TDI SPECIAL: Where The Wild Things Are (6 t/m 8 maart 2015)

Center Parks in Zeewolde zal dit weekend weer voor drie dagen omgetoverd worden tot een muzikaal walhalla. Na al deze live-gekte wordt ook de mogelijkheid geboden even te relaxen bij een van de vette muziekdocumentaires over bijvoorbeeld de 20.000e dag op aarde van Nick Cave of een potje Rummicub. Talking about perfection. But first things first:  Allah-Las, Oscar and the Wolf, Fink, Curtis Harding, Jungle, dEUS, PAUW… Zomaar een handje vol namen die op het Bungalowfestival Where The Wild Things Are staan. Naast deze gouwe ouwe bieden wij je een duik in de line-up met de gigs die je niet mag missen!

Tekst Mabel Zwaan, Ricardo Jupijn, Teun Guichelaar & Jente Lammerts

All We Are
All We Are is Where The Wild Things Are. Misschien zijn deze aaibare muzikanten stiekem niet zo heel wild, de band is daarentegen wel onwijs getalenteerd. All We Are heb je in principe natuurlijk niet kunnen missen, zeker niet nadat ze op de cover staan van ons huidige magazine. Een videosessie van de Liverpoolse indiepoppers – die overigens allemaal oorspronkelijk uit een ander land dan Engeland komen zie je hieronder. We weten zeker dat je na het kijken van deze clip overtuigt bent om hun show te gaan zien dit weekend. RJ

Panda Bear
Dat Noah Benjamin Lennox zijn soloproject heeft vernoemt naar een van de meest nutteloze (maar meest schattige) beesten op de wereld zegt bijzonder weinig over zijn muziek. Want zo seksloos en saai is het leven van een  panda, zo sexy en spannend is de muziek van Panda Bear. Lennox timmert al sinds 1999 aan de weg met het experimentele, psychedelische elektro project Panda Bear. Sindsdien is de band Animal Collective geboren en heeft Lennox samengewerkt met o.a. Daft Punk. Een CV om U tegen te zeggen, en een gouden tip van TDI: ook live is Panda Bear ook beslist geen pandapies. Het bewijs vindt u hieronder, want ja: Panda Bear stond ook bij Jimmy Fallon. MZ 

The Black Tambourines
Songs als deze wíl je horen op een festival! Het viertal The Black Tambourines maakt hier even duidelijk dat garage-rock heel goed ook aan de Engelse kust gemaakt kan worden. Kort, krachtig, en dan noem je het muziekgenre gewoon ‘ocean-rock’. Of garagerock of hoe je het ook zou willen noemen, dat maakt geen donder uit! The Black Tambourines is simpelweg een energieke en aanstekelijke band die uit de speakers knalt en moois belooft over de aanstaande plaat waarop het verschijnt. Ze mogen dan wel ‘It’s not excitement…’ schreeuwen, maar een voorbeeldsong als deze doet vermoeden dat de band zeker wel ‘exciting’ is. Niet verwonderlijk dat vanaf verschillende festivals inmiddels wordt opgemerkt dat ze die veronderstelling dubbel en dwars waar gaan maken. Nu nog vanaf de kleinere, soms achteraf gelegen podia. Over een tijdje maar eens polsen waar die opmerkingen dán vandaan komen. TG

 

Pond
Pond: vijf Australische psychpoppers die inmiddels al zes albums in hun discography hebben. Zij staan bekend om hun spacey nummers op spacey albums met spacey artworks. Het laatste bewijs hiervan is het album dat in januari het licht zag; ‘Man It Feels Like Space Again’.  De band staat echter al jaren in de schaduw van Australische psychpop neighbours Tame Impala. Maar zowel op album als live doen zij beslist niet onder aan conculega. Mis het daarom niet dit weekend, laat je meenemen naar de Psycha-Pond-Galaxy! MZ

Froth
Froth is er eentje uit een heel fijne west coast-lichting, die op dit moment steeds meer naam begint te maken in de USA. Op dit moment zijn ze dat ook aan het doen. Onlangs namen we nog een videosessie op met de band in Butcher’s Tears te Amsterdam, waarover later meer. Eerst iets meer over de band: ‘Froth combines a forward-thinking garage rock sound with elements of shoegaze and psych-pop washed in the dreamy textures of omnichord and jangly 12-string guitar.’ Al zeggen ze het zelf, wij kunnen ons er helemaal in vinden. De band – eerder uitgebracht door Lolipop Records en Burger Records – brengt nu de single Saccharine Sunshine uit via MOCK Records. Een single die de typische surfreverb met een laagje overdrive heerlijk doet mengen met wat stoffige drums en een nonchalance die een dandy de das omdoet. RJ

Bombay
“Huh, een nieuwe Nederlandse band?” Nope! Tot enkele maanden geleden heette Bombay namelijk nog Bombay Show Pig. De band, bestaande uit Mathias Janmaat en Linda van Leeuwen en de nieuwe bassist Gijs Loots, is namelijk een nieuwe weg ingeslagen. Nadat zij hun varkens en geisha-masker achter de coulissen hebben achtergelaten en afscheid hebben genomen van voormalig zanger Christian Kratzch besloten zij met de naamswijziging ook de muziek radicaal om te slaan. “Minder samples en fratsen, meer dynamiek en spacender. Daardoor hebben we ook meer een bandsound gekregen. We maken nu nineties rocktracks met een lo-fi productie.” Dat belooft wat. MZ

Krill
Gooi een hoop jonge energie, een dosis humor en de intensiteit van een goeie ouwe rockband bij elkaar en men komt uit op Krill. Dit uit Boston afkomstige jonge trio weet met hun derde album ‘A Distant Fist Unclenching’ de normaliter uiteenlopende genres post-punk, indie-rock en zelfs psych-rock moeiteloos in elkaar over te laten lopen. Misschien staat de band niet zo hoog op the bill, hou ze toch maar goed in de gaten dit weekend. JL

Meatbodies
Misschien ken je Chad Ubovich van de Ty Segalls band. Of Mikal Cronin. Of Fuzz. Maar in Meatbodies heeft hij de sounds van de drie acts weten te combineren tot een compleet eigen formule. Hun nog verse debuutalbum heeft dat wel weer bewezen. Deze formule lijkt uit de jaren 60 te stammen en bevindt zich in het rijtje White Fence, Radio Moscow en (hoe kan het ook anders) Ty Segall. Deze psychedelische garagerock, met links en rechts invloeden uit de hardrock, wordt gesierd door pakkende riffjes en straight to the point zang. Dat vraagt dus om dansjes, veel dansjes. MZ

Ex Hex
The bad ass ladies are comin’ for you this weekend! Met laidback, Ramones-achtige punk komt Ex Hex zijn nieuwe plaat ‘Rips’ in Europa spelen. Het trio uit Washington D.C. weet op het album, dat uitkwam via Merge Records (o.a. Will Butler, Mikal Cronin, Caribou), genoeg strakke gitaarlijnen te combineren met aanstekelijke zangpartijen om je nog uren na de show te laten duizelen in die van-alle-gemakken-voorzien-bungalow van je.  RJ