In première: een vierjarig opnameproces aan de Oudebildtdijk, het verhaal achter debuut-EP Moonwater van Seewolf

Eind vorig jaar schreven we al over de debuutsingle en korte film van de Friese band Seewolf: Wild Winds. Vandaag brengt de band zijn EP Moonwater uit met daarop vier nummers. Maar liefst vier jaar lang werkten de heren vol toewijding aan de plaat, die ze samen met producer Ids van der Heide analoog opnamen in de studio in het huis van frontman Dolf Kuiken aan de Oudebildtdijk, op steenworpafstand van de Waddenzee. Die weidse, afgelegen locatie speelt een grote rol in de identiteit van Seewolf en de nummers op de EP. We spreken de band over zijn bijzondere en langdurige opnameproces.

Toen in 2012 de band Melanocaster uit elkaar ging, duurde het niet lang voor bandleden Dolf Kuiken (zang/gitaar) en Willem Bijma (gitaar) samen begonnen met het schrijven van nieuw werk. Al snel lag er een stapel ruwe schetsen op de plank. “Willem besloot er een jaar tussenuit te gaan en vertrok naar Australië”, vertelt Dolf. Bij terugkomst in Friesland pakten ze de draad meteen weer op, samen met bassist Auck Boersma en drummer Joop Visser. “We konden weer teruggrijpen naar de schetsen en deze aanvullen met inspiratie die Willem had opgedaan in Australië.” Het vormde het startpunt voor een nieuwe band: Seewolf. Het drietal besloot bewust nog geen grote plannen te maken, maar gewoon te blijven schrijven en schaven met een open blik en zonder concreet doel. Pas in 2015 ontstond het idee om een aantal schetsen te bundelen en een EP op te nemen.

In plaats van een moderne studio in te duiken die van alle technische gemakken voorzien is en met een producer, besloot Seewolf het anders aan te pakken. Op een manier die beter aansloot bij het schrijfproces, maar ook zeeën van tijd zou gaan kosten. Alles ten behoeve van de sound en sfeer die ze op de EP wilden vangen. Na lang zoeken vonden Dolf en Ids eindelijk de specifieke tapemachine die ze in gedachten hadden voor het opnameproces: op eBay, een Ampex MM1200 uit 1973 die, zo ontdekten ze later pas, jarenlang van dienst was geweest in de wereldberoemde Wally Heider Recording Studio in San Francisco. Die studio heeft een belangrijke rol gespeeld in de muziekcarrière van onder andere Tom Waits, Van Morrison en Grateful Death, die er stuk voor stuk hebben opgenomen.

Op de foto’s die op eBay waren geplaatst zag de tapemachine er allesbehalve aantrekkelijk uit. Hij was bedolven onder het stof en stond gestald in een oude fabriek, dus er was nog niet of nauwelijks op geboden. Schijn bedriegt, wist Dolf, dus besloot hij de eigenaar te contacten en te vragen of hij bereid was de Ampex naar Nederland te verschepen. Nee, luidde het antwoord resoluut, dus vroeg Dolf een goede vriendin uit New Orleans of zij bereid was om de machine op haar thuisadres te ontvangen. En jawel, niet veel later werd het bakbeest met een laadtruck van Burbank naar New Orleans vervoerd en vanuit daar verscheept naar Rotterdam, waar Dolf hem ophaalde en veiligstelde in zijn studio aan de Oudebildtdijk.

Wat volgde was een ellenlang opnameproces dat met vallen en opstaan doorstaan werd. De droom om zelf een EP op te nemen en volledige controle te hebben over de sound zonder tikkende klok op de achtergrond – zoals bij veel opnameprocessen wel het geval is – werd werkelijkheid, maar het opnameproces ging niet bepaald van een leien dakje. Het afstellen en werkbaar maken van de tapemachine kostte Dolf en Ids maanden tijd, vanwege hun gebrek aan ervaring met opnemen op deze wijze. “We hadden dat wel wat onderschat”, geeft Dolf toe. “Er komen zoveel aspecten kijken bij het opnemen met een tapemachine. Het is echt een ambacht die ik mezelf heb moeten aanleren door middel van heel veel inlezen en uitproberen.”

Het kwam met regelmaat voor dat de machine tijdens een opnamesessie vastliep. Het traceren van het probleem en het oplossen daarvan was in zo’n geval vaak erg tijdrovend, wat de nodige frustraties en twijfels veroorzaakte bij de bandleden. Vooral omdat zij, vanwege studies en banen, geen tijd in overvloed hadden om opnamedagen in te passen. “We hebben die machine regelmatig vervloekt”, lacht Joop. “We bleven het uiteindelijk allemaal eens over het feit dat de analoge sound gewoon het beste bij ons paste.” En zo kwam het voor dat er dagenlang allerlei fora werden afgestruind om uiteindelijk een technisch mankement te kunnen verhelpen met een onderdeel dat uit China moest komen.

Tijd. Misschien wel het belangrijkste aspect van het schrijf- en opnameproces van Seewolf. Niets ging overhaast. De band heeft zich nooit het vuur aan de schenen laten leggen, want kwaliteit gaat boven alles. Dat horen we ook terug in de nummers op de EP, waarvan de meerderheid meer dan vijf minuten duurt. De single Wild Winds, die ons vorig jaar kennis liet maken met Seewolf, duurt zelfs een ruime negen minuten. Best gedurfd, zo’n lengte voor een single, in een tijd waarin veel bands netjes tussen de drie en vier minuten blijven met hun nummers. Al lijkt het misschien op een bewust statement, dat is het niet per se. “We volgen gewoon het verhaal van een nummer”, legt Dolf uit. “En dat is pas klaar als het op onze manier verteld is. Onze nummers vormen zichzelf en over de lengte van een nummer denken we nooit na.” “Hoe lang een nummer duurt is nooit echt een keuze”, bevestigt Willem. “En daarnaast is het ook best goed om je als band – en als mens – vooral niet te veel te laten leiden door wat anderen doen of zeggen.”

De mentaliteit van de band wordt flink gevoed door de omgeving waarin ze muziek schrijven en opnemen. “Er wonen veel kunstenaars aan de Oudebildtdijk”, vertelt bassist Bram Welbedacht, die zich zo’n 2,5 jaar geleden bij de band voegde. “En dat heeft een reden. De omgeving is prachtig en ontzettend dynamisch. Dat is inspirerend. ’s Zomers barst het hier van de kleuren, maar ’s winters voelt de omgeving bijna desolaat aan.” Dolf vult aan: “Ze zeggen wel eens dat mensen die bij de kust wonen erg sfeergevoelig zijn. Dat hoor en voel je ook terug in de klanken van onze muziek en in onze teksten, die waarschijnlijk andere onderwerpen hebben dan de teksten van een band uit een drukke stad. De weidse uitzichten over de aardappel- en graanvelden hoor je terug in de uitgestrekte gitaarpartijen van Willem. De eenzaamheid die soms komt met het wonen op het geïsoleerde platteland hoor je terug in de teksten.” De omgeving is in alle opzichten verwikkeld met de muziek.

Ook al ging het opnemen zo nu en dan met horten en stoten, inmiddels omarmt de band het bijzondere en tijdrovende opnameproces volledig. Het viertal is zelfs van plan hun volgende plaat op dezelfde manier op te nemen. “De tapemachine is een belangrijk onderdeel van Seewolf geworden”, zegt Willem, waarna hij lachend aanvult: “Ik denk niet dat ik vóór had gestemd als mij vooraf verteld was dat het opnemen met die machine zoveel tijd zou gaan kosten, dus het is maar goed dat we dat gaandeweg pas ondervonden. Met het resultaat zijn we ontzettend tevreden.”  

En dan de toekomstvisie. Stiekeme ambities zijn er wel, die schemeren al snel door als de band Popronde noemt, maar ook het vinden van een goed label en spelen over de grens. Toch is er ook altijd die Friese nuchterheid en kalmte die tot nu toe de leidende factor vormden. Willem: “Wie weet wat Moonwater ons brengt, ik denk er niet te veel over na. Ik ben vooral benieuwd naar wat er gebeurt als we gewoon ons ding blijven doen.”