Uit de stoffige onderbuik van Amerika: gracieus verjaren met Califone’s Bandicoot
20 februari 2020
Onrecht: twintig-plus jaren aan de weg timmeren, de één na de andere schone vrucht afwerpen en het dan niet verder schoppen dan een minuscuul podium op (vooruit dan toch) Le Guess Who?, editie 2013. Gelukkig hebben we de opnames nog: drie stoffige houthakkers uit de onderbuik van Amerika. En weer op het vliegtuig, terug naar huis. Califone is het soort band dat, al dan niet door eigen toedoen, alleen nog maar kan gedijen in de schemer.
Dansen: zeven jaar na de prachtige folkplaat Stitches dan toch weer een teken van leven geven met de nieuwe single Bandicoot. Als een nogal traag afgestelde vuurtoren met een draaicirkel van zeven jaar. Aan de positieve kant: zeven jaar geleden zong frontman Tim Rutil al op A Thin Skin of Bullfight Dust: ‘Every seven years / we become another‘, waarmee Bandicoot slechts voor de derde keer een nieuw begin van het bandleven markeert. Geen wonder dat de band op nieuwe single zowel oud als vreemd vitaal klinkt.
Opgegraven en springlevend.
De omhoog geschroefde vocalen hangen hoog en vreemd, waaronder een octaaf lager iemand dezelfde tekst mee mompelt: ‘Hold steady / hold steady / hold steady.’ Waaruit bijvoorbeeld op te maken valt dat gracieus verjaren vooral een zaak van balans is, en vrij bewegen, met in dit geval een rondpompende bas en gospelorgels.
Het is een prettig weerzien.
Bandicoot is de derde single het op 21 februari op Jealous Butcher Records te verschijnen album Echo Mine.
