TDI TIPT: Paard van Stal gaat dit jaar van dreampop, postpunk tot out-of-body-experiences (6 september)
23 augustus 2019
Paard van Stal
Vrijdag 6 september
Iedereen is uitgenodigd voor de inmiddels traditionele seizoensopening van Paard! Tijdens Paard van Stal op 6 september wordt de toon direct goed gezet, deze editie met onder meer bands als Indian Askin, YĪN YĪN, Black Flower, Molly Sarlé, Egyptian Blue, Baloji én TAU.
Bij de Haagse zaal zijn ze op zoek gegaan naar de lekkerste garagerock, psych, folk, indie en postpunk. Een avondje artiesten waar de programmeurs naar eigen zeggen ‘dolgelukkig’ van worden. En wij kennen ze een beetje: die hebben een fijne muzieksmaak waar je blind op kunt vertrouwen.
Zo zijn onder meer Indian Askin en YĪN YĪN van de partij, bands die we al langer in de gaten houden. Eerder interviewden we die eerste band al eens over het nieuwe album en onlangs spraken we YĪN YĪN nog over het explosieve succes van de Thaichedelische pop van de band.
De komende editie zijn er fonkelnieuwe artiesten, bands die al langer weten waar Abraham de mosterd haalt en bovenal een hoop ontdekkingen. Wij nemen je mee door de line-up van Paard van Stal om je vast een steigerend voorproefje te geven.
TAU
Het project TAU van Shaun Nunutzi zou zomaar de verrassing van de avond kunnen worden tijdens Paard van Stal. We spijkeren je niet direct tegen de eerste boom als je zegt: ‘wie is die Nunutzi precies?’ Maar je kent ‘m waarschijnlijk wel, zo is hij namelijk lid van de keiharde drone-band Dead Skeletons en achter de schermen actief bij Camera. Bands die voor buiten-zintuigelijke ervaringen zorgen; de transcendentale psychedelica van TAU is een out-of-body-experience ook nooit ver weg.
Nunutzi vormt deze band met de Venezolaanse multi-instrumentalist Gerald Pasqualin. Samen laten ze trippen in je eigen geest met mantra-achtige neofolk. ‘Een occulte archaïsche schreeuw vanuit het hart’, zoals de band het zelf noemt. Het is muziek die wordt geïnspireerd door de woestijn, een spiritueel landschap dat al sinds mensenheugenis voor openbarende ervaringen zorgt. Nunutzi stopt de mystieke krachten van de zanderige gebieden van Real de Catorce in Noordwest-Mexico in zijn bezwerende muziek. Inmiddels nieuwsgierig hoe dat klinkt? Check hieronder de single The Bridge Of Khajou en luister de platen TAU TAU TAU en Tau & The Drones of Praise. Turn off your mind, relax, float downstream.
Black Flower
Deze Belgische band heeft ooit de wereldbol een zwiep gegeven en alle geluiden die er vanaf spatten op een album gezet. Een mengelmoes van Ethiopische jazz, balkan, dub, exotica, afrobeat: nee, Black Flower van Nathan Daems is niet voor één gat te vangen. Hadden we het hiervoor al over bezwerende muziek, dan kun je met de dit jaar verschenen plaat Future Flora je lol op . Een heerlijke open-minded plaat waarop de band zichzelf soms wel lijkt te verrassen.
De Volkskrant schreef over het album: ‘In ieder nummer komen vleugjes rock, jazz, funk en afrobeat voorbij. Soms is het klankbeeld wat rommelig, maar meestal is de muziek zo dansbaar en opzwepend dat je je gewoon laat meeslepen.’ Dat kunnen we beamen: dit is een zekerheidje tijdens Paard van Stal. Nog meer weten over de band? Bekijk dan hieronder een band- en albumtrailer die Black Flower maakte rondom Future Flora.
Tallies
Bij Paard weten ze ons zeer regelmatig te verrassen met acts die voor ons eventjes uit de lucht komen vallen. Neem de Canadese band Tallies, die niet alleen zeer geschikt is voor liefhebbers van bands als Tennis en Alvvays, maar met zijn eighties-chorus-gitaarsounds doet denken aan Cocteau Twins en The Smiths.
Het dit jaar verschenen zelfgetitelde debuutalbum van de band uit Toronto staat van voor tot eind vol met dromerige pop, fuzzy effecten en lichte shoegaze-invloeden. Een oneindige oase van jangly gitaren die schitteren als de zon op de baai van een willekeurige Mediterrane plaats. Een plaat die langzaam ontluikt en zich de binnenkant van je lichaam nestelt in allerlei plooitjes.
Egyptian Blue
Deze postpunkadonissen proberen we al tijden bij iedereen door de strot te duwen! Egyptian Blue is een van de acts die uit een waanzinnige golf van Brightonse bands op onze kust slaat en 6 september in ‘de stad achter de duinen’ te zien is. In Engeland gonst deze band al tijden over alle blogs en door alle lokale poppodia: in september is het vasteland aan de beurt.
Er is inmiddels een EP getiteld Collateral Damage uit via YALA! Records, dat het thuis is voor bands als YAK, The Magic Gang, BLANc en FEET. Een van onze gateways in deze band is het alles-verscheurende To Be Felt en verder, ja: weet je, het is een band waar je duizenden woorden aan vuil kunt maken. Maar ook drie: check(1) die(2) muziek(3)! Veel meer heeft het viertal van Egyptian Blue niet nodig.
Molly Sarlé
Een artiest met roots in ‘Appalachiaans volksgeluid’. Nee, dat is niet een omschrijving die wij vaak tegen het lijf lopen. Nieuwsgierig maakt het wel, en mooi klinkt het ook nog eens! Molly Sarlé ken je mogelijk wel van de band Mountain Man, waar onder meer Amelia Randall Meath van Sylvan Esso ook in speelt. De band die in 2010 een album uitbracht, de wereld rondtourde, met Feist optrad, in een klooster belandde na tourvermoeidheid, naar L.A. verhuisde en via 38 zijweggetjes aan haar eigen muziek begon te werken, waarmee nu voor de eerste keer naar Europa komt.
Haar solo-project klinkt minstens zo tijdloos en betoverend als haar andere projecten. Geen wonder dat de pastorale folk van Sarlé onder meer opgemerkt werd door Paste Magazine, The Four Oh Five, Gorilla vs. Bear, Stereogum en nu dus door Paard. In september verschijnt haar debuutalbum Karaoke Angel, een plaat die een bijzonder vrije en open-hearted liedjescollectie belooft te worden. Zeker gezien de schitterende voorproefjes in de vorm van de EP’s Twisted en Suddenly.
WEBSITE PAARD | FACEBOOK-EVENT | SCOOR JE GRATIS TICKET