Temples: “We zijn avant-garde en rebellen met ons nieuwe album Hot Motion”

Het derde album is voor veel artiesten een moeilijke. Levende legende-indieband Temples heeft zichzelf op een uitdagende manier opnieuw uitgevonden en bracht op 27 september het nieuwste album Hot Motion uit. Een dynamische plaat die veel meer gitaren dan synthesizers kent en alle no-nonsense achterwege laat. Op reis met Temples door Hot Motion, te beginnen met een interview dat in Amsterdam plaatsvindt op een van de heetste dagen van het jaar.

Zanger/gitarist James Bagshaw en gitarist Adam Smith, de twee gezichten van de band, komen beiden koeltjes binnengewandeld, gehuld in een volledig fluwelen, vintage pak. Ze zien er keurig en vooral heel erg Brits uit. Dat is ook niet gek, gezien de meeste bandleden uit Kettering, Northamptonshire komen.

In Amsterdam vertellen ze graag dat teruggaan naar je roots eigenlijk niet bestaat. Na twee succesvolle albums en even succesvolle tours zou je denken dat ze het moeilijk vinden om weer nieuwe inspiratie te vinden. Niets is echter minder waar. De opgedane levenslessen zijn verzameld op Hot Motion, een edgy album met gelaagde nummers, recht vanuit het hart. Eén ding is zeker: de boys zijn niet bang voor slechte reacties. Dit is hun beste werk tot nu toe, vinden ze zelf.

Was het voor jullie moeilijk om dit derde album uit te brengen?
“Er was zeker een moment dat we ons afvroegen wat we moesten gaan doen, toen we terugkwamen van het touren met Volcano in 2018. We brachten allemaal onze tijd even alleen door, waardoor we eens goed na konden denken over wat we wilden. We speelden af en toe nog een showtje en tussendoor namen we wat nummers op, dat ging eigenlijk heel makkelijk”, vertelt Bagshaw. “We namen nummers op in clusters, steeds als we iets goeds hadden zochten we elkaar op. Het verliep heel natuurlijk voor ons.”

Hot Motion is net als de twee voorgaande albums van Temples geproduceerd door de band zelf. Ze vertellen dat deze vrijheid in creativiteit onmisbaar is voor hen. “Ik denk dat je als muzikant ieder geluid dat je maakt moet kunnen herkennen en onderscheiden. Muziek maken betekent voor ons niet zomaar iets opnemen of even gaan zitten en een goed idee hebben, maar vanuit geluiden en technieken iets opbouwen. Het gaat om de esthetiek. Zo nemen mijn bandleden mij serieus. Niet als ik zomaar een idee vanuit de achterkant van de bus ga roepen”, gaat hij verder. “We moeten nadenken over wat we doen en we nemen het opnameproces heel serieus.”

Adam Smith staat hem bij door toe te voegen dat ze sowieso ook geen tijd hebben om nieuwe muziek te maken in een tourbus. Ze nemen hun tijd voor het hele proces van het schrijven een nieuw album. Er staat soms een hoop druk op: “Het is een wereld van verschil om alles zelf op te nemen en te produceren. Daardoor kan eigenlijk niemand ook zeggen dat we, of dit album, niet als Temples klinkt, omdat het zelf produceren van onze platen inherent is aan onze sound. Naast dat het veel goedkoper is natuurlijk.”

Is dat nog belangrijk voor jullie, dat het goedkoper is?
“Ja, natuurlijk”, roepen ze in koor. “We zitten altijd bij indie-labels, dus kosten spelen zeker mee”, vertelt Bagshaw. “Ik ben zelfs nog aan het wachten om betaald te worden voor de productie van dit album”, voegt hij er lachend, doch serieus aan toe.

Smith gaat verder: “Het masteren in een studio is gewoon te duur voor ons. Dat doen we liever zelf. Het is eigenlijk nooit zo dat je een record deal sluit waardoor je van de een op andere dag rijk wordt. Zo veel glamour als mensen verwachten, is er niet. Wij willen bijvoorbeeld geen schulden bij een label opbouwen. Dan zouden ze tegen ons kunnen zeggen dat we bijvoorbeeld dingen tegen onze zin in moeten uitbrengen, om geld terug te verdienen. Ook al zijn we vorig jaar van label veranderd, we hebben nog steeds dezelfde mindset.”

Avant-garde en rebelleren
Met die mindset bedoelen ze dat ze nog steeds ontzettend voor zichzelf als band op moeten komen. Op het vorige label, Heavenly Records, waren ze ooit de ‘new band in town’. Na een tijdje waren ze niet meer nieuw, waardoor ze het gevoel hadden dat ze overal zelf voor moesten vechten. “We worden op dit moment heel erg vrijgelaten in wat we willen. Ik heb respect voor mijn manager, maar hij hoeft mij niet te vertellen hoe ik mij moet kleden of welke nummers de singles gaan worden. Dat kies ik zelf wel”, vertelt Bagshaw in zijn nette, Engelse accent.

“We zijn avant-garde. We kiezen zelf wat we doen en hoe het klinkt en we willen niet hetzelfde neerzetten als ons vorige album. We willen dat onze nummers zo klinken alsof je op drugs bent. Je moet experimenteren met muziek. Misschien hebben we wel een beetje gerebelleerd en ons afgezet tegen ons vorige album”, vertelt de zanger terwijl hij serieus nadenkt over zijn eigen muziek. “Eigenlijk ben ik alleen mezelf aan het pleasen. Ik wilde bijvoorbeeld geen synths meer gebruiken omdat ik die op het vorige album zo veel heb gebruikt”, gaat hij verder. “Meer dan dat is het niet. Het is een beetje egoïstisch, wat ik doe.”

“Je moet nooit aan jezelf gaan twijfelen”, vertelt Smith over het proces van nummers schrijven. “Teruggaan naar je roots is eigenlijk ook onzin. Mensen zeggen over ons dat we op Hot Motion teruggaan naar onze roots, maar we gaan terug naar waar we comfortabel mee zijn. Dat zijn onze instrumenten. Vanuit daar hebben we gewerkt, niet omdat iemand ons heeft gevraagd iets te doen.” James Bagshaw is het daarmee eens en voegt daaraan toe dat dit de reden is dat hij zijn gitaar meer heeft laten spreken op dit album. Dat die gitaar meer aanwezig is, is ook onze fans opgevallen. De reacties op de eerste single Hot Motion waren lyrisch. ‘Welkom terug’, is de strekking.

Live spelen
Smith: “Op dit moment vinden we het alleen minder leuk om het nieuwe werk te spelen, omdat we er nog aan moeten wennen. Het publiek vindt het al wel leuk, dus we kunnen niet wachten om het ons eigen te maken. Achteraf valt het altijd mee en komt het live toch wel goed over. We zijn nogal perfectionistisch. Dat is soms lastig.”

Bagshaw zegt daarna streng dat hij wil dat het spelen van de nieuwe nummers snel als natuurlijk aan zal voelen. “Dan hoef ik ook niet met mijn ogen dicht te gaan staan spelen en te bedenken welk akkoord er na de volgende komt, maar kan ik kijken naar iedereen in het publiek. Dat vinden we toch het mooist”, zegt hij van achter zijn lange, warrige krullen, met een lachje.

Op 18 november speelt Temples live in Paradiso-Noord, op 19 november in de Brusselse Botanique.

---