Live

We gingen backstage bij IDLES in EKKO en wat er toen gebeurde geloof je nooit


28 november 2017

De Britse postpunk/rock band IDLES laat van een podium niets heel. Als bandleden Adam Devonshire (bas), Mark Bowen (gitaar), Lee Kiernan (gitaar) en Jon Beavis (drums) misschien nog stukjes laten staan, maakt frontman Talbot het werk wel af met sterke, politiek georiënteerde en schaamteloze teksten.

Hoe de mannen zichzelf omschrijven is eigenlijk ook niet te vertalen en kan alleen maar letterlijk worden overgenomen. ‘At a point of uncertainty, IDLES bring you concise carnage. At a time of lies, IDLES bring you honesty. At a time of body shaming and Photoshop, IDLES bring you a visceral barrage of joyous bile. At a time of The Kardashians, IDLES bring you a story of working hard for what and who you love. In a time of polarised politics and murky waters; IDLES and bands like them are needed to remind people that it’s ok to dance and laugh and sing in the face of adversity.‘ IDLES speelde afgelopen vrijdag in een uitverkocht EKKO en wij namen niet alleen een kijkje bij de show, maar ook achter de schermen.

Hoewel ze op het podium staan alsof ze bezeten zijn, of knettergek, is het vijftal nog steeds typisch Brits; vriendelijk, beleefd en dankbaar. Iedereen die helpt, of dit nu met het dragen van flight cases, de soundcheck, of iemand die een grote zak pepernoten meeneemt is, wordt uitvoering en welgemeend bedankt. Ze zitten midden in hun eigen headlinetour, speelden een avond eerder nog in London, hebben als support act al wat grote dingen mee mogen maken (zo speelden ze als voorprogramma van de afscheidstour van The Maccabees en in Madrid bij The Prodigy) maar er is niets dat de mannen niet zelf doen.

 

Er worden grapjes gemaakt tijdens de soundcheck en aan de manier waarop ze met elkaar  communiceren is te merken dat het een hechte groep vrienden is. Ze werken ook bijzonder efficiënt, wat betekent dat ze maar liefst een half uur voorlopen op schema. Dit laat weer ruimte laat voor gesprekken, grappen en grollen, in de rookruimte of een nog net niet geheel donkere kleedkamer. Er is vrij weinig te gek voor de mannen. Joe en Mark worden gevraagd een filmpje op te nemen voor het Paard van Troje, als teaser voor Grauzone festival in februari, waar de band speelt. Op de foto vinden ze ook niet erg. Tussendoor gaan gesprekken over allerlei onderwerpen: van voetbal tot Brexit, van het Sinterklaas-debat tot het tourleven.\

 

Voor het spelen van hun eigen set liggen ze te gieren van het lachen wanneer Mark, met gekke stemmetjes, de meest bizar seksverhalen voorleest. Ze nemen nog even de tijd om bij support act The Sweet Release of Death te kijken, bouwen zelf om, en verschijnen dan (bijna) geheel in het wit op het podium. De zaal is al snel te klein, de moshpit begint al bij het tweede nummer en stopt pas wanneer de band bezweet en buiten adem het publiek bedankt.