Belgenrinkel: maandelijkse muzikale parels van onze zuiderburen
30 september 2021
Het is natuurlijk geen geheim dat er muzikaal ontzettend veel moois wordt gemaakt bij onze zuiderburen. Bovendien beschikt onze Belgische correspondent John over een bijzonder eclectische smaak, dus vroegen we hem om elke maand een aantal vers ontdekte muzikale parels te tippen. Hier is zijn collectie van september.
Meer Belgenrinkel nodig? Hier vind je alle vorige edities van de rubriek terug!
Rumours
Een zekere Stefanie Mannaerts mishandelt bij een bandje genaamd Brutus (iemand?) zowel haar drumvellen als stembanden. Aan een razend tempo wordt dit trio van hot naar her gesleurd, alsof er nù alles uitgeperst moet worden. De muziekindustrie is een weerspiegeling van ons leven: jachtig en gehaast, met de pauzeknop soms net buiten bereik. Enter Rumours (coverfoto), een project met goede vriendin Hannah Vandenbussche (zang): weg met gitaren en drums, focus op synths en samplers én het pure plezier van muziek maken. Héél andere muziek ook. Stop Crying gaat rustig van start tot een (trap)beat het nummer drive geeft en richting een episch slot stuwt. Geen Rumours echter, zonder een portie melancholie en duisternis.
Slow Crush
Slow Crush is een vat vol tegenstellingen en dat begint reeds bij de naam: er is namelijk helemaal niets ‘slow’ aan deze ‘crush’. Hush, de leadsingle van het nieuwe album van de band, zet de lijn van het debuut voort: hemels mooie melodieën gedragen door een zware gitaarmuur. De zachte, dromerige zanglijnen van Isa Holliday klinken als een ademzucht en zijn verweven met een voorzichtig stuwende ritmesectie. Het klinkt misschien allemaal net iets subtieler dan voordien, maar dat komt de song enkel maar ten goede. Het geweld heeft plaatsgemaakt voor een gecontroleerde kracht, met hetzelfde resultaat als voordien. Hush verschijnt op 22 oktober via Church Road Records.
Ramkot
Geen band in België die muziek maakt waarop het zowel heerlijk headbangen als doldwaas dansen is. Bullshit, er zijn er nog hoor, maar Ramkot is wat mij betreft echter één van de allerleukste nieuwe bands van het moment. Met een tijdloos geluid, een sound die zich als een wurm in je oor nestelt en het beste medicijn biedt tegen een dip. Dat je er verdomme vrolijk van wordt. En ja, de invloeden liggen er vingerdik op, but who cares? It’s only rock-‘n-roll after all. De nieuwe EP van Ramkot verschijnt begin november.
Wanthanee
Laat me met deze in Thailand geboren indiepopzangeres wat gas terugnemen. Wanthanee klinkt als een figuur uit een Disney-sprookje en ze begon dan ook op haar vierde liedjes te zingen uit, jawel, Sneeuwwitje. Een vriend van de familie hoorde het, vertelde het aan oma, blablabla, en in 2016 won Wanthanee De Nieuwe Lichting van StuBru. Daarna verdween ze van het toneel en nam de tijd om nummers te schrijven. Een slimme beslissing, gezien de artieste nu een pak sterker in haar schoenen staat. Ze verblijdde de wereld genaamd Vlaanderen reeds met enkele goede nummers, om mij uiteindelijk in te pakken met dit intens warme liedje. Cold Summers wordt mooi opgebouwd met subtiele percussie, een akoestische gitaar, bas, dromerige soundscapes en warme strijkers. Uiteindelijk is het toch haar stem die het meest aandacht trekt. Haar debuutalbum verschijnt op 22 oktober via V2 Records.
Hippotraktor
Laat me afronden met een muilpeer. Maar dit past toch helemaal niet bij TDI? Helemaal gelijk, maar het past wel in deze rubriek, punt! Hippotraktor staat voor een blend van snoeiharde, in-your-face prog-post-groovemetal. Hondsbrutaal en toch uiterst sfeervol, zoals sterke hedendaagse metal nu eenmaal moet zijn. Vette grooves en riffs domineren, naast stuwende drums en natuurlijk agressieve vocals. Toch is er ook ruimte voor subtiele wendingen en bridges, wat de dynamiek enkel ten goede komt. Als dit nummer de voorbode is van wat we op 15 oktober mogen verwachten, dan kan de tijd niet vlug genoeg passeren. Ik weet nu al wie er op Alcatraz 2022 niet mag ontbreken in La Morgue! Meridian verschijnt op 15 oktober via Pelagic Records.