Inspired By… Wolf Parade & Dylan Thomas
23 februari 2021
In onze serie ‘Inspired By…’ gaat Cor de Jong op zoek naar de literaire inspiratiebronnen achter popsongs. Iedere maand licht hij één schrijver of dichter uit, die op zijn of haar manier een stempel(tje) heeft gedrukt op de popmuziek. Dat kan zijn in de vorm van een citaat, een subtiel knipoogje, het terloops noemen van een titel of een naam.
Illustratie Zep de Bruyn
Spencer Krug en Dan Boeckner vormen als frontmannen van Wolf Parade een soort hedendaagse Canadese evenknie van het duo Lennon-McCartney. Op ieder album nemen ze ieder grofweg de helft van de nummers voor hun rekening. De composities van Boeckner hebben hun eigen signatuur: gitaarnummers, vaak wat meer uptempo, met een wat nerveuze en nasale zang. Spencer Krug kiest vaak voor iets meer bedachtzame muziek, gezongen op gedragen toon.
Die verschillen komen nog sterker tot uitdrukking in hun ‘side-projects’. Spencer Krug treedt ook solo op onder de naam Moonface, werkte onder dat pseudoniem ook samen met de Finse band Sinaii en was ook de voorman van Sunset Rubdown. Daarnaast maakte hij nog deel uit van Frog Eyes en Swan Lake. Een bezig baasje, dus. Dan Boeckner kennen we ook van Handsome Furs, Operations en Atlas Strategic.
Het liedje Lazarus Online is van de hand van Krug. In de tekst verwijst Krug naar een bekend gedicht van Dylan Thomas, dat we onder de songtekst van Krug hebben geplaatst.
Wolf Parade
Lazarus Online
Lazarus online
I received your message
You’re a fan of mine, your name’s Rebecca
And you’ve decided not to die
Alright
Let’s fight
Let’s rage against the night
A beautiful light at the end of the aisle
His name was Anthony
and he would dance with you
To whatever music made you both smile
Alright
Let’s fight
Let’s rage against the night
You said we’re all gonna die
And if we’re all just gonna fall like autumn leaves
Into the ultimate season
You’d rather miss him while you’re still alive
And in the summer sun on the day of his birth
You found yourself standing at the edge of the earth crying why, why, why
Like getting punched in the heart were your exact words
On describing the music you heard and now I’m the one crying
Alright
Let’s fight
Let’s rage against the night
‘Cause if we’re all gonna die
And if we’re all just gonna fall like autumn leaves
Into the ultimate season
You’d rather miss him while you’re still alive
Rather miss him with all of us crying
If we’re all just gonna fall like autumn leaves
Into some nihilistic season
Each one an ever falling reason
This ever falling down cathedral
Now I believe what I believe in
And you believe what you believe in
We’d rather miss him while we’re still alive
Dylan Thomas
Do not go gentle into that good night
Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.
Though wise men at their end know dark is right,
Because their words had forked no lightning they
Do not go gentle into that good night.
Good men, the last wave by, crying how bright
Their frail deeds might have danced in a green bay,
Rage, rage against the dying of the light.
Wild men who caught and sang the sun in flight,
And learn, too late, they grieved it on its way,
Do not go gentle into that good night.
Grave men, near death, who see with blinding sight
Blind eyes could blaze like meteors and be gay,
Rage, rage against the dying of the light.
And you, my father, there on the sad height,
Curse, bless, me now with your fierce tears, I pray.
Do not go gentle into that good night.
Rage, rage against the dying of the light.
Het gedicht van Dylan Thomas is, op het eerste gezicht, niet zo ingewikkeld. Het bestaat uit een steeds herhaalde dubbele oproep: ‘Do not go gentle into that good night’ en: ‘Rage, rage against the dying of the light.’ De nacht staat hier voor de dood. De aangesprokene wordt opgeroepen die niet te verwelkomen, maar er tegen te strijden. Wijze mensen strijden niettemin tegen de dood, al weten ze dat het onvermijdelijk en onherroepelijk is, en dat verzet geen zin heeft. Ze vechten niettemin, evenals goede mensen, wilde mensen en ernstige mensen. Pas in de laatste strofe wordt duidelijk wie de geadresseerde is: zijn vader, die stervende is.
In de film Interstellar uit 2014 van Christopher Nolan wordt het gedicht meermaals geciteerd door professor Brand (Michael Caine, red.). In deze film is het de aarde zelf die ten onder gaat, waardoor de mensheid dreigt uit te sterven. In een ultieme reddingspoging ondernemen enkele overgebleven wetenschappers van de NASA, de zogeheten ‘Lazarusmissie’, een zoektocht naar de mogelijkheid van een nieuw leven, elders, op een nog niet gevonden plek in het heelal. Het is deze missie die door professor Brand wordt uitgelegd als ‘rage against the dying of the light’. In de context van deze film wordt de nacht ook een metafoor voor het onbekende, de oneindige ruimte, die door de astronauten wordt verkend.
Lazarus Online blijft in vergelijking daarmee wat dichter bij het origineel. In het eerste couplet wordt een meisje geïntroduceerd: ‘a fan of mine’. Het gaat om ene Rebecca, die besloten heeft niet te (willen) sterven. Kennelijk was ze suïcidaal, maar is ze tot andere gedachten gekomen. Haar doodsstrijd is een andere dan die van de vader in het gedicht van Dylan Thomas, maar daarom niet minder heftig. De spreker en de aangesprokene zijn het hier ook eens, terwijl in het gedicht van Thomas het om een oproep gaat. Eentje tegen beter weten in.
Door middel van de titel sluit Wolf Parade echter niet alleen aan bij Dylan Thomas, maar ook bij Interstellar. Dat wordt ook wel in de hand gewerkt door de sombere en bombastische toonzetting van het nummer, die onwillekeurig doet denken aan de soundtrack van de film. Met de figuur van Lazarus wordt bovendien een (metaforische) terugkeer uit de dood gesuggereerd. In de film krijgt die terugkeer een bijzondere wending. Maar in Lazarus Online net zo goed In de loop van het nummer wordt namelijk duidelijk wat de beweegredenen van Rebecca zijn om verder te willen leven: ‘[…] if we’re all gonna die / And if we’re all just gonna fall like autumn leaves / Into the ultimate season / You’d rather miss him while you’re still alive’. Je kunt iemand alleen missen als je zelf verder wilt leven. Wat een treurige en toch ook troostrijke gedachte…
