Indiestadt-feature: Nandi Rose Plunket met Half Waif prettig on the road to nowhere en dat het niet vanzelf gaat
17 september 2018
Indiestadt Festival
Woensdag 19, 20 & 21 september
Nandi Rose Plunkett, voorvrouw van electro-indiepopband Half Waif, ergens aan het andere eind van de wereld. Ze pendelt haar dagtraject: New York en terug, Brooklyn en terug. In 2018 verschijnt haar derde plaat Lavender, een nachtelijke ode aan vragen zonder antwoord, het dagelijkse onderweg naar nergens en het leven van haar oma. Nu houdt ze tijdens Indiestadt even halt in Amsterdam.
Deze feature verschijnt in het officiële Indiestadt-magazine dat tijdens het weekend wordt uitgedeeld.
Op haar eigen Instagram schrijft ze: ‘I lead a band called Half Waif’. Zo kan het dus ook. Verder te zien: Lavendel-tatoeage, dromerig op een bed zitten, dromerig op een pier, mist op het wateroppervlak, Nandi in een broekpak. Het alledaagse en het mistige op een tijdlijn. Luister naar Half Waif, het duidelijke en onduidelijke nemen elkaars plaats in.
Lavendel
Wie is Nandi Rose Plunkett? Amerikaans, Indisch, Iers, Zwitsers, Mens. Waar het één begint en het ander ophoudt, is niet zo belangrijk. De zaak verandert als het over Asha Chand gaat, Nandi’s grootmoeder. Niet meer op aarde, al maakte ze de aanloop naar het album nog mee. Ze verschijnt in herinneringen, in de plaattitel: Lavendel. Herinnering: oma die lavendelthee stookt op het fornuis, en dat de geur door het huis trekt. Lavendelthee. Nu de geur van afwezigheid en herinnering.
Citaat
In een interview zegt ze: “She knew I was calling the album Lavender”, zegt Plunkett. “Two weeks before she died, she sent a card to me because I was moving to a new house. She signed it: Love, Granny, with lavender in her heart.”
Dit lichaam
Gelukkig gaat de schoonheid verder dan een triestig stilzitten bij een kaarsje. Waar het één begint en het ander ophoudt is niet zo belangrijk. Over onrustige geluiden op de laatste track van het album, Ocean Scope, zingt ze: ‘I don’t wanna know how this ends / In the grand scope of things.’ ‘This’ als een onbepaald ‘dit’. Deze mensen, deze muziek, deze beweging, deze zee, dit lichaam, deze grootmoeder.
Half Waif: De bedachtzaamheid van Weyes Blood, de sirene van Natalie Prass, de afstand van St. Vincent. De schoonheid van Half Waif is complexer dan bot verdriet en pleisters, daarvoor zijn haar muzikale constructies te mooi; te voorzichtig, de herinneringen te scherp neergezet op bijvoorbeeld een liedje als Lavender Burning: ‘Watching my grandmother walk in her garden / She’s lost her hearing, does not notice the cardinal’.
Half Waif speelt tijdens Indiestadt op donderdag 20 september in Paradiso.
WEBSITE INDIESTADT | FACEBOOK-EVENT | KOOP JE INDIESTAD-PAS