Album Review

Alvvays bewijst dat de herhalingsformule nog steeds werkt op tweede album Antisocialites


14 september 2017

Bijna vier jaar geleden leerden we Alvvays kennen: een quirky, diverse indie-popband met liedjes waar je u tegen kan zeggen. Het nummer Archie, Marry Me pakte gelijk iedereen bij ’t hart en bleek al snel een anthem die waarschijnlijk nog steeds in je indie-waardige playlist staat. De band werkte al samen met Chad VanGaalen, die zijn titelloze debuutplaat produceerde. Deze kwam mid-zomer 2014 uit. De carrière van Alvvays ging steeg en steeg (lees hier ons interview met de band). Zo’n drie jaar lang speelde de band over de hele wereld met als hoogtepunten Coachella, Glastonbury en Best Kept Secret, maar het uitbrengen van nieuw werk leek ver weg. Toen de tour opeens een vreemde pauze kreeg, kon het maar één ding betekenen: nieuwe nummers.

En gelijk hadden we, want toen de band in mei dit jaar de eerste single In Undertow van tweede album Antisocialites uitbracht, leek het alsof Alvvays nooit was weggeweest. Zo ook op de plaat, die op 8 september uit is gekomen via Transgressive Records. Dat de teksten van frontvrouw Molly Rankin stuk voor stuk poëtische parels zijn, mag zeker gezegd worden. Die komen gelijk sterk naar voren komen op het eerste nummer In Undertow, waarin ze de innerlijke strijd van een millennial bezingt, een thema dat zowel op de debuutplaat als op Antisocialites veel naar voren komt.

 

De formule klopt
Dat is wat het meeste opvalt aan Antisocialites: hoewel de band niet veel lijkt te zijn veranderd op het gebied van songwriting en sound (en lengte – het album is precies even lang als het debuut), stoort het niet. Alvvays bewijst het: herhaling hoeft niet altijd zo slecht te zijn. De formule klopt. Meezingbare teksten waar iedereen zich tot op een bepaalde hoogte in kan vinden, de emotie die zich door middel van versnellingen en muzikale uitbarstingen goed verwoordt in een nummer, inclusief de catchy riffs die we van Alvvays gewend zijn. Met nummers als Plimsoll Punks en Lollipop (Ode To Jim) bevat de plaat als vanouds weer instant indie-classics die nog lang onthouden zullen worden.

Op afsluiter Forget About Life zien we nog snel een andere kant van de band: een kalm nummer dat wordt gevormd door zware synthesizers, een met reverb-overgoten stem van Rankin die fragiel, haast smekend zingt over ontsnappen aan het dagelijks leven. De kracht van song-writing, diens waarde nog wel eens wordt vergeten, komt op het gehele album naar boven, maar weet zich op het laatste nummer nog eens driedubbel van belang te maken. Antisocialites is een plaat die gebaseerd is op een krachtige herhalingsformule, maar door de persoonlijke twist blijft Alvvays je raken.

Alvvays speelt 17 september in EKKO en 18 september in Bitterzoet