Tourblog AWKWARD i @ New York Indie Week: “I had my booger hook on the bang-switch! Man, it was go time!”

Djurre de Haan ging vorige maand richting New York om op de New Yorkse Indie Week te spelen. De muzikant die je mogelijk beter kent als AWKWARD i, deelt in een speciale tourreportage zijn avonturen die hij beleefde in de Verenigde Staten.

We volgen AWKWARD i al langer, zo presenteerden wij eind 2017 nog een show van de muzikant in Burgerweeshuis en hadden we een persoonlijk gespreken naar aanloop van die show. Vorig jaar verscheen zijn nieuwe album KYD, die het eveneens schitterende Everything On Wheels uit 2011 opvolgde.

Nu is het tijd voor nieuwe avonturen en laten we vanaf de volgende alinea het woord aan De Haan, die ons aan de hand neemt door de Big Apple tijdens de Indie Week.

Maandag 17 juni
Ik vlieg vandaag vanuit New Orleans naar New York om deel te nemen aan de Indie Week, een showcasefestival. Ik speel een aantal optredens en doe een aantal sessies, maar daarnaast ben ik als ‘self managed artist’ onderdeel van het Dutch Music Export delegate-programma. Het leek mij pittig om alles in mijn eentje te doen, daarom ben ik eerst naar New Orleans gevlogen om vriend en tourmanager Todd Shelton op te halen.

Voordat we naar New York vliegen, gaan we ceremonieel op bezoek bij het graf van Gram Parsons, die in New Orleans door zijn vader is herbegraven. In de brandende hitte spelen Todd en ik Hickory Wind onder het genot van waterig, maar ijskoud bier. We laten in de koperen hand op de grafsteen van Gram een knalgeel plectrum achter.

In New York aangekomen worden we meteen geconfronteerd met een enorm ondoorgrondelijk hartinfarct van auto’s die al toeterend een weg proberen te banen over de enige eenbaansweg die ons van vliegveld La Guardia naar de ring van New York leidt. We huren een appartement in East-Williamsburg, een licht verhipte Soprano’s-wijk. We zoeken een buurtcafé, een goede Italiaan en gaan op tijd naar bed omdat we dinsdagochtend bij het Nederlandse consulaat in Manhattan verwacht worden voor de eerste seminar.

Dinsdag 18 juni
Op dat seminar komen we twintig minuten te laat aan omdat we de fout maakten om met een Uber naar Manhattan te gaan. We vallen meteen midden in een vakkundige verhandeling over juridische en visa-aangelegenheden. In dat laatste had ik mij in Nederland ook al wat verdiept voordat ik besloot om uiteindelijk toch gewoon, met het nodige risico, als tourist naar de Verenigde Staten af te reizen. Zonder werkvergunning, dus. Vandaar dat ik zonder gitaar en via New Orleans ben gevlogen: de kans dat ze mij daar zouden ondervragen over mijn aanwezigheid op de Indie Week in New York leek mij verwaarloosbaar.

Na dit juridische seminar hebben we eerst nog een teleurstellend werkbezoek bij Rough Trade, alvorens we naar mijn Amerikaanse label Antifragile gaan om wat promomateriaal op te halen dat ik deze week uit wil gaan delen.

Mijn eerste optreden deze week is vanavond in Pianos, aan de Lower East Side. Blanks, Yori en ik – die namens Nederland op de Dutch-Canadian Showcase optreden – hebben gitaren van Gibson ter beschikking gekregen en die halen we voor het optreden op bij het hotel van Yori. De avond verloopt goed. Ondanks het onherroepelijke rumoer dat een gratis buffet en dito bar met zich meebrengen, reageert het publiek goed op de set en ik wissel na afloop contactgegevens uit met allerlei Canadezen en Amerikanen.

Woensdag 19 juni
Vandaag zijn we een half uur te vroeg op het consulaat. Er staat een seminar gepland met drie boekers uit het New Yorkse clubcircuit. Twee daarvan zijn van zalen met een grootte van drie- tot vijfduizend bezoekers en dus niet echt meteen interessant voor artiesten zoals ik die relatief nieuw zijn op de Amerikaanse markt. Maar de derde boeker, Jake Diamond, boekt voor een zaal met een capaciteit van ongeveer tweehonderd man, Arlene’s Grocery. Hij bleek gister ook aanwezig in Pianos bij mijn show, is zeer enthousiast over AWKWARD i en wil mij volgend jaar graag boeken.

Vanmiddag heb ik een video-sessie in de NYC Winery. Bij aankomst blijkt opnameleider Ehud Lezin tourmanager Todd nog te kennen van tours uit het verleden en de sfeer is dus meteen goed. Ik nam in drie one-takers, drie nummers op: quick and painless.

Vervolgens snel door naar het festivalhart in de NYC Law School in Tribeca, waar we onze badges nog moeten halen en ik nog een een meeting heb met een Duitser uit Chemnitz die iets met naburige rechten doet. Daarna gaan we met Jake Diamond nog naar de eindborrel van het Dutch Music Export-programma op de bovenste, roze-gekleurde etage van hotel Citizen M. In uitgelaten stemming eten we tenslotte ergens in een souterrain Russische tapas bereid door een Chinees.

Donderdag 20 juni
Vandaag heb ik de hele dag afspraken. Bij de eerste gaat het meteen mis met overstappen in de subway en dus komen we te laat aan bij music supervisor Michael Hill, die ik nog ken van Pop Montreal 2010. We hebben elkaar het nodige te vertellen, aangezien onze werkzaamheden nu dichter bij elkaar liggen dan toen. Ik heb vervolgens een lunchafspraak met Tom Sarig, de man die me een jaar geleden bij Antifragile tekende, en daarna nog een laatste afspraak met Adam Lewis, die ik over de promotie van een nieuw AWKWARD i-compilatiealbum moet spreken.

Todd en ik besluiten om te voet over de Brooklyn Bridge naar huis te gaan en zodra we op de brug zijn, wordt dit besluit beloond met de meest heftige regen- en onweersbui van de eenentwintigste eeuw. Het schept wel een band dat de honderden mensen op de brug allemaal zeiknat zijn en geen kant op kunnen.

Vrijdag 21 juni
Vandaag doe ik een videosessie bij Antifragile, waar ik nu voor de derde keer deze week op kantoor ben in Midtown. Ik neem een vijftal nummers op. Halverwege de middag zijn we klaar en heb ik anderhalve dag vrij, want ik heb zondag pas weer een optreden. Op naar Sunny’s Bar in Red Hook, mijn lievelingscafé in New York. Niet doorvertellen, dan blijft het leuk.

Zaterdag 22 juni
De hele week kijken Todd en ik al geobsedeerd naar de Soprano’s-Italiaan bij ons om de hoek, Carmine’s. Het ziet er van binnen niet echt bijzonder uit, gewoon een soort sportcafé met te veel tv’s aan de muur waarop alle bestaande sporten ter wereld uitgezonden worden. Maar al snel worden we overweldigd door de gemeenschapszin die er hangt en ik raak in een innig gesprek verwikkeld met mijn buurman Tony (zoon van Anthony, red.) en zijn zoon Anthony Jr III.

Het begint als Tony Sr. opeens hard juicht als Houston scoort tijdens een honkbalwedstrijd. Ik zeg dat ik er vanuit ging dat hij voor de Yankees zou zijn, zoals de rest van het café, inclusief het zoontje van uitbater Carmine die in volledig honkbaltenue aan een grote tafel met familie en pizza’s zit te schreeuwen bij elke bal, maar Tony zegt in luid Brooklynees: “Fuck ‘em all, I got money on Houston.” Dat leidt tot een uitwisseling van rondjes en dergelijke. Als we gaan, krijg ik een omhelzing en een zoen op mijn voorhoofd. Tony is dankbaar voor onze ontmoeting en ik ben blij dat we hier aan de bar gegeten hebben.

Zondag 23 juni
De zondag begint in Jimmy’s Diner waar we drie uur lang ontbijten. Daarna even liggen voordat we naar de Lower East Side afreizen voor het laatste optreden deze week in Tom Clark’s Treehouse. Ik speel vanavond samen met Kevn Kinney die voor dit optreden met zijn vrouw Anna Jensen, die ook het artwork van AWKWARD i’s laatste album Kyd deed, naar NY gekomen is uit Atlanta. De avond is een waardige afsluiter van de week.

Veel mensen die ik gedurende de week heb ontmoet zijn aanwezig. Lenny Kaye, gitarist van Patti Smith, is er ook. Ik ken hem van een optreden in Hoorn dat hij daar deed met Kevn Kinney, Tim Knol en mij. Die man is tweeënzeventig, maar komt toch gewoon zondagavond even bij ons luisteren in de Treehouse omdat “I wouldn’t have missed it for the world, man.” Tom, de gastheer en geluidsman, zegt dat ik al zijn gitaren mag lenen en dat ik in New York altijd bij hem kan crashen. Na mijn optreden val ik mijn vrienden in de armen op zoek naar complimenten. Kevn zegt: “It was great, Djurre! Lenny was listening to every single note!” Lenny zegt: “It’s like the Beatles and Nick Drake had a baby!” Ik voel mij gelukzalig dronken en moet mijn eerste bier van de dag dan nog drinken.

---