The Daily Indie neemt je mee op reis, volgende stop: Peru
13 oktober 2020
Na een aantal Europese bestemmingen te hebben aangedaan, gaan we deze week weer flink wat kilometers maken. We trekken de oceaan over richting Zuid-Amerika en leggen daar in het noordoosten aan: we gaan naar Peru!
Het Zuid-Amerikaanse continent is inmiddels geen onbekend terrein meer voor ons, na eerdere specials over Argentinië, Brazilië en Chili. Deze week leggen we aan in Peru, een land met 32 miljoen inwoners waarvan een derde in de hoofdstad Lima woont, om wederom op zoek te gaan naar frisse, nieuwe deuntjes om je de rest van de week door te helpen.
Foto: Rodrigo Dulanto
Inzul
We beginnen onze reis deze week in Miraflores met de indierock van Inzul. Het verhaal van de band begon in een kelder onder de straten van Miraflores. Het was hier dat de bandleden wat begonnen te experimenteren met muziek en erachter kwamen dat ze eigenlijk allemaal dezelfde visie deelden. Na een periode werden de rollen binnen de band duidelijk en wordt de blik op de toekomst gericht. Een blik die de band in 2017 en plek opleverde op Primavera in Barcelona.
Na ook in eigen land op veel festivals te hebben gespeeld, werd het tijd om iets op te gaan nemen. In 2018 resulteerde dit in debuutplaat Subterráneo. Muzikaal produceert Inzul dat typische, fijne Zuid-Amerikaanse indierock geluid die je ook bij veel Argentijnse bands hoort. Er worden duidelijk invloeden uit de psychedelica en de shoegaze gehaald, die vervolgens in vlagen met de intensiteit van een garageband ter uiting worden gebracht.
Veronik
We gaan verder met de hypnotiserende psychklanken van Veronik. Deze artiest met zowel Peruviaanse als Franse roots is inmiddels al een ervaren rot in de muziekwereld. Ze maakt al muziek sinds haar elfde en studeerde fluit aan het Conservatorium Maurice Ravel in Frankrijk. In 1999 richtte ze de band Valium op, waarmee ze één album uitbracht. Hierna, in 2008, ontdekte ze de theremin. Een ietwat eigenaardig muziekinstrument met twee antennes en wat bespeeld wordt door de afstand tussen de antennes en je handen te variëren.
Ze ging een periode in waarin ze voornamelijk als sessiemuzikant actief was, tot ze in 2014 samen met Los Gatos Eléctricos het album Veronik y los Gatos Eléctricos uit bracht. Hierna ging ze op zoek naar haar eigen sound, wat in 2017 leidde tot haar eerste, en tot nu toe enige, volwaardige soloplaat: Anómala. Een plaat bestaande uit een zevental tracks waarin ze de theremin de vrije loop laat. Het resultaat: een heerlijke trippy psychplaat!
Foto: Nicole Remy
Mundaka
We trekken naar Lima om kennis te maken met de veelzijdige indiepop van Mundaka. Inspiratie halend uit new wave, postpunk, surfrock, dreampop en reggae, heeft de band een heerlijke ontspannen sound weten te creëren. De weg naar boven voor Mundaka werd in 2015 ingezet als de band het voorprogramma mag verzorgen voor Mac DeMarco in Lima. Volledig gebruik makend van het momentum dat deze show gaf, bracht het viertal enkele maanden later zijn debuutplaat Sonata Tropical del Artico uit. Een album dat destijds door meerdere Peruviaanse media werd getipt als het beste Peruviaanse indie-album van 2016.
Na de release van het eerste album ging de band met name op de single-tour, tot het vorig jaar tijd was voor de volgende langspeler. Albatros is een plaat met dertien tracks, die je meeneemt op een muzikale reis langs de vele inspiratiebronnen van de band. Het bevat Beach Boys-achtige surfrock, ingetogen dreampop en alles daartussenin. Het swingt, het grooved en het droomt.
Foto: Rodmansfoto
Nave Ascensor
Hoewel het in Nederland voorlopig weer gedaan lijkt met de zomer, sluiten we onze reis deze week toch nog zonnig af met de tropische indiepop van Nave Ascensor. De band, bestaande uit frontman Diego Rojo, bassist Rodrigo Gaete en drummer Ricardo Rodriguez zag in 2015 het levenslicht en is zich sindsdien langzaam maar zeker aan het nestelen in de Peruviaanse indiescene. In 2015 kwam het trio ook meteen met zijn eerste album, Hartistas op de proppen. Althans, het eerste deel daarvan. De debuutplaat van deze heren is namelijk opgeknipt in een drietal EPs die achtereenvolgens in 2015, 2016 en 2017 uit zijn gebracht.
De échte eerste complete langspeler verscheen eerder dit jaar, in de vorm van Ayahuasca, S’il Vous Plaît. Voor degenen die wat minder thuis zijn in de wereld van geestverruiming: Ayahuasca is een plantaardig brouwsel met een sterke psychedelische werking dat door indianenstammen uit de Amazone ritueel gebruikt wordt. Nu is de muziek van Nave Ascensor niet per definitie trippy te nomen, maar als vanzelf waar je jezelf na een paar nummer in een tropisch regenwoud.
