Center Parks in Zeewolde zal dit weekend weer voor drie dagen omgetoverd worden tot een muzikaal walhalla. Na al deze live-gekte wordt ook de mogelijkheid geboden even te relaxen bij een van de vette muziekdocumentaires over bijvoorbeeld de 20.000e dag op aarde van Nick Cave of een potje Rummicub. Talking about perfection. But first things first:  Allah-Las, Oscar and the Wolf, Fink, Curtis Harding, Jungle, dEUS, PAUW… Zomaar een handje vol namen die op het Bungalowfestival Where The Wild Things Are staan. Naast deze gouwe ouwe bieden wij je een duik in de line-up met de gigs die je niet mag missen!

Tekst Mabel Zwaan, Ricardo Jupijn, Teun Guichelaar & Jente Lammerts

All We Are
All We Are is Where The Wild Things Are. Misschien zijn deze aaibare muzikanten stiekem niet zo heel wild, de band is daarentegen wel onwijs getalenteerd. All We Are heb je in principe natuurlijk niet kunnen missen, zeker niet nadat ze op de cover staan van ons huidige magazine. Een videosessie van de Liverpoolse indiepoppers – die overigens allemaal oorspronkelijk uit een ander land dan Engeland komen zie je hieronder. We weten zeker dat je na het kijken van deze clip overtuigt bent om hun show te gaan zien dit weekend. RJ

Panda Bear
Dat Noah Benjamin Lennox zijn soloproject heeft vernoemt naar een van de meest nutteloze (maar meest schattige) beesten op de wereld zegt bijzonder weinig over zijn muziek. Want zo seksloos en saai is het leven van een  panda, zo sexy en spannend is de muziek van Panda Bear. Lennox timmert al sinds 1999 aan de weg met het experimentele, psychedelische elektro project Panda Bear. Sindsdien is de band Animal Collective geboren en heeft Lennox samengewerkt met o.a. Daft Punk. Een CV om U tegen te zeggen, en een gouden tip van TDI: ook live is Panda Bear ook beslist geen pandapies. Het bewijs vindt u hieronder, want ja: Panda Bear stond ook bij Jimmy Fallon. MZ 

The Black Tambourines
Songs als deze wíl je horen op een festival! Het viertal The Black Tambourines maakt hier even duidelijk dat garage-rock heel goed ook aan de Engelse kust gemaakt kan worden. Kort, krachtig, en dan noem je het muziekgenre gewoon ‘ocean-rock’. Of garagerock of hoe je het ook zou willen noemen, dat maakt geen donder uit! The Black Tambourines is simpelweg een energieke en aanstekelijke band die uit de speakers knalt en moois belooft over de aanstaande plaat waarop het verschijnt. Ze mogen dan wel ‘It’s not excitement…’ schreeuwen, maar een voorbeeldsong als deze doet vermoeden dat de band zeker wel ‘exciting’ is. Niet verwonderlijk dat vanaf verschillende festivals inmiddels wordt opgemerkt dat ze die veronderstelling dubbel en dwars waar gaan maken. Nu nog vanaf de kleinere, soms achteraf gelegen podia. Over een tijdje maar eens polsen waar die opmerkingen dán vandaan komen. TG

 

Pond
Pond: vijf Australische psychpoppers die inmiddels al zes albums in hun discography hebben. Zij staan bekend om hun spacey nummers op spacey albums met spacey artworks. Het laatste bewijs hiervan is het album dat in januari het licht zag; ‘Man It Feels Like Space Again’.  De band staat echter al jaren in de schaduw van Australische psychpop neighbours Tame Impala. Maar zowel op album als live doen zij beslist niet onder aan conculega. Mis het daarom niet dit weekend, laat je meenemen naar de Psycha-Pond-Galaxy! MZ

Froth
Froth is er eentje uit een heel fijne west coast-lichting, die op dit moment steeds meer naam begint te maken in de USA. Op dit moment zijn ze dat ook aan het doen. Onlangs namen we nog een videosessie op met de band in Butcher’s Tears te Amsterdam, waarover later meer. Eerst iets meer over de band: ‘Froth combines a forward-thinking garage rock sound with elements of shoegaze and psych-pop washed in the dreamy textures of omnichord and jangly 12-string guitar.’ Al zeggen ze het zelf, wij kunnen ons er helemaal in vinden. De band – eerder uitgebracht door Lolipop Records en Burger Records – brengt nu de single Saccharine Sunshine uit via MOCK Records. Een single die de typische surfreverb met een laagje overdrive heerlijk doet mengen met wat stoffige drums en een nonchalance die een dandy de das omdoet. RJ

Bombay
“Huh, een nieuwe Nederlandse band?” Nope! Tot enkele maanden geleden heette Bombay namelijk nog Bombay Show Pig. De band, bestaande uit Mathias Janmaat en Linda van Leeuwen en de nieuwe bassist Gijs Loots, is namelijk een nieuwe weg ingeslagen. Nadat zij hun varkens en geisha-masker achter de coulissen hebben achtergelaten en afscheid hebben genomen van voormalig zanger Christian Kratzch besloten zij met de naamswijziging ook de muziek radicaal om te slaan. “Minder samples en fratsen, meer dynamiek en spacender. Daardoor hebben we ook meer een bandsound gekregen. We maken nu nineties rocktracks met een lo-fi productie.” Dat belooft wat. MZ

Krill
Gooi een hoop jonge energie, een dosis humor en de intensiteit van een goeie ouwe rockband bij elkaar en men komt uit op Krill. Dit uit Boston afkomstige jonge trio weet met hun derde album ‘A Distant Fist Unclenching’ de normaliter uiteenlopende genres post-punk, indie-rock en zelfs psych-rock moeiteloos in elkaar over te laten lopen. Misschien staat de band niet zo hoog op the bill, hou ze toch maar goed in de gaten dit weekend. JL

Meatbodies
Misschien ken je Chad Ubovich van de Ty Segalls band. Of Mikal Cronin. Of Fuzz. Maar in Meatbodies heeft hij de sounds van de drie acts weten te combineren tot een compleet eigen formule. Hun nog verse debuutalbum heeft dat wel weer bewezen. Deze formule lijkt uit de jaren 60 te stammen en bevindt zich in het rijtje White Fence, Radio Moscow en (hoe kan het ook anders) Ty Segall. Deze psychedelische garagerock, met links en rechts invloeden uit de hardrock, wordt gesierd door pakkende riffjes en straight to the point zang. Dat vraagt dus om dansjes, veel dansjes. MZ

Ex Hex
The bad ass ladies are comin’ for you this weekend! Met laidback, Ramones-achtige punk komt Ex Hex zijn nieuwe plaat ‘Rips’ in Europa spelen. Het trio uit Washington D.C. weet op het album, dat uitkwam via Merge Records (o.a. Will Butler, Mikal Cronin, Caribou), genoeg strakke gitaarlijnen te combineren met aanstekelijke zangpartijen om je nog uren na de show te laten duizelen in die van-alle-gemakken-voorzien-bungalow van je.  RJ

Is het haar stem, of komt het toch door haar kapsel? Rae Morris, die het voorprogramma verzorgt, doet qua voorkomen en stem denken aan Bonnie Raitt. Hoewel ze duidelijk getalenteerd is, is haar materiaal te eenvormig om de aandacht vast te kunnen houden. Na drie liedjes van deze dame achter haar piano, wint de nieuwsgierigheid naar de hoofdact het van de wens om nog een nummer van haar te horen.

Door Mark Bink

Fink begint de show met een vrij ingetogen, sterke versie van Fear Is Like Fire. Centraal staat ‘Perfect Darkness’, het laatste album, dat alweer dateert uit juni 2011. De meeste nummers die de band speelt, komen van deze plaat: Yesterday Was Hard On All Of Us, Wheels, Warm Shadow, Honesty en Berlin Sunrise. Fink kiest ervoor lang uitgesponnen versies te brengen van deze tracks, wat de bijna hypnotiserende werking van de liedjes nog verder vergroot. Het repetitieve karakter van de muziek, waarin een subtiele beat nooit ver weg is, verraadt voorman Fin Greenals verleden in de dance.

Geslaagde versterking
Hoewel Fink zo’n anderhalf jaar lang uitgebreid heeft getourd met ‘Perfect Darkness’, is van verveling bij de bandleden niets merkbaar. Om toch voor wat variatie te zorgen heeft het drietal besloten op deze tour een violiste mee te nemen. Dat pakt goed uit. Ze zorgt voor een warme aanvulling op het geluid en laat meerdere keren op subtiele wijze haar meerwaarde horen. Vooral op titeltrack Perfect Darkness is haar samenspel met de band van grote schoonheid. Op de achtergrond zien we bij enkele liedjes nog een dame. Het is Rae Morris, die op een paar momenten de band ondersteunt met piano en vocalen.

Wat betreft het geluid: dat staat afgezien van wat ruis hier en daar, goed afgesteld. Fin Greenals warme stem komt volledig tot zijn recht. Hij zegt dat hij blij is om vanavond in Paradiso te spelen, maar dat hij geen goede herinneringen heeft aan de eerste keer dat hij hier op het podium stond. Dat was in 2006, samen met Lou Rhodes, de zangeres van Lamb. Greenal vertelt dat toen iedereen door de muziek heen praatte. Nu is dat een wel vaker gehoorde klacht over het Nederlandse concertpubliek, maar aan vanavond zal hij betere herinneringen bewaren. Als Greenal en zijn mannen na een meeslepende uitvoering van Sort Of Revolution glimlachend en hoofdschuddend het podium aflopen, weten ze dat ze de poptempel een memorabele avond hebben bezorgd.



 

CONCERTAGENDA WEEK 47
Een nieuwe week met nieuwe kansen, pak je agenda erbij want hier zijn onze concerttips van deze week.

 

Beach House
Alleen voor het mysterieuze voorprogramma Holy Other zou men al naar de Paradiso rennen: ambient muziek met warme diepe klanken die niet vies is van een likje dubstep of r&b-invloeden. Maar natuurlijk komen wij voor Beach House; voor de dromerige indiepop van het duo Victoria LeGrand en Alex Scally. Met maar liefst vier albums op zak hoeven ze de show niet aan elkaar te praten en kun je je volledig laten meeslepen door een overweldigend optreden.

Maandag 19 november, Paradiso Amsterdam.

 

Calexico
Dit gezelschap van maar liefst zeven man maken een variatie aan muziek; americana, alt-country, indierock… You name it! Met ontelbaar veel instrumenten is dit live een groot feest waar zeker gedanst zal worden.

Woensdag 21 november, Paradiso Amsterdam.

 

The xx
Ze maakten ongelooflijk veel indruk op Lowlands en met een nieuw album in de winkel is dit dan ook zeker een concert om naar uit te kijken. Naast de prachtige elektronische geluiden van Jamie XX heeft zangeres Romy Madley Croft een stem waar je kippenvel van krijgt. Klein en stil worden afgewisseld met meer dansbare nummers en dat allemaal ondersteund door mooie visuals. En dan is er ook nog een afterparty in de Tivoli de Helling met wederom Jamie xx en voorprogramma John Talabot.

Donderdag 22 november, Vredenburg Utrecht.

 

Fink
Iedereen kent inmiddels waarschijnlijk het verhaal wel van ‘dj wordt singer/ songwriter’ van Fink-zanger Fin Greenall. Inmiddels maakt hij dus intense nummers waar de focus op de zang en gitaar ligt. Met zijn enorme stage presence krijgt hij de Paradiso zeker stil.

Vrijdag 23 +24 november, Paradiso Amsterdam.

Mac DeMarco
Op de nieuwe plaat van Mac DeMarco zijn we al een tijdje verliefd. ‘2’ heeft een eigen sound, een ongelooflijk fijne sfeer en de nummers blijven dagen in je hoofd zitten. Waarbij ze een soort drang op je uitoefenen om ze opnieuw en opnieuw te horen. Ook live klinken de liedjes bijzonder fijn, check de clip hieronder maar eens als bewijs.

Zaterdag 24 november; De Nieuwe Anita, Amsterdam. 

INDIE INDIE #5
Na al deze concerten krap bij kas? Geen nood, voor maar vijf euro zie je op INDIE INDIE #5 vijf up-and-coming bands en dj’s. Zo komen Led Er Est, Mushy, Rooie Waas, Trish Trash (DJ set) en Mark van de Maat (DJ-set). Laat je verrassen en zie wellicht de band van de toekomst.

Zaterdag 24 november, Meneer Malasch Amsterdam.

Meer info vind je op de Facebook Event-pagina: https://www.facebook.com/events/340921956004440/

 

Songbird Festival
Dit jaar is de tweede editie van het singer/ songwriter festival Songbird. In zes zalen zie je talent uit binnen- en buitenland. Zo spelen onder meer: Justin Nozuka, Michael Kiwanuka, Bertolf, Yori Swart, Jamie N Commons, Mister and Mississippi en Lianne La Havas. En mocht je na een week concerten echt kapot zijn; er is ook nog een livestream in bioscoop Pathé in Rotterdam.

Zondag 25 november, De Doelen Rotterdam.

 

 

Verder deze week

• Chain and the Gang. Maandag 19 november; OCCII, Amsterdam.
• Cheap Time + Traumahelikopter. Donderdag 22 november; Area 51, Eindhoven.
• Rachel Sermanni. Donderdag 22 november; Rotown, Rotterdam.
• Mystery Jets. Vrijdag 23 november; Bitterzoet, Amsterdam.
• The Dandy Warhols. Vrijdag 23 november; Tivoli de Helling, Utrecht.
• The Bots. Zondag 25 november; Paradiso, Amsterdam.
• Crocodiles + Nouveau Vélo. Zondag 25 november; Area51 Eindhoven. (GECANCELD)