In première: Cardboard Streets is het kartonnen poppenhuis van Analogue Dear

‘Een futuristische kijk op dreampop’, werd ons een tijdje geleden toegestuurd. Dan gaan we, nieuwsgierig als we zijn, toch even kijken. Het mailtje was afkomstig van Analogue Dear, een project van Sjaak Douma en dat gaat over het inderdaad fantasievolle liedje Cardboard Streets, dat vandaag bij ons in première gaat.

Een lekker elektrisch rommeltje van kapotte gitaarversterkers, Casio-beats en een oude harde schijf waar dit liedje uit 2015 ineens weer op terug werd gevonden. Een liedje dat werd gemaakt met Elke van The Grey Pants en dat thematisch een poppenhuis en zijn bewoners uiteenzet, met onderliggende gedachtes over onzelfzuchtigheid, kwetsbaarheid en alle schoonheid daartussen.

Op de single Cardboard Street laat de Rotterdamse muzikant, die eerder officiële remixen maakte van Nils Frahm en San Holo, horen wat we zoal kunnen verwachten op zijn aankomende EP Parting Thoughts. In de videoclip neemt hij ons mee naar roze-blauwe wereld vol confetti, cassettes, tekstwolkjes, mikado, bellenblaas en de wonderlijk zachte en ondertussen scherpe stem van Elke die je voor een moment afsluit van de wereld.

Hoe is het met jou en hoe gaat het met Analogue Dear? 
“Met mij persoonlijk erg goed! Als Analogue Dear kom ik net uit een lange muzikale identiteitscrisis gekropen, waarbij ik de afgelopen tijd veel heb nagedacht over artistiek versus commercieel succes, en hoe ik hier tussen wil navigeren als artiest. Vanuit een artistiek oogpunt merkte ik de laatste jaren een steeds grotere onvrede over mijn muziek, ondanks dat het commercieel gezien beter ging dan ooit. Met Cardboard Streets, en de daaruit vloeiende EP Parting Thoughts, heb ik de afgelopen maanden het intrinsieke plezier hervonden van muziek maken. Muziek maken óm het maken, zonder verwachtingen van succes of teveel stil te staan bij een gebrek hieraan. Ik lijk mij steeds meer te verzoenen met de gedachte dat Analogue Dear als project boven alles vooral artistiek bevredigend moet zijn.”

Laatst hadden we al een première van Katía, waarmee jij het label //\ hoekhuis hebt opgericht: kun je ons iets meer vertellen over dit label? 
“//\ hoekhuis wordt in eerste instantie een driemaandelijks online magazine, met steeds een andere kamer in huis als thema en vertrekpunt voor makers uit verschillende disciplines. Hier vanuit nodigen wij onder meer muzikanten, schrijvers, en filmmakers uit om een werk bij te dragen aan dit thema. Als label zal het aanvankelijk vooral in het teken staan van onze eigen releases en de muziek die voor het magazine gemaakt wordt.”

Waar gaat de nieuwe single persoonlijk over voor jou?
“Elke en ik hebben het liedje al in 2015 geschreven, maar het leek vorig jaar pas écht aan te sluiten bij waar ik op dat moment naartoe bewoog als artiest. Thematisch zet Cardboard Streets het verslag van een kartonnen poppenhuis en zijn bewoners uiteen, maar vertelt ze naar mijn idee tegelijkertijd een groter verhaal over onzelfzuchtigheid, kwetsbaarheid, en de schoonheid daartussen. Muzikaal gezien vond ik het in eerste instantie moeilijk om dit gevoel van kwetsbaarheid door te voeren in de spaarzaam gearrangeerde refreinen, waar ik normaal juist grootser en gelaagder werk.”

In hoeveel takes is het je gelukt om deze video te schieten?
“De video is een kleine ode aan de titelsequentie van cult-komedie Napoleon Dynamite. Ik heb hem een aantal keer moeten repeteren om de timing juist te krijgen, maar hij is uiteindelijk in één take opgenomen. Ondanks dat de videoclip anders doet vermoeden, heb ik ook een vrij vaste hand als mikado-speler.”

Hoe ga jij de rest van 2020 aanpakken?
“Ik ben op dit moment bezig met de laatste in een reeks aan bladmuziek gerelateerde opdrachten. De rest van het jaar staat waarschijnlijk vooral in het teken van het afmaken van een nieuwe EP die al deels is geschreven en het lanceren van //\ hoekhuis.”

---