De schoonheid van het desolate Oost-Groningse landschap vertaald in Festival Hongerige Wolf
18 juli 2019
Ergens diep in Oost-Groningen, daar waar de wereld bijna ophoudt, ligt Hongerige Wolf. Aan de rand van de Dollard, een buurtschap met nog geen tachtig inwoners. Sinds acht jaar vindt in het buurtschap het Festival Hongerige Wolf (want plaatsnaam, en sowieso al een fantastische naam voor een festival) plaats. De basisbegrippen: aards, weids en cultuur. We waren afgelopen weekend op het festival aanwezig en inderdaad: aardser en weidser dan Oost-Groningen krijg je het niet.
Festival Hongerige Wolf is opgericht door Ruth Weites en Sanne den Adel uit Amsterdam, ter gelegenheid van de dertigste verjaardag van eerstgenoemde. Toen de twee op zoek gingen naar een geschikte locatie voor deze verjaardag, want het moest ‘groots’ en anders dan anders, kwamen ze uit het geboortedorp van Ruth: Hongerige Wolf dus. In de achtertuin en de woonkamer van haar ouders werd een kleinschalig feestje georganiseerd, met muziek en cultuur. Acht jaar later is Hongerige Wolf helemaal niet zo kleinschalig meer, althans afgemeten tegen die allereerste editie: ruim tweeduizend bezoekers weten de weg naar Oost-Groningen te vinden. Ze komen niet louter uit het noorden, maar uit heel Nederland.
Tuinen als kampeerterreinen
Het mooie van het festival is dat naast de honderd vrijwilligers, uit alle windstreken, ook alle inwoners meewerken om het festival tot een succes te maken. Tuinen worden omgetoverd tot kampeerterreinen of bieden plaats aan optredens, terwijl schuren en tuinhuisjes veranderen in gezellige cafeetjes, voorstelling locaties of hotelletjes. Op maar liefst achttien locaties is er iets te beleven of te aanschouwen, waarbij zowel jong als oud aan zijn of haar trekken komt. Het festivalhart is gelegen op een schapenveld, waar de rest van het jaar een paar schapen grazen. Je treft er standjes, terrasjes en eettentjes aan, die een ruime keuze aan exotische versnaperingen aanbieden. De camping ligt even buiten het dorp, richting zeedijk. Hier ontwaak je als campinggast tussen het koren, een bijzondere ervaring.
Kortom: Hongerige Wolf is een festival waarbij de totaalbeleving voorop staat en waar stedelingen hun ogen uitkijken. Naast veel cultuur als theatervoorstellingen, literaire programma’s en installaties is er op Hongerige Wolf ook veel (nieuwe) muziek te ontdekken. Verantwoordelijk voor de muzikale invulling van het programma is Groninger Sjoerd Nijland, ook verantwoordelijk voor Popronde Groningen en in het verleden betrokken bij Oerol. Hij is geboren en getogen in de regio, maar inmiddels alweer een tijd woonachtig in de stad Groningen. “In 2011 leerde ik Ruth Weites kennen. Toen ik vernam dat zij dit aan het opzetten was heb ik gelijk mijn hulp aangeboden. Ik vond het zo vet dat hier iets gedaan werd. In 2012 voegde ik me bij het programmateam en inmiddels ben ik hier sinds drie jaar de muziekprogrammeur”, vertelt Nijland.
Geen grote namen
Op de site viel al te lezen dat je dit weekend geen grote namen hoefde te verwachten op Hongerige Wolf: ‘ontdek de ruwe schoonheid van nieuwe muziek’. Nijland bekijkt het net iets realistischer. “Het budget van dit festival is vrij laag, dus moet je creatief boeken.” Voor Hongerige Wolf heeft hij dan ook gekozen voor veel opkomende, talentvolle acts. De programmeur staat te glunderen wanneer deze opkomende artiesten een puike show neerzetten. Talentvolle acts uit drie noordelijke provincies, waaronder Friese TDI-favorieten Seewolf, Woe Blind Birds en Hilbrandt en Groningers Swinder, Small Town Bandits, The Desmonds en Het Kanaal staan dit jaar op de poster. Hier en daar worden zij aangevuld met enkele nationale ‘toppers’: The Visual, Aafke Romeijn, Umeme, Rey Tranquilo en De Kift. “De Kift is momenteel met een film bezig” zegt Nijland. De band voer dit jaar met een boot door Nederland en bezocht zo veel kleine gehuchten. Volgens Nijland wilde de band ook op Hongerige Wolf filmen. “Toen hebben we gezegd: dat kan zeker, maar wees dan ook welkom om op te treden op ons hoofdpodium.”
Naast De Kift springt ook de naam van het Duits-Canadese Sea Moya in het oog, een relatief grote vis waarmee de programmeur erg blij is. “Ik zag toevallig dat ze een klein gaatje in hun speelschema hadden,” legt Nijland trots uit, heb ze toen aangeschreven en ze wilden graag komen spelen. Niet alleen de organisatie is in z’n nopjes met het trio, ook bij het publiek vallen band en muziek goed, voor het podium wordt er lustig op los gelachen en gedanst en ook de bands zelf hebben het naar hun zin. Het reflecteert de gemoedelijke sfeer van dit festival. Hongerige Wolf mag dan klein van omvang zijn, het is een groots festivals wat betreft de sfeer. Beveiligers zijn niet of nauwelijks te bespeuren, alles gaat hier nog in goed vertrouwen, en dat wordt ook niet geschaad. Wie dacht dat Groningers stug en stijf waren, komt bedrogen uit. Festival, maar ook het dorp Hongerige Wolf is een en al gastvrijheid.
