan omdat we beiden iets heel anders wilden doen dan de bands waar we in speelden. We wilden gewoon grove shit maken, zonder dat iemand daar verder iets over te zeggen had behalve wij tweeën. En die vrijheid heb ik meegenomen naar Gramma. Als band heb je soms een beeld van hoe dingen ‘moeten’ of wat mensen van je verwachten, waardoor je jezelf onbewust vaak allerlei restricties op gaat leggen en in bepaald genre blijft hangen. Nu maakt het veel minder uit wat we maken, alles mag. We werken meer vanuit jams en de manier waarop nummers ontstaan is veel vrijer.”

Jullie kwamen er dit jaar direct stevig in met Gramma. Nieuwe single, straffe uitspraken, allerlei plannen om overal de tent af te breken: maar vervolgens werd het even stil. Wat is er gebeurd?
“Ja, onze gitarist besloot uit het niets naar Australië te gaan verhuizen en toen moesten we dus ineens iemand anders vinden. We hebben nu Koen gevonden, hij speelt ook in Tsar Bompa en is echt een reddende engel. Eind deze maand brengen we een mixtape uit met drie nieuwe nummers waar je hem op kunt horen en dat is toch echt wel effe anders.”

Hoe willen jullie die lijn vasthouden als die uit zijn?
“We zitten er wel aan te denken om opnieuw in het buitenland te gaan toeren. In Nederland hebben we nog steeds niet ons plekje gevonden, we willen gewoon niet hetzelfde rondje doen zoals een hoop bands doen, we bewandelen liever ons eigen pad. Dat kost alleen meer tijd, daar zijn we wel achter gekomen. Wij hebben het gevoel dat de muziekindustrie steeds minder vrij wordt en dat een kleine groep mensen de regels bepaald. Het gaat vaker om wie je kent dan om wat je doet. Dat is niet nieuw, maar volgens mij zou juist de muziekscene een vrije omgeving moeten zijn en zo voelt het niet.”

Maar waar zit het in dan volgens jou?
“Een hoop partijen bewegen vaak in dezelfde kringetjes. Daarom vind ik het bijvoorbeeld tof dat Melkweg een keertje bands uit het zuiden naar Amsterdam haalt. Ik heb zelf een tijdje in Amsterdam gewoond en dat is vrij zeldzaam kan ik je vertellen. Veel mensen in de industrie wonen de Randstad, komen elkaar daar tegen in de kroeg en zo worden die lijntjes vanzelf korter. Ik begrijp dat ook, het is niet vreemd, maar het is wel jammer. Er lopen hier in Eindhoven en omgeving genoeg toffe bands rond die veel cooler zijn dan wat je overal geprogrammeerd ziet staan. En het jammere is dat die acts op een gegeven moment denken: ‘laat maar, we gaan wel naar België of Duitsland.’ Veel mensen zullen denken dat ik misschien overdrijf, maar wij merken dat echt, en een hoop acts om ons heen ook.”

Het is dubbel: want jullie hebben als band echt een boodschap, dragen die duidelijk uit en bereiken daar in veel gevallen minder mensen mee dan veel acts die een handige pr-medewerker hebben: alleen hebben die in veel gevallen eigenlijk niet zoveel te melden.
“Dat is dus precies het probleem volgens mij. Ik heb het daar vaak over met Yannick van G.O.D. en die gasten in Gramma. Ik kan mij daar nogal kwaad over maken, het lijkt wel alsof mensen liever met acts werken die niet te moeilijk doen en niets aankaarten. Wij hebben het gewoon gehad met die zeikcultuur die er heerst, dat millennial-gehuil, het groepsdenken, al die vriendjespolitiek en dat zeggen we gewoon. Dat wordt kennelijk niet altijd in dank afgenomen.”

Missen we daardoor veel in Nederland denk je?
“Dat denk ik wel, ja. Kijk naar al die bands die elk jaar weer gehyped worden door alle mediaplatforms en daarna vaak niets boeiends meer uitbrengen. En wat gebeurt er dan: dan wordt er overgeschakeld naar een paar nieuwe hypes en begint het weer van voor af aan. Ik vind het schrijnend om te zien dat andere bands daardoor minder aandacht krijgen die al jaren goed werk leveren en bij zichzelf blijven.”

Jullie vallen met deze acts misschien ook net een beetje buiten allerlei ‘scenes’ of hoe je het ook wilt noemen. Net buiten ‘punk’, net niet in ‘indie’: hoe ervaar jij dat?
“Nee, met Gramma horen we nergens echt bij. Dat is ergens wel fijn, maar je wordt tegelijkertijd ook wat lastiger gevraagd om bijvoorbeeld met andere bands te spelen die in dezelfde scene zitten. Met G.O.D. is dat denk ik nog erger, daar horen we helemaal nergens bij, haha. We zitten weleens te kijken naar eventuele supportshows, maar we komen weinig tegen. We hebben weleens met Sleaford Mods gespeeld, wat erg gaaf was, maar ook daar past het eigenlijk niet eens echt bij.”

Waar werken jullie naartoe met beide acts?
“Voor ons ligt de focus op nieuwe muziek, tracks waar we helemaal achter staan en die we zelf gemaakt hebben. We gaan het zien. Een goed beginpunt zijn de afscheidsshows van Mozes and the Firstborn eind dit jaar in Effenaar, waar ze als het ware het stokje aan ons over willen dragen. Dat vind ik echt een schitterend gebaar van die jongens, dat betekent veel. En wij gaan niet weg uit Eindhoven, wij blijven gewoon doorgaan, mensen hebben ons al zo vaak doodverklaard.”

Het is ook niet altijd makkelijk om tegen de stroom in te gaan, maar het geeft wel meer voldoening als je wat voor elkaar krijgt.
“Absoluut, laat ik het zo zeggen: ik heb er een hoop slapeloze nachten van, maar uiteindelijk maak je een keuze en dan vind ik ook dat je daarachter moet blijven staan.”

---

WEBSITE MELKWEG | FACEBOOK-EVENT | TICKETS