Tegendraadse noisepop van Versing bevat op single Tethered alles wat nineties-indierock zo lekker maakt
25 februari 2019
De muziek van Versing klinkt als een stervende walvis. Dat verzinnen wij niet, dat zegt de band over zichzelf. En als we luisteren naar de dissonante gitaarpartijen en feedback die de band uit zijn gitaarversterkers weet te trekken, dan begrijpen we dat wel. Het nieuwste wapenfeit waarop we dit de band horen doen is de single Tethered.
De hoogtijdagen van Sonic Youth liggen al weer even achter ons, maar deze song brengt herinneringen aan de tijd van Daydream Nation terug alsof het dampende versgebakken broodjes zijn. Die vergelijking alleen zou de band tekort doen, want eigenlijk horen we een moderne combinatie van allerlei indierockstijlen die verwijzen naar die periode.
Het viertal komt uit Seattle. Natuurlijk kennen we die stad als bakermat van de grunge, de stroming waarmee de alternatieve gitaarmuziek een groot publiek kreeg in de jaren negentig. Versing vernoemde eens een album naar Nirvana, maar muzikaal doet de band zeker geen poging om zo te klinken. Het is eerder een verwijzing naar de vrije ongepolijste stijl die de muziek uit Seattle vroeger zo kenmerkte, maar tegenwoordig vervangen lijkt door conservatisme en strakke opgekuiste klanken. De band onderscheidt zich dus van de ingesufte meerderheid door zich daartegen af te zetten, met het adagium: ‘let’s just fuck around and see what comes out’.
De plaat waarop Tethered vooruitsnelt heet 10000 en zal verschijnen op 3 mei 2019 via het label Hardly Art. Een bewoording waarmee de band zijn muziek ook wel omschrijft is ‘afstotelijk’. Dus als Tethered afstotelijk klinkt, dan zal die plaat vast ook afstotelijk gaan klinken. Daarmee is afstotelijk volgens ons het nieuwe synoniem voor een spannende muzikale lekkernij en een reden om ons te verheugen op die plaat. Dat kun je het beste zelf checken door het nummer hier een draaibeurtje te geven, met de volumeknop op tien.
