I’m Alive/I’m In Love: Balthazar breekt het verleden open voor een nieuwe toekomst
26 februari 2021
Net als jullie zit ik vrij onzichtbaar thuis, tegen schermen, muren en een angstaanjagend lege zomer aan te kijken. Op deze momenten is er al tijden een liedje dat mij even optilt uit dit eenzame niemandsland. Dat mij richting de hemel duwt, op een vloedgolf vol tintelend zout dat even alles helemaal schoonspoelt.
Tekst Ricardo Jupijn
Illustratie Dalit Lymor
Ik heb het over het liedje You Won’t Come Around. Je kunt momenteel een hoop andere zaken invullen in de plaats van de ‘you’ in de titel. Want hoe langer dit geintje duurt, hoe verder ik verschrompel. Een beetje zoals die blob op de cover van het gloednieuwe album van de band. Dat is wel echt de beste visualisatie van zo’n beetje iedereen in mijn omgeving (inclusief mijzelf) in deze eindeloze lockdown: emotieloos wachtend tot we weer naar buiten mogen.
Geluk en verlichting
En dan is er dat nummer. Wat is dat toch met muziek? Met liedjes die je zo plotseling mee kunnen nemen, over kunnen nemen. Balthazar is altijd al een mengelmoes van gelukmomentjes en verlichting geweest, met You Won’t Come Around als een van de hoogtepunten tot nu toe. Je zakt weg in de bas, de zang haalt een hand door je haar en de computerbeat tikt op het ritme van je kloppende aderen. De band neemt de tijd, iets dat we tegenwoordig in overvloed hebben en toch niet zo ervaren. En al kan het een niet zonder het ander: het zit het ‘m niet in dat begin, maar in dat einde. Waar die afgeknepen, hoge stem de problemen van de aarde opzuigt en terug de zee in laat stromen. Op weg naar alle plekken, behalve deze. Het is net wat je in de tekst hoort:
I’m alive
Of:
I’m in love?
Ik hoor die eerste, waarbij ik denk aan de momenten dat ik nog leefde. Ergens aan de rand van mijn gevoelens merk ik zelfs dat er nog zachtjes een ziel knippert in mijn binnenste. Als een TL-balk in een verlaten kantoor. Door die hese zanglijnen die maar blijven golven met die net-uit-bed-stem. Iets dat iedere dag net zo goed als een overwinning voelt: dat je weer je nest uit bent gerold voor een nieuwe dag. Onderweg naar niets.
Tijd en geduld
You Won’t Come Around is duidelijk een breakup-song, maar een breuk is net zo goed het begin van iets nieuws. Je wordt immers iedere dag opnieuw geboren. Voor mij zit dit nummer in het gapende gat tussen dit leven en vooral dat vorige leven. Dan denk ik aan momenten vol lachende mensen, stralend groen gras, zonnebrillen, fonkelend water, rook en glazen vol cocktails. Ik zie beelden van oude reizen voor mij, ik voel warmte, denk aan vrienden die ik in tijden niet heb gesproken en ik voel liefde. Voor een ooit zo vol bestaan, omgeven door bekenden en onbekenden, altijd onderweg naar het volgende. Waren we te optimistisch dat het dit jaar allemaal wel weer door zou gaan zoals altijd?
Ja, een mens moet hopen en velen hebben nog genoeg tijd in hun leven. Het is op sommige dagen alleen wat makkelijker gezegd dan gedaan. Tolstoj heeft gelijk toen hij schreef: ‘De twee meest krachtige strijders zijn geduld en tijd.’ Niet voor niets is ‘lijdzaam’ een synoniem voor geduld. Je moet de kalmte bewaren, maar tijd is eindig en je krijgt het nooit meer terug. Je wilt wat van de tijd maken die je op deze bol hebt, er iets zinnigs mee doen. Ik doe mijn best, elke dag weer.
Een nieuw leven
Met momenten is het dan fijn om eventjes op te stijgen en meegenomen te worden. En te denken aan een nieuw leven, aan de mensen die we achter ons lieten en de mensen die we hopelijk snel weer zullen zien. Eén liedje, zoveel gevoelens. Neem mij mee voor een nieuw rondje.
You Won’t Come Around.
Vandaag verschijnt het nieuwe album van Balthazar, genaamd Sand.
